Περί ομερτά και άλλα τινά

 Γράφει  ο Δημήτρης Κακογιάννης

Εντύπωση μου προκάλεσε ο ξαφνικός θυμός και η υστερία που έπιασε τον υπουργό των οικονομικών της κυβέρνησης και ύπαρχο (κατά δήλωσή του)του βυθιζόμενου σκάφους «ΕΛΛΑΣ» στη Βουλή, μόλις ο Τσίπρας είπε ότι «η κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν μπορεί να λειτουργήσει με όρους ομερτά».

Είπα να το ψάξω λίγο, μια που για ότι ψάχνεις υπάρχουν άφθονες πηγές στον αιώνα της παγκοσμιοποίησης και της ηλεκτρονικής που ζούμε.

Βρήκα λοιπόν ότι ο ιταλικός όρος ομερτά  απαντάται σε περιοχές της Ιταλίας όπως η Σικελία, η Καλαβρία και η Απουλία, όπου υπάρχει ισχυρή παρουσία οργανώσεων με παράνομες δραστηριότητες όπως η Μαφία, η Καμόρα κ.α.

Εννοιολογικά σημαίνει την αποχή από την συνεργασία με τις αρχές, κυρίως όσων «γνωρίζουν» και δεν μαρτυράνε, άρα στην πραγματικότητα είναι ο Νόμος της σιωπής που κάθε παραβίασή του πρέπει να τιμωρηθεί με θάνατο.

Υπάρχει δε και μια Σικελική παροιμία σχετική που λέει ότι.....

«όποιος δεν ακούει, δε βλέπει και δε μιλάει, ζει εκατό χρόνια».

Ειλικρινά απόρησα για την ενόχληση του κυρίου υπουργού. Πολύ περισσότερο δε, όταν ο νόμος της σιωπής, η ομερτά, είναι κανόνας στον δημόσιο βίο με κύριους εκφραστές του αυτούς τους ίδιους τους πολιτικούς.

Ομερτά, ας πούμε, δεν εφαρμόζει ο ίδιος ο περί ου ο λόγος πολιτικός όταν την μια  μέρα απειλούσε και προκαλούσε ότι θα δώσει στη δημοσιότητα τη λίστα με τους μεγαλοοφειλέτες του δημοσίου και την επόμενη λέει ότι θα τη καταθέσει στη Βουλή για χρήση μόνο των Βουλευτών που μάλιστα δεν θα έχουν δικαίωμα παραγωγής αντιγράφου ;;;

Αυτή η ενέργεια δεν είναι ενοχή σιωπής ;;;

Είναι δυνατόν να στραγγίζεται καθημερινά μέχρι αίματος ο κάθε πολίτης, να φορολογείται χειρότερα και από την περίοδο της τουρκοκρατίας και από την άλλη οι φοροκλέφτες φοροφυγάδες μεγαλοεπιχειρηματίες και λοιποί κολλητοί του πολιτικού συστήματος, αυτοί που εξαιτίας τους φτάσαμε σ αυτά τα χάλια, να απολαμβάνουν κυβερνητική και οικονομική ανοχή και ασυλία ;;

Ομερτά μήπως δεν αποτελεί η εισήγηση του ίδιου του Βενιζέλου και τότε υπουργού, κατά την αναθεώρηση του Συντάγματος το 2001 στον τότε υπουργό Δικαιοσύνης Φίλιππο Πελτσάνικο του περιβόητου και παγκόσμιας πρωτοτυπίας Νόμου 3126/2003 που έγινε Νόμος του κράτους στις 18/3/2003 που παραγράφει τις αξιόποινες πράξεις των υπουργών (πλημμελήματα, κακουργήματα) με τη συμπλήρωση 5 ετών από την ημέρα που τελέστηκαν ;;

Κατά τα άλλα να θυμίσουμε το άρθρο 4 του ισχύοντος Συντάγματος που λέει

1. Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.
2. Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.

Πουθενά δεν αναφέρει το Σύνταγμα ότι οι υπουργοί εξαιρούνται από τις διατάξεις του παρόντος Συντάγματος.

Τώρα πως γίνεται μέσα στο ίδιο Σύνταγμα να υπάρχουν αντιφάσκουσες διατάξεις, μόνο αυτοί που τις επινόησαν το γνωρίζουν, που είναι και καθηγητές συνταγματολόγοι.

Ομερτά δεν είναι η κλήση σε διαβούλευση των ιδιοκτητών των ΜΜΕ (συμπτωματικά των κυβερνητικών) με τον Πρωθυπουργό πριν να δει τους εκπροσώπους των πολιτικών κομμάτων που εκπροσωπούν το λαό;;

Τι νόημα είχε αυτή η συνάντηση κατά προτεραιότητα αν όχι το αίτημά του για στήριξη ;;

Ομερτά είναι -όπως αποδείχτηκε- ο εκβιασμός των βουλευτών για την ψήφιση του άρθρου 37 από τον ύπαρχο - υπουργό λέγοντας ότι αποτελεί τον πρώτο όρο της τρόικας για την 6η δόση. Αποδεικνύεται ότι αυτός ο «όρος» είναι μεταγενέστερης πασοκικής έμπνευσης, αφού στην επιστολή δεν υπάρχει, ενώ το περίφημο e-mail της τρόικας που ζητούσε κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων μόνο ως αποτέλεσμα των δηλώσεων υποτέλειας της κυβέρνησης προς το ΔΝΤ μπορεί να θεωρηθεί, καθώς, βρίσκοντας το πεδίο ελεύθερο, η τρόικα νομιμοποιήθηκε να ζητά ό,τι θέλει. Το δικαίωμα αυτό έδωσε μάλιστα ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος, ο οποίος, όταν πήγε να κάνει τον «σκληρό», η κατά την έκφραση του ιδίου τον «τσάμπα μάγκα», έσπασε τα μούτρα του, η τρόικα έφυγε από την Αθήνα και προκειμένου να επιστρέψει άρχισε να την παρακαλεί γονυπετής και αφού του είχε φύγει η «μαγκιά» πλέον, υποσχόμενος να επιβάλλει συνεχώς μέτρα.

Έτσι τους δικούς τους ερασιτεχνισμούς και την ανικανότητα κατέληξε για άλλη μια φορά να την πληρώνει ο ελληνικός λαός. Άλλωστε, μη ξεχνάμε ότι προ ημερών, και ο εκπρόσωπος της τρόικας είχε δηλώσει ότι δεν θέτουν θέμα κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων.

Τα παραπάνω προκύπτουν από τις μυστικές επιστολές του Παπανδρέου και του ιδίου του υπουργού προς την Κ. Λαγκάρντ οι οποίες αποτελούν πειστήρια  εξαπάτησης, γιατί αποδεικνύεται ότι από τις 27 Σεπτέμβρη ο κ. Βενιζέλος είχε δεσμευτεί ρητά στην τρόικα για τα σκληρά μέτρα του πολυνομοσχεδίου, διαβεβαιώνοντας μάλιστα ότι έχουν τη στήριξη των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ (οι οποίοι δεν γνώριζαν το παραμικρό), αλλά χωρίς να περιλαμβάνεται σε αυτά το άρθρο 37 για τις κλαδικές συμβάσεις.

Άλλωστε απόδειξη για ύπαρξη ομερτά αποτελεί και η δήλωση του παραιτηθέντα βουλευτή του ΠΑΣΟΚ  Θ. Ρομπόπουλου ότι «παραιτείται, επειδή, δεν μπορεί, να ψηφίζει χωρίς να ξέρει τι ακριβώς ψηφίζει ή να συναινεί σε άδικα και αντιλαϊκά μέτρα υπό την πίεση ότι θα ανατραπεί η κυβέρνηση και υπό τη δαμόκλειο σπάθη της διαγραφής».

Δηλαδή απαιτούμε από το «κοπάδι» να ψηφίζει χωρίς να ρωτά τι και πως αυτά που πρεσβεύει και απαιτεί ό «ένας», ο «απόλυτος».

Ομερτά επίσης είναι η άρνηση των αρμόδιων υπηρεσιών του υπουργείου Οικονομικών (αλήθεια ποιος τις εποπτεύει;;) να προχωρήσουν στην επιβολή προστίμων για λαθρεμπόριο καυσίμων, ενέργεια που είχε σαν αποτέλεσμα την παραίτηση του κ.Σπινέλλη από τη Γενική Γραμματεία Πληροφορικών Συστημάτων, και που ερευνάται από εισαγγελέα.

Ίσως δε μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την λέξη «ομερτά» σαν συγκέντρωση των εννοιών «ρεμούλα», «μίζα», «λαμογιά», «κομπίνα», μια που πολλοί αν όχι όλοι οι ταγοί μας όλο και κάτι γνωρίζουν από αυτές είτε από ίδια συμμετοχή είτε για άλλους όμως κανείς δεν μιλά.

Τέλος, για όσους εξανέστησαν στο άκουσμα της λέξης «ομερτά», να αναφέρουμε και μια λαϊκή παροιμία που λέει «όποιος έχει την μύγα μυγιάζεται».