Γράφει ο Dr. Money
Υπό φυσιολογικές συνθήκες, δεν θα έπρεπε να συμβαίνουν και γι’ αυτό θα μπορούσε να μιλήσει κάποιος για παράδοξα.
Μια τέτοια περίπτωση είναι το ράλι των αμερικανικών ομολόγων, που έχει οδηγήσει την απόδοση του 10ετούς χρεογράφου κοντά στο 2% και του 5ετούς ομολόγου στο 0,89% παρά την υποβάθμιση της αμερικανικής οικονομίας από την S&P.
Προφανώς, οι επενδυτές πιο πολύ θεωρούν ασφαλές καταφύγιο τα αμερικανικά ομόλογα παρά ο οίκος αξιολόγησης, κοινώς δεν συμμερίζονται την άποψή του.
Μία άλλη περίπτωση είναι το ευρώ, και πιο ......
συγκεκριμένα η ισοτιμία ευρώ - δολαρίου.
Παρά τις ανησυχίες που εκφράζουν πολλοί για την τύχη του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, λόγω της αδυναμίας της ευρωζώνης να βρει μια λύση στην κρίση χρέους που ταλανίζει την ευρωπεριφέρεια και απειλεί μεγαλύτερες χώρες, το ευρώ παραμένει σκληρό.
Χθες, η ισοτιμία κυμαινόταν γύρω στο 1,44.
Αυτό δεν συμβαίνει προφανώς επειδή το επιθυμούν οι Κινέζοι, οι οποίοι θα ήθελαν να δουν ένα άλλο νόμισμα να αποτελεί το αντίβαρο του αμερικανικού δολαρίου διεθνώς, όπως ανέφερε προ ημερών ο κ. George Soros, αν δεν κάνουμε λάθος.
Το παζλ για όλα αυτά και τις απώλειες των μετοχών μεγάλων τραπεζών της ευρωζώνης ίσως λύνει κάτι άλλο.
Τα ρευστά διαθέσιμα σε δολάρια που διαθέτουν οι θυγατρικές των μεγάλων ευρωπαϊκών τραπεζών στις ΗΠΑ.
Αν οι τελευταίες έχουν φροντίσει να δημιουργήσουν μεγάλα δολαριακά αποθέματα σε ρευστό στους ισολογισμούς τους, μια σημαντική πηγή ζήτησης δολαρίων έχει ουδετεροποιηθεί.
Πράγματι, τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι οι θυγατρικές των ευρωπαϊκών τραπεζών στις ΗΠΑ διέθεταν πριν λίγο καιρό πολύ υψηλές ρεζέρβες σε δολάρια σε σύγκριση με το παρελθόν.
Από κάπου 400 δισ. δολάρια στις αρχές του 2011, είχαν φτάσει και είχαν ξεπεράσει τα 900 δισ. δολάρια τον περασμένο Ιούνιο.
Αυτό εξηγεί εν μέρει την... ευελιξία της ισοτιμίας ευρώ - δολαρίου, παρά τον ορυμαγδό των αρνητικών νέων από το μέτωπο της κρίσης χρέους της ευρωπεριφέρειας.
Όμως, η ιστορία δεν σταματά εδώ.
Μια μεγάλη τράπεζα, την περασμένη εβδομάδα, αναγκάστηκε να δανειστεί ποσό μερικών εκατοντάδων δολαρίων από την ΕΚΤ, πληρώνοντας μία ποσοστιαία μονάδα πάνω από το επιτόκιο των Fed Funds.
Ήταν κάτι που είχε να συμβεί κάπου 6 μήνες και όπως ήταν φυσικό τράβηξε την προσοχή της αγοράς, αφού ήταν ένδειξη ότι κάποιες τράπεζες αντιμετωπίζουν δυσκολίες χρηματοδότησης σε δολάρια.
Επιπλέον, τα στοιχεία δείχνουν ότι τα ρευστά διαθέσιμα σε δολάρια των αμερικανικών θυγατρικών των τραπεζών της ευρωζώνης μειώνονται με γρήγορους ρυθμούς.
Αν αυτή η τάση συνεχιστεί για μερικές ακόμη εβδομάδες, και λαμβανομένης υπόψη της δυσκολίας των τραπεζών να αποκτήσουν βραχυπρόθεσμη χρηματοδότηση από την αμερικανική αγορά commercial paper και μεσομακροπρόθεσμη χρηματοδότηση από την ίδια κεφαλαιαγορά, τα δολαριακά αποθέματα ίσως αποδειχτούν λίγα.
Σε μια τέτοια περίπτωση θα πρέπει να αποταθούν στην ΕΚΤ και να κάνουν χρήση των swap γραμμών μεταξύ της ΕΚΤ και της Fed.
Kάτι τέτοιο, όμως, δεν θα ήταν καλό ούτε για τις τράπεζες, αφού θα μαρτυρούσε πρόβλημα χρηματοδότησης, ούτε ασφαλώς για το ευρώ.
Την τελευταία φορά όπου τα δολαριακά ρευστά διαθέσιμα των τραπεζών ήταν σε χαμηλά επίπεδα, το ευρώ είχε υποχωρήσει κάτω από το 1,20 έναντι του δολαρίου.
Dr. Money