Απορίες, Ερωτήματα, Διαπιστώσεις και Φόβοι

 Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης

«Ο Ελληνας δουλεύει κατά μέσο όρο 25% περισσότερο από τον μέσο όρο των υπολοίπων ευρωπαίων»
                          από την γερμανική Handelsblatt
 

Απορία
Ο υπουργός οικονομικών της Γερμανίας Β Σόϊμπλε είναι εδώ και δυο μέρες μέσα στην τρελή χαρά. Ο λόγος; Διαπίστωσε πως το δημόσιο χρέος της Γερμανίας μειώθηκε, μέσα σε μια ημέρα κατά 2,6%, πέφτοντας στο 81,1% του ΑΕΠ. Πως έγινε αυτή η αλχημεία;  Αίφνης, ανακάλυψε ότι η πρώτη γερμανική τράπεζα που λόγω χρεοκοπίας κρατικοποιήθηκε το 2009, βρέθηκε να έχει στους λογαριασμούς της.........

55,5 δις (55.500.000.000) ευρώ , δίχως να το γνωρίζει!!! Ο «Ψείρας», όπως γράφει το Spiegel, «ο άνθρωπος που τα ψειρίζει όλα μέχρι δεκάρας, αυτός που δεν ανέχεται το παραμικρό λάθος από τους συνεργάτες του, δήλωσε ενθουσιασμένος πως όλα οφείλονται σε ένα λογιστικό λάθος». Λογιστικό λάθος τέτοιου μεγέθους και μάλιστα από Γερμανούς,θεωρείται απίθανο αφού ήδη από το 2008 η εισαγγελία Μονάχου διερευνά την υπόθεση της χρεοκοπίας ανακρίνοντας όλα τα στελέχη της τράπεζας, μέχρι και τον πρόεδρο της Ντόϊτσε Μπανκ, κ. Ακερμαν.
Τον Δεκέμβριο του 1999, μετά από καταγγελία βουλευτή των Πρασίνων σε συνεδρίαση του Γερμανικού Κοινοβουλίου και μπρος στον κίνδυνο να τον καλέσει ο εισαγγελέας, ο κ. Β. Σόϊμπλε, παραδέχτηκε ότι το 1994 «λαδώθηκε» με 100.000 γερμ μάρκα (50.000 ευρώ) από τον μεγαλύτερο έμπορο όπλων της Γερμανίας τον κο Karheinz Schreiber.
Ερώτημα:Είχα γράψει σε προηγούμενη ανάρτηση, ότι ο άνθρωπος που ρίσκαρε την καριέρα του για πενήντα χιλιάδες ευρώ και τα δυο προηγούμενα χρόνια καθυστερούσε να πάρει αποφάσεις για την περίπτωση της Ελλάδος αλλά ήταν λαλίστατος σε αντιφατικές δηλώσεις, που ανεβοκατέβαζαν τα σπρεντς και τα επιτόκια δανεισμού μας, είναι δυνατόν να μην έκανε «χοντρό παιχνίδι κερδοσκοπίας» εις βάρος μας, κερδίζοντας δις; (βλέπε ανάρτηση 8ης Ιουλίου 2011 με τίτλο: «Οι αδιάφθοροι, οι διεφθαρμένοι και οι νεόδουλοι». Ολοι ξέρουν πως παίζονται τα παιχνίδια στα χρηματιστήρια με εκείνους που διαδίδουν φήμες ή γνωρίζουν εκ των προτέρων κάποιες αποφάσεις ή και προθέσεις, όπως έγινε και με τις κατά καιρούς δήθεν συμπράξεις ελληνικών τραπεζών. Ερωτώ λοιπόν αφελέστατα: Θα υπάρξει Ελληνας εισαγγελέας να διερευνήσει την υπόθεση, ποιοι και πως Ελληνες και ξένοι έπαιξαν σε βάρος της χρεοκοπίας μας;
Διαπίστωση:Μια ομάδα είκοσι δημοσιογράφων της πιο έγκυρης καθημερινής οικονομικής εφημερίδας της Γερμανίας “Handelsblatt” με καθημερινές πωλήσεις γύρω στις 145.000 φύλλα, διενήργησε μια εβδομαδιαία έρευνα στη χώρα μας. Τα συμπεράσματά της είναι σοκαριστικά και δημοσιεύονται σε ένα 24σέλιδο αφιέρωμα στο σημερινό της φύλλο. Σε κύριο άρθρο του (επισυνάπτω το κείμενο στα αγγλικά), ο αρχισυντάκτης Gabor Steingart, που μόνο αριστερός δεν είναι, μεταξύ άλλων γράφει: «αν ήμουν Ελληνας θα εμήνυα τους σωτήρες μου(ΕΕ και Ελληνική Κυβέρνηση) για σωματικές βλάβες εκ προθέσεως και τα χαράματα θα πήγαινα στο σύνταγμα να διαμαρτυρηθώ μαζί με τους άλλους…..η πολιτική τους ακολουθεί με συνέπεια το ρωσικό μοντέλο της διάσπασης της ελληνικής κοινωνίας σε λίγους δισεκατομμυριούχους και σε εκατομμύρια πάμπτωχους απόρους…».
Ο Αρθρογράφος επισείει ακόμη και τον κίνδυνο μιας μορφής δικτατορίας. Θα θεωρούσα το φόβο του αδικαιολόγητο, αν δεν έβλεπα ότι οι πολιτικοί μας αγνοούν πλήρως την απόγνωση του λαού. Ακόμη κι εγώ ο ίδιος έμεινα έκπληκτος από το μέγεθος της άγνοιάς μου. Όταν στην παρέλαση του Ιλίου μια ομάδα διαδηλωτών του κινήματος δεν πληρώνω διαδήλωσε πρώτη με συνθήματα και πλακάτ, ήταν εκείνοι που δέχτηκαν τα περισσότερα χειροκροτήματα από όλους τους παρευρισκόμενους. Η λέξη οργή δεν μπορεί πλέον να περιγράψει αυτό που συμβαίνει στις ψυχές των περισσοτέρων ανθρώπων, που είδαν τη ζωή τους να συνθλίβεται. Οι πολιτικοί μας και κάποιοι δημοσιογράφοι παίζουν όχι απλώς με τη φωτιά αλλά με τον Εγκέλαδο. Ο φόβος του λαού έχει μεταμορφωθεί σε δικό τους τρόμο και οι τρομοκρατημένοι μόνο λογικές λύσεις δεν μπορούν να δώσουν. Το «δεν θα χρειαστούν άλλα μέτρα εάν εφαρμοστούν όσα έχουμε ψηφίσει» του υφυπουργού οικονομικών Σαχινίδη, είναι ένα προμήνυμα αυτών που θα επακολουθήσουν. Εγώ προσωπικώς δε φοβάμαι την εγκαθίδρυση δικτατορίας αλλά κάτι ακόμα πιο χειρότερο. Εμφυλιακό χάος και μια μορφή στρατιωτικής δημοκρατίας εκτάκτου ανάγκης. Με τον πεινασμένο και τον απεγνωσμένο που βλέπει τη ζωή του να ρημάζεται και οι υπεύθυνοι να τρώνε ανενόχλητοι τα κλεμμένα περιμένοντας το ακόμα μεγαλύτερο φαγοπότι ξεπουλήματος των πάντων για ένα κομμάτι ψωμί, δεν παίζει ούτε ο Θεός, αν του έχει μείνει ίχνος μυαλού.
If I Were from Greece
28.10.2011, 12:11 Uhr
Greece has to take the responsibility for his debts, but the real depression comes from Brussel, Berlin and Paris.
von Gabor Steingart

Handelsblatt-Chefredakteur Gabor Steingart. Quelle: Uta Wagner für Handelsblatt www.uta-wagner.com
Düsseldorf. When you were invited by friends, you would like to say afterwards: It was nice. You felt at ease and you were impressed by the things you’ve heard and seen. Unfortunately, looking back in such a pleasant way has turned out to be impossible in the case of the research tour to Greece a 20-member team of the Handelsblatt undertook in order to get information in the epicenter of the crisis. Sure, over the past days we have met courageous entrepreneurs bracing themselves against the crisis – a crisis that is stronger than they are. We have paid visits to brave officials in their raddled offices. They try to impart some order to the anarchic. We have talked to politicians who are aware of the historic moment imposed on them by fate.
But the predominant impression has been different:
We’ve come upon an exhausted country, a country suffering from a double burden: Its self-inflicted debt chaos and a European rescue policy which is only making matters worse. The results the helpers achieved could hardly be more dismal: The economic output decreases, unemployment is on the rise, young people dream of a life abroad. And the state deficit is soaring as if nothing had happened. Such a mountain of debt can’t be shed by shrinking the economic strength. Although the country initiated the toughest austerity package a Western country ever has undertaken outside wartimes its debt burden grew by 67 billion Euros; as measured by the economic strength, it increased from previously 127 per cent of economic strength to now 157 per cent of the economic power. You can’t get muscles by starving.
If I were from Greece I would sue my helpers for malicious injury. And at dusk, I would be there at Syntagma Square with all the others, in front of the Parliament, in order to demonstrate my disapproval of a policy of crisis which only intensifies the crisis.
The downward spiral turns faster and faster. The debt cut agreed on last night in Brussels will decelerate Greece’s decay but it is not going to stop it. Most of all, it is one and a half years too late. If at that time debts had been cut in half, today’s deficit would be below 100 per cent of economic strength. The way it is now, however, access to the capital market will remain blocked for Greece in the foreseeable future.
A further complication is that about one third of the debt instruments is owned by the Greeks themselves, 74 billion Euros belong to their banks and thus their savers, 26 billion Euros belong to their social funds and thus their pensioners. They have become palpably poorer overnight. I can understand why Chryssanthos Lazarides, the man behind conservative opposition leader Samaras, says: „First, we were ill with typhus and now they gave us a cancer injection”. The treatment given to Greece recalls the approach US representative Jeffrey Sachs and his Chicago Boys tested in Boris Yelzin’s Russia: Hasty deregulation, the churning out of privatizations and social cutbacks in the budget. They created the kind of Wild West capitalism which still splits the Russian society into billionaires and have-nots to this day. Sachs who at that time came to be known as “Dr Shock” later apologized to the Russians.
The role of “Dr Shock“ has been transferred to the numerous saviors of Greece in Brussels, Berlin and Paris. Again, financial artist are at work who know a lot about debt rescheduling, counterparty relationships and leverage effects but who have no understanding of the art of stimulating an economy and the people who work in it. Dr Shock’s successors spread a feeling of helplessness, not optimism. They extract money from the economy instead of enabling investments. They push the country from recession into depression. Had we treated our brothers and sisters in the GDR like the Greeks are treated now the people there would still drive “Trabant“ cars and wait for bananas. Everything we did do right in the GDR – the debt relief of one hundred per cent for companies, the incentive programs for medium-sized companies which at first did not even exist, the incremental wage increase in order to create purchasing power – we are getting wrong in Greece. Those who don’t sow are not going to produce blossoming landscapes.
Europe has started on a program to dismantle the South whose devilish effects can’t be overlooked anymore in the cityscape of Athens. Heroin addiction and prostitution spread, many stores closed their shutters for good, angry citizens pried out marble slaps from the facades of numerous banks. More dangerous, though, are the things which can’t be seen. If I were from Greece I would be amongst those who are alert and worried. I would keep a wary eye on that military machinery which governed the country until 1974 and which might lie in wait for an opportunity for revenge. We know from many countries: Dr Shock is an enemy of democracy.