Πού πας βρε Καραμήτρο!

του Ν.Γ. Δρόσου


Φίλτατοι, καλή σας ημέρα και καλό κουράγιο!

Αν η ύφεση και η οικονομική δυσπραγία αποτελούν δικαιολογία για τα μειωμένα φοροέσοδα και την απώλεια των στόχων δημοσιονομικής προσαρμογής, για την υπέρβαση των δαπανών τι έχουν να πουν;

Για το γεγονός ότι δεν έχει υπάρξει –πέραν των εξαγγελιών- ούτε ένα βήμα μείωσης του αδηφάγου δημόσιου τομέα κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών, ούτε ένα κλείσιμο δημόσιου οργανισμού ή επιχείρησης, τι απαντούν;

Για την εκτόξευση των δαπανών των ασφαλιστικών ταμείων ή για τα πισωγυρίσματα και τις κωλοτούμπες με το ενιαίο μισθολόγιο, που μόνον ενιαίο δεν θα είναι όπως πάνε τα πράγματα, αλλά «προσωπικά» φτιαγμένο για τον.......
κάθε δημόσιο υπάλληλο, τι λένε ;


Η νέα αναθεώρηση του χρονοδιαγράμματος και των στόχων του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, που εμφανίζεται προετοιμασμένος να ζητήσει από την τρόικα, αυτήν την εβδομάδα, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών Ευ.Βενιζέλος συνιστά, προφανώς, μια ευθεία ομολογία ήττας.

Δεν είναι όμως, μόνον αυτό.

Είναι μια ακόμη επιβεβαίωση ότι η παρούσα κυβέρνηση Παπανδρέου, όπως και η προηγούμενη, αδυνατεί να προωθήσει αποτελεσματικά το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, αρνούμενη πεισματικά να προχωρήσει σε συρρίκνωση του δημόσιου τομέα, την ίδια ώρα που εξαντλεί τη φοροδοτική ικανότητα των πολιτών και επιτείνει την ύφεση στερώντας την οικονομία από πολύτιμα κεφάλαια.

Με το «καλημέρα» του Σεπτεμβρίου, οι πολίτες θα βρεθούν αντιμέτωποι με μια πραγματική φοροεπιδρομή, καθώς πέραν του φόρου ΕΤΑΚ για το 2009, του ΦΑΠ για τα έτη 2010 και 2011 και μάλιστα με το αφορολόγητο στα 200.000 ευρώ, θα έχουν να καταβάλλουν εισφορές αλληλεγγύης, έκτακτη εισφορά για Ι.Χ., πισίνες κλπ, καθώς και το τέλος επιτηδεύματος ελευθέρων επαγγελματιών, ενώ θα εκκρεμεί και η δεύτερη δόση φόρου εισοδήματος για τους υπόχρεους...

Πού θα τα βρουν τα χρήματα αυτά οι άνθρωποι, που ήδη δυσκολεύονται να τα «βγάλουν πέρα» και αντιμετωπίζουν με ανασφάλεια το εργασιακό τους μέλλον, εξαιτίας της ύφεσης ;

Για πόσο οι πολιτικοί αυτού του τόπου θα συνεχίζουν να δρουν με μόνο κριτήριο το στενό κομματικό τους συμφέρον και την εξυπηρέτηση συντεχνιακών και πελατειακών σχέσεων;

Για πόσο θα αρνούνται να δεχθούν ότι στον προϋπολογισμό υπάρχει και το σκέλος «δαπάνες», εκτός από το διαρκώς συρρικνώμενο σκέλος των «εσόδων»;

Και όλα αυτά ενώ είναι δεδομένο ότι ενώπιον της τρόικας ΔΝΤ – ΕΕ – ΕΚΤ η κυβέρνηση θα έχει να παρουσιάσει μόνον αιτήματα.

Αιτήματα χαλάρωσης και επιμήκυνσης του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, αφού είναι σαφές ότι το στόχο περιορισμού του ελλείμματος στο 7,6% του ΑΕΠ αδυνατεί να τον εξασφαλίσει, υπό τις παρούσες συνθήκες.

Πρόκειται όμως για αιτήματα που θα απευθύνουν σε ώτα μη ακουόντων.

Πώς θα εγκριθεί αναθεώρηση του στόχου του ελλείμματος από το Συμβούλιο Κορυφής της ΕΕ όταν ήδη οι ισορροπίες είναι τόσο αρνητικές για τη χώρα μας, με σειρά ευρωπαϊκών χωρών να λένε ευθέως ότι πετούν στα σκουπίδια τα λεφτά που δίνουν στην Ελλάδα και είτε ζητούν εγγυήσεις είτε τη χρεοκοπία μας;

Πώς να εγκριθεί χαλάρωση των στόχων όταν οι περισσότερες κυβερνήσεις πιστεύουν πως έχουν ήδη κάνει για την Ελλάδα πολύ περισσότερα απ' όσα έπρεπε και όταν ο ίδιος ο Επίτροπος Ρεν μας λέει κατά πρόσωπο «πουλήστε και άλλα», αν δεν φθάνουν όσα έχετε προγραμματίσει;

Οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι έχουν όπλα και ανοικτούς λογαριασμούς με τη χώρα μας και είναι σε θέση να μας βάλουν σε δημοσιονομική τάξη, εφόσον το επιθυμούν.

Θα ήταν βέβαια προτιμότερο, να μπορούσαμε να το πράξουμε μόνοι μας.