Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης
*
Λοιπόν
για τη Νέα Τάξη Πραγμάτων (διεθνώς και φυσικά στη χώρα μας), ο
«οικονομικός παράδεισος» βρίσκεται εκεί όπου έχει δύναμη και εξουσία η
Κόλαση πάνω στις κοινωνίες. Σ’ αυτές τις κοινωνίες, η Κόλαση είναι μια
αυτοκρατορία από άποψη μεγέθους και πληθυσμού, και ο Παράδεισος ένα
μέρος που αφορά κάποιες προνομιούχες μειοψηφίες, ένα ας πούμε
μικροσκοπικό πριγκιπάτο.
*
Μιας
και ξεκινήσαμε τη νέα μορφή διακυβέρνησης, δηλαδή, με άλλο πρόγραμμα να
εκλέγεσαι και με άλλο να κυβερνάς, γράφοντας στα χειρότερα των
υποδημάτων σου τη κοινωνική εντολή, δεν τις καταργούμε λέω εγώ τώρα
τελείως τις εκλογές; Έτσι κι αλλιώς, το ζήτημα του ΠΟΙΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΡΕΠΕΙ
ΝΑ........
ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΠΩΣ, η κυβέρνηση το έλυσε με το να τις ανακοινώνει, να τις
ανακηρύσσει σε μονόδρομο, κι εκεί τελειώνει το θέμα, ή μάλλον, πριν
τελειώσει, καλεί και σε διαβούλευση με τον απαρέγκλιτο όρο να μη θιγεί η
ουσία και κυρίως η φιλοσοφία του μονοδρόμου, και τελεία και παύλα…
*
Το
ενδιαφέρον δεν βρίσκεται πια στη Πορεία προς το Γολγοθά, αλλά ΠΩΣ
καταλήξει αυτή η Πορεία. Πάντως, στο λόφο ψηλά, υπάρχει ένας Σταυρός...
Όλοι διαγκωνίζονται στο να μην είναι αυτοί που θα σταυρωθούν... Η
κοινωνία, επί του παρόντος, είναι αυτή που έχει το θλιβερό προνόμιο να
«προηγείται» σ' αυτόν τον «αγώνα δρόμου», στον οποίο κανείς δεν θέλει να
πρωτεύσει... Και το θλιβερότερο όλων : όχι η κοινωνία του ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΑ
ΦΑΓΑΜΕ, μα η κοινωνία που δεν μετείχε σε κανένα δείπνο, ή η κοινωνία που
ελάμβανε κάποια κομματάκια αντιδώρου... Ίσως τούτη η ΚΑΤΑΦΑΝΗΣ ΑΔΙΚΙΑ
να περιέχει και το σπέρμα της ΑΠΟΤΕΛΣΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ, ώστε τελικά ο
Σταυρός να μη «φιλοξενήσει» λάθος ανθρώπους... Ίδωμεν...
*
(Σχόλιό
μου στην είδηση ότι η καγκελάριος κ. Μέρκελ, πρότεινε την εισαγωγή
ηλιακής ενέργειας από την Ελλάδα) : Ο,τι υπάρχει στη χώρα μας πάνω απ'
αυτή (ηλιοφάνεια), πάνω σ' αυτή (από αιγιαλοί ως άλλα «ενδιαφέροντα»
περιουσιακά στοιχεία), και κάτω απ' αυτή (ορυκτός πλούτος και άλλα),
ΑΡΚΟΥΝ να ξεπληρώσουν 10 φορές το δημόσιο χρέος... Είναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΤΑ
ΛΕΦΤΑ ώστε να τ' αφήσουν σε μας... Πώς μπορείς λοιπόν να ιδιοποιηθείς
ένα τέτοιο πλούτο; [1] «Καθιστώντας φτωχό» τον ιδιοκτήτη του για κάποιο
επίπεδο χρέους ΚΑΙ [2] αφαιρώντας του δικαιώματα πάνω στη διαχείριση της
ίδιας του της περιουσίας (σε επίπεδο κράτους αυτό ονομάζεται «εκχώρηση
εθνικής κυριαρχίας»...) Μένει τώρα να δούμε αν θα επαληθευτεί το
«λογάριαζαν χωρίς το ξενοδόχο», που στη προκειμένη περίπτωση είναι η
κοινωνία και ο λαός…