Οι παρακρατικοί

 Γράφει ο Δημήτρης Κακογιάννης

Την 26^η Οκτωβρίου κατά την προσέλευση του υπουργού εθνικής άμυνας Πάνου Μπεγλίτη στον Άγιο Δημήτριο της Θεσσαλονίκης, άκουσε τα εξ αμάξης από πλήθος πολιτών που είχαν συγκεντρωθεί έξω από τον Ναό, με ακούσματα καθόλου κολακευτικά για τον ίδιο και για την κυβέρνηση που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί.

Το περίεργο είναι ότι ενώ ο κόσμος τον έβριζε εκείνος χαιρετούσε λες και δεν καταλάβαινε τι του γινόταν και τι του έλεγαν.

Την ίδια μέρα ο υπουργός εξέφρασε την κατανόησή του για τις διαμαρτυρίες αυτές λέγοντας : «Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τις..........

διαμαρτυρίες του κόσμου γιατί είμαι πολιτικός και είμαι μέσα στην κοινωνία κι, όπως είπα, καταλαβαίνω απόλυτα τις διαμαρτυρίες τους». Τόνισε ακόμη ότι «δεν τον ενδιαφέρει το αν θα τσαλακώσει το πολιτικό του προφίλ και ότι γνώριζε ακόμη κι όταν βρισκόταν στην Αθήνα ότι θα γινόταν στόχος διαμαρτυριών έξω από τον Άγιο Δημήτριο».
Αυτά έλεγε χτες 26/10/2011

Την επόμενη μέρα, 27/10/2011 έκανε ο κύριος υπουργός μια ξεγυρισμένη κωλοτούμπα, και βρισκόμενος σε ποιο «οικείο» περιβάλλον, στη Στρατιωτική Σχολή Αξιωματικών Σωμάτων, ένοιωσε να ξυπνά μέσα του ο ασφαλής τσαμπουκάς που είχε διδαχθεί από τον προκάτοχό του, δεδομένου δε ότι το ακροατήριό του ήταν κατ εξοχή αξιωματικοί και καθώς έπρεπε να αμυνθεί για το γιούχα και την ταπείνωση της προηγούμενης, ζητώντας μάλιστα και «συμμάχους» των απόψεών του, δήλωσε από το βήμα της σχολής :

«Οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας, οι πολιτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης πρέπει να καταδικάσουν φαινόμενα κοινωνικού και πολιτικού χουλιγκανισμού που δηλητηριάζουν την κοινωνία και ουσιαστικά ανοίγουν το δρόμο σε εκφασισμό της ελληνικής κοινωνίας». Προσθέτοντας ότι «δεν πρέπει, με άλλα λόγια, να θρέψουμε ένα αυγό του φιδιού στη χώρα μας. Και δυστυχώς στη Θεσσαλονίκη, έξω από τον Άγιο Δημήτριο είδαμε ορισμένες τέτοιες συμπεριφορές. Είδαμε αυγά του φιδιού».
Ο υπουργός Άμυνας μάλιστα έβαλε και ταμπέλες στους αγανακτισμένους πολίτες κάνοντας λόγο για «εσμό παραστρατιωτικών, παραθρησκευτικών και παρακρατικών οργανώσεων».

Προφανώς κάποιος «δικός» του θα του σφύριξε στο αφτί ότι ανάμεσα σ εκείνους που τον αποδοκίμαζαν ήταν και οι γνωστοί παρακρατικοί του 1963 Εμμανουηλίδης και Κοτζαμάνης.

Όλα αυτά τα διαπίστωσε ο υπουργός «γάτα» με μια ματιά στην «υποδοχή» που του έγινε, αλλά φαίνεται ότι τα συνειδητοποίησε την επόμενη μέρα.

Πάλι καλά.

Αλήθεια όμως κύριε υπουργέ τι σημαίνει «παρακρατικός» ;;

Γιατί όπως έχει αποδείξει η ιστορία, ο παρακρατικός είναι στο "πλάι" του κράτους, με μόνη διαφορά ότι πληρώνεται από αυτό, για να κάνει τη «βρώμικη» δουλειά ώστε να έχει ο κρατικός παράγων τα χέρια του επιδεικτικά «καθαρά» και να είναι comme il faut. Ή μήπως δεν είναι έτσι;;

Όσον αφορά δε στα «φαινόμενα πολιτικού χουλιγκανισμού που δηλητηριάζουν την κοινωνία», αυτά τα εφαρμόζει η κυβέρνησή σας με τις  αλλεπάλληλες φοροεπιδρομές και τη  εξαθλίωση που έχει οδηγήσει τον λαό.