Όλα γίνονται με σχέδιο.

 Γράφει ο Δημήτρης Κακογιάννης

Δημοσιεύθηκε στο Περιοδικό «Επίκαιρα» η περιπέτεια που έζησε η δημοσιογράφος Έφη Τσελίκα της γαλλικής εφημερίδας «Λιμπερασιόν» με τα μέλη του τηλεοπτικού της συνεργείου όταν στο πλαίσιο ενός ταξιδιωτικού αφιερώματος, με χορηγία μάλιστα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το συνεργείο της εκπομπής «Λεωφόρος της Ευρώπης» που μεταδίδεται κάθε εβδομάδα από τον τηλεοπτικό σταθμό «France 3», αποφάσισε να επισκεφθεί τα Πομακοχώρια στον ορεινό όγκο της Ξάνθης, προκειμένου να αναδείξει σε ένα ρεπορτάζ τεσσάρων μόλις λεπτών την πολιτισμική κουλτούρα της περιοχής, τέσσερα λεπτά που στην πορεία όμως φάνηκαν στο συνεργείο του γαλλικού καναλιού σαν ένας ολόκληρος αιώνας.

«Για μια στιγμή νόμισα ότι βρισκόμασταν στην Καμπούλ», ανέφερε η κ Τσελίκα, σπεύδοντας να προσθέσει ότι ήταν η πρώτη φορά στην καριέρα τους που ένιωθαν ένα τόσο μεγάλο πολιτισμικό σοκ.
Παρακολουθούσαν αμήχανα και φοβισμένα περισσότερα από 150 άτομα που βγήκαν μέσα από το τζαμί και ούρλιαζαν "εδώ είναι Τουρκία" απειλώντας με τσεκούρια, να τους βρίζουν σε μία άγνωστη γι' αυτούς γλώσσα, να τους φτύνουν και να τους προπηλακίζουν, χωρίς να μπορούν να καταλάβουν το γιατί.

Με αυτά τα λόγια περιγράφει, μιλώντας στα «Επίκαιρα» την εξάωρη ομηρία της από φανατικούς μουσουλμάνους της μειονότητας στο.......

χωριό Θέρμες στο νομό Ξάνθης, η δημοσιογράφος  .

Και όλα αυτά που; ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΑΚΗ, που έχει εξελιχθεί σε άβατο του τουρκικού εθνικισμού στην Ελλάδα.

Όπως φαίνεται ο χορός καλά κρατεί και η πολιτεία, το Ελληνικό

Κράτος βρίσκεται σε βαθειά ύπνωση μάλλον ηθελημένα. Διαφορετικά δεν εξηγείται η ολιγωρία και η αμέριστη αδιαφορία.

Η χώρα ενοχλεί. Η έξω καρδιά των ελλήνων ενοχλεί. Οι παραδόσεις και η ιστορία τους ενοχλούν. Η επαναστατικότητά τους ενοχλεί.

Ο κόσμος πρέπει να αλλάξει, να πιστέψει σε κάτι άλλο. Οι αρχές της Δημοκρατίας πλέον θεωρούνται ξεπερασμένες. Ο φασισμός με κοινοβουλευτικό μανδύα είναι το πολίτευμα της μόδας, για όλο τον κόσμο.

Η απαλλαγή των ελλήνων από τον τούρκο και τον γερμανό κατακτητή ήταν προσωρινή, όμως αυτό δεν μας άφησαν να το καταλάβουμε, να το χωνέψουμε μέσα στην εικονική ευδαιμονία που μας είχαν ρίξει προσωρινά με το να ζούμε με δανεικά. Και εμείς πέσαμε στη παγίδα.

Στο μεταξύ το σχέδιο προχωρούσε και προχωρεί κανονικά.

Στο ΦΕΚ 867/10-7-2006 (αλήθεια ποιος το γνωρίζει;; και ποιος κυβερνούσε τότε;;) δημοσιεύθηκε υπουργική απόφαση του υπουργείου παιδείας, η οποία επιβάλλει την διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας στα Ελληνικά σχολεία (Γυμνάσια), (προσέξτε, όχι στα μειονοτικά αλλά σε όλα τα Ελληνικά σχολεία) και ψάχνοντάς το κανείς, διαπιστώνει μεταξύ άλλων στο συγκεκριμένο ΦΕΚ των 16 σελίδων του, ότι :

• Με τη διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας στο Γυμνάσιο επιδιώκεται οι μαθητές να αναπτύξουν την επικοινωνιακή ικανότητα προκειμένου να έρθουν σε επαφή με την επίσημη γλώσσα μιας γειτονικής χώρας, της Τουρκίας.
• Να αναπτύσσουν πραγματολογική ικανότητα, δηλαδή να αναπτύσσουν λειτουργικές δεξιότητες λόγου.

Αλήθεια δεν υπάρχουν άλλες γειτονικές χώρες παρά μόνο η Τουρκία;;

Και είναι τόσο πλούσια γλώσσα αυτή του τούρκου που με τη διδασκαλία της στα ελληνόπουλα αυτά θα αναπτύξουν «λειτουργικές δεξιότητες λόγου»;;;

Πάντως αν εννοούν «δεξιότητες» αυτά που κατά καιρούς εκστομίζουν ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του στους λόγους που διαβάζουν από τα κακογραμμένα «σκονάκια» τους που αρκούν και περισσεύουν μόνο για τις επιθεωρήσεις καλλίτερα να λείπουν.

Όταν σ ολόκληρο τον κόσμο έχει αναγνωρισθεί η αξία της ελληνικής γλώσσας και έχει αρχίσει εκστρατεία για την διδασκαλία της σε σχολεία και πανεπιστήμια πολλών ευρωπαϊκών και όχι μόνο χωρών, στη χώρα μας κάποια αρρωστημένα μυαλά χωρίς περιεχόμενο και ελληνική παιδεία προδίδουν την πατρίδα ξεπουλώντας (αλήθεια με τι αντίτιμο;) ότι πολυτιμότερο διαθέτουμε, την γλώσσα και την ιστορία μας.

Συνειρμικά, να θυμηθούμε και το περίφημο βιβλίο ιστορίας κάποιας ξεκουμπισμένης κυρίας Ρεπούση, (διορισμένη από το ΠΑΣΟΚ στο παιδαγωγικό ινστιτούτο) για το οποίο είχαν ξεσηκωθεί και οι πέτρες, με αυτό που έγραφε ότι στη Μικρά Ασία δεν συνέβη κανένας διωγμός αλλά «συνωστισμός» στην παραλία της Σμύρνης το 1822.

Επίσης να θυμηθούμε τον αμείλικτο διωγμό της ηρωικής δασκάλας Χαράς Νικοπούλου που υπηρετούσε στο Μεγάλο Δέρειο της Θράκης από την γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας και «κολλητής» της υπουργού Άννας Διαμαντοπούλου  της Δραγώνα, επειδή έκανε καλά τη δουλειά της, επειδή μάθαινε ελληνικά στα πομακόπουλα και είχε δεθεί μαζί τους, επειδή τέλος είχε μπει στο μάτι του τουρκικού προξενείου και τους χάλαγε τη «σούπα» του προσηλυτισμού.

Το ζεϊμπέκικο του πρωθυπουργού με τους τούρκους, οι κατά συρροή προβολές τουρκικών σήριαλ στα μεγάλα κανάλια για να είναι εύκολη η «εξοικίωση», οι διαφημίσεις της τούρκικης αεροπορικής εταιρείας TURKISH AIRLINES στις φανέλες των αθλητών της Ελλάδας, η απεμπόληση του δικαιώματος καθορισμού ΑΟΖ της περιοχής μας, η εκχώρηση του εναέριου και θαλάσσιου χώρου μας στους «εκλεκτούς» μας γείτονες για να μπορούν να αλωνίζουν ανενόχλητοι, το προκλητικό αλώνισμα της εθνικής μας κυριαρχίας στη Θράκη από το τουρκικό προξενείο, η εσκεμμένη αποδυνάμωση και μείωση του αξιόμαχου των ενόπλων μας δυνάμεων καθώς και άλλα πολλά, μαρτυρούν τη διάθεση ενδοτισμού που διακατέχει την προδοτική κυβέρνηση που μας έχει κατσικωθεί στο σβέρκο μας αφού με δόλο και απάτη σφετερίστηκε την ψήφο του πάντα προδομένου ελληνικού λαού και που δε θα ξεκουμπιστεί από εκεί αν δεν ολοκληρώσει το έργο της, δηλαδή την εξαθλίωση του λαού, το ξεπούλημα και τη διάλυση του κράτους.

Αν δε θυμηθούμε και την περίφημη «ρήση» του πρωθυπουργού μας από το βήμα διεθνούς συνεδρίου να επικαλείται την «ανάγκη δημιουργίας μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης», τι άλλη απόδειξη χρειαζόμαστε για την αποδεδειγμένη πλέον εθνική μειοδοσία, για τον προορισμό που μας οδηγούν οι «εθνοσωτήρες» μας;;

Στο ίδιο αυτό σχέδιο εντάσσεται όπως φαίνεται και ο υπέρμετρος δανεισμός της χώρας, αφού όταν εκ των πραγμάτων ήταν πρόδηλη η αδυναμία της χώρας να τον εξυπηρετήσει αντί να «τραβήξουν το αυτί» στους εκάστοτε κυβερνώντες δάνειζαν αβέρτα, ώστε να ζητηθεί ως αντάλλαγμα η εθνική κυριαρχία, όπως ακριβώς ζητάνε οι τράπεζες τους πλειστηριασμούς ακινήτων από τους οφειλέτες τους που αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους.

Η όλη προσπάθεια αποσκοπεί στο να μας μετακομίσουν στην Ανατολή μια που δεν αρέσουμε στη Δύση.