Γράφει Πύρος ΔήμαςΕπειδή η αλήθεια έχει πολλές πλευρές, ας δούμε μια:
Η πλατεία ήταν γεμάτη.
Πρόσωπα σε απόγνωση, χαράσσονταν περισσότερο όποτε έπεφτε ένα σύνθημα και τα μάτια κοίταζαν κατά την Βουλή, ενώ τα χέρια σηκωμένα με ορθάνοιχτα τα δάχτυλα έστελναν μήνυμα στην πρόσοψη του «ναού της Δημοκρατίας».
Στην πρώτη γραμμή είμαι με τον Μάκη. Δεν ξέρω τι δουλειά κάνει ακριβώς. Ξέρω όμως ότι είναι πολλά χρόνια συνδικαλιστής τόσα και όλο έξω τον βλέπω. Τα καλοκαιριά τον χάνω για ένα τρίμηνο γιατί πηγαίνει διακοπές….
Δίπλα του η ξαδέλφη μου, η Μάρθα συνταξιούχος από τα 37 γιατί, όπως μου είπε, είχε κλείσει 15ετύα στον Ευαγγελισμό με ανήλικο τέκνο.
Μαζί τής η φίλη τής η Στέλλα, η οποία εδώ ..........και 30 χρόνια τώρα έπαιρνε σύνταξη ως άγαμη θυγατέρα. Παραδίπλα ο Στάθης. Επί μια δεκαετία τα είχε οικονομήσει από τα «εκτός έδρας» ενώ η εθελουσία από τον ΟΤΕ του είχε αποφέρει 120.000 ευρώ. Τώρα έκανε σπορ: ψάρεμα και κυνήγι. Είχε πάρει και τζιπ 4Χ4.
Μαζί και ο Κώστας 46 χρονών, πυροσβέστης, που έχει καταθέσει εδώ και ένα μήνα τα χαρτιά του για σύνταξη (είχε προλάβει να κατοχυρώσει, λέει) και περιμένει κάποιο χοντρό εφάπαξ, ενώ έχει βρει και μια αρπαχτεί δουλίτσα για να βγάζει τα έξοδα.
Δίπλα τους ο θειος μου. Δεξιός από σόι, που κατεβαίνει σε πορείες μόνο όταν όταν το ΠΑΣΟΚ είναι κυβέρνηση, αλλά βρίζει και την παράταξη του γιατί «άφησε απέξω πολλά δικά της παιδιά και φάγανε μόνο οι κοντινοί».
Από κοντά τα δυο αδέρφια: ο Στέλιος, που είχε βάλει «στο κόμμα» τα 2 παιδιά στο Δημόσιο, και ο Γρηγόρης, που έπαιρνε έργα του Δήμου υπερτιμολογημενα λόγω γνωριμιών και «ταΐσματος».
Στη δεύτερη σειρά ο Γιάννης που εδώ και μετρικούς μήνες έκανε «τεστ αντοχής» στο νέο νόμο «περί αδείας». Ήταν αγκαλιά με την γυναίκα του την Μαρία, που με τρεις γέννες είχε να πατήσει στην δουλειά της 6 χρόνια.
Δίπλα ο Μιχάλης, εργολάβος με δικό του συνεργείο που διαθέτει 27 ανασφάλιστους αλλοδαπούς και 3 Έλληνες…
Στα δεξιά τους ο Λάκης, φοιτητής, ετών 32, μόνιμος γραμματέας στην φοιτητική παράταξη, με αυτοκίνητο και κόκκινα μπλουζάκια «λακόστ». Παρέα του ο Γιώργος, ο γιατρός, ο επονομαζόμενος και "ταχυδρόμος" από τα πολλά φακελάκια. Χειρουργεί με συγκεκριμένα υλικά και γράφει κατ’ αποκλειστικότητα φάρμακα μόνο δυο εταιρειών…
Λίγο ποιο πέρα ο Γιάννης , δούλευε στον ΟΔΕΕ , τον κατήργησε ο ΑΝΔΡΕΑΣ το 88 , τους χάρισε 18 συντάξιμα χρόνια και από τα 37 ο Γιαννάκης είναι μεγαλοσυνταξιουχος , βόλεψε και την γυναίκα του στην ΕΡΤ με βαραια ένσημα , και τώρα φωνάζει γιατί τα 5.000 ευρώ τον μήνα έγιναν 3.900 €
Μαζί τούς και ο Θόδωρος, γιατρός του ΙΚΑ, στο οποίο πηγαίνει για να τροφοδοτεί την πελατεία του ιδιωτικού του. Εννοείται πως στο ιατρείο του δεν έκοβε ποτέ αποδείξεις. Οι φαρμακευτικές του είχαν φτιάξει το εξοχικό, τον πήγαιναν ταξίδια «για συνέδρια στο εξωτερικό», μέχρι και λάστιχα στο αυτοκίνητο του άλλαζαν.
Παρέα τους και ο Κυριάκος, ο εφοριακός που, τα τελευταία δέκα χρόνια –τα τέσσερα ήταν στο ΣΔΟΕ- δεν είχε διαπιστώσει ποτέ του παράβαση τα τελευταία 6 χρόνια... Λένε ότι έχει πάρει διαμέρισμα στο Κατάρ και έχει περάσει τουλάχιστον δύο καλοκαίρια διακοπών εκεί που χτύπησε το τσουναμι.
Από την παρέα δεν λείπει και ο Βασίλης, λιμενικός. Πρώτος ταβλαδόρος στο λιμεναρχείο. Συχνά πυκνά διοργανώνει αγώνες –πάντα εν ώρα υπηρεσίας- με τους διπλανούς, τους τελωνιακούς.
Εδώ και εκεί γυρίζει και ο Πέτρος, μέχρι προχτές μηχανοδηγός του ΟΣΕ. Ανάθεμα κι αν έχει οδηγήσει τραίνο εδώ και δεκαπέντε χρόνια που «εκσυγχρόνιζαν τη γραμμή» και όταν την έφτιαξαν σταμάτησαν δια παντός την κυκλοφορία της γραμμής. Τώρα μετατάχθηκε σε γραφείο νομιμοποίησης αλλοδαπών, ενώ παράλληλα είναι και διευθυντής σε έντυπο!
Να και ο Μηνάς, μαζί με τον ξάδερφο του τον δασολόγο που τάχει κονομήσει από τους αποχαρακτηρισμούς. Ο Μηνάς έχει ξεχάσει πότε έκοψε το τελευταίο του τιμολόγιο.
Ο Ορεστης, ο άλλος ξάδερφος δίπλα του που βαριέται και κοιτάζει στο πλήθος μπας και συναντήσει τη ματιά καμιάς γκόμενας, είναι για χρόνια πολλά επιδοτούμενος αγρότης που δεν ξέρει ακριβώς πού βρίσκονται τα χτήματα του.
Όλοι, μαζί με άλλους τόσους, σηκώνουν τα χέρια ψηλά και με σφιγμένες τις γροθιές βροντοφώναξαν:
"Κάτω τα χεριά από τα ΛΕΦΤΑ ΜΑΣ !"
Ο Θανάσης, με το τριμμένο μπλουζάκι και το τζιν πενταετίας, αδελφικός μου φίλος, ενεργός οικοδόμος με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια: "Ρε, Νίκο, εμείς εδώ τι κάνουμε;"
Έλα, ντε! Βρε, μήπως τελικά "μαζί τα φάγανε”.
ΠΑΜΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ….
Αφού κανείς από τους επισήμους φορείς δεν βγαίνει επιτέλους να πει την πολυπόθητη αλήθεια στον ελληνικό λαό αποφάσισα να το κάνω εγώ.
Ξέρετε η αλήθεια στα οικονομικά δεν είναι ούτε θέσφατο, ούτε κρυφή γνώση, φυλαγμένη για τους εκλεκτούς, ούτε όλες αυτές οι βλακείες που ακούγονται τριγύρω από τα πιο επίσημα -δυστυχώς- χείλη της χώρας.
Απλά ανοίγεις τον Προϋπολογισμό - είναι στο ιντερνετ- και βλέπεις τα νούμερα.
Πάμε λοιπόν:
Αλήθεια Νο 1
Εισπράττουμε περί τα 40 δις ευρώ το χρόνο και ξοδεύουμε περί τα 60.
Κατ' αναλογία είναι σαν να βγάζω 1.000 ευρώ το μήνα και να χαλάω 1.500.
Αλήθεια Νο 2
Χρωστάμε περί τα 360 δις ευρώ με έσοδα 40 δις όπως προειπα.
Κατ' αναλογία είναι σαν να βγάζω 12.000 ευρώ το χρόνο και να χρωστώ 108.000.
Αλήθεια Νο 3
Μόνο οι ετήσιοι τόκοι για τα δάνεια που έχουμε ήδη πάρει (και φάει εννοείται) είναι χοντρικά 20 δισ.
Κατ' αναλογία είναι σαν να βγάζω 1.000 ευρώ το μήνα και για τόκους στεγαστικού δανείου (χωρίς το κεφάλαιο) να δίνω περί τα 500 ευρώ.
Αλήθεια Νο 4
Για να λειτουργούμε κανονικά σαν χώρα, πρέπει κάθε χρόνο να βρίσκουμε τα κάτωθι ποσά:
1. 20 δις που είναι τα -παραπάνω- έξοδα μας (έλλειμμα)
2. 20 δις που είναι οι τόκοι των δανείων.
3. 40 δις που είναι χοντρικά και το κεφάλαιο των δανείων.
Σύνολο 80 δισ.
Αναλογικά είναι σαν να βγάζω 12.000 ευρώ το χρόνο και για να διατηρούμαι στη ζωή (και εκτός φυλακής) να πρέπει να βρίσκω ακόμη 24.000 κάθε χρόνο.
Ανακεφαλαίωση:
1. Είμαι ένας εργαζόμενος που βγάζω 1.000 ευρώ το μόνα.
2. Οι προσωπικές μου ανάγκες είναι περίπου 1.500 ευρώ το μόνα.
3. Τα δάνεια μου ανέρχονται σε 1.500 ευρώ το μόνα.
4. Μου λείπουν δηλαδή 2.000 ευρώ κάθε μήνα και χρωστώ ακόμη 108.000.
5. Με βλέπετε να κρατώ το σπίτι μου για πολύ καιρό ακόμα;
Με έσοδα 1.000 και έξοδα 3.000 η μόνη επιλογή μου ήταν να καλύπτω το διχύλιαρο με νέο δανεισμό. Μέχρι τώρα οι τράπεζες με κάλυπταν. Από δω και πέρα σταματάει η χρηματοδότηση οπότε ας εξετάσουμε τις επιλογές που έχω ως εργαζόμενος, οι οποίες είναι βασικά τέσσερις:
Επιλογή Νο 1
Να βρω 2η και 3η δουλειά αυξάνοντας τα έσοδα μου. (ανάπτυξη)
Επιλογή Νο 2
Να περικόψω τις ανάγκες μου και να μειώσω τα έξοδα μου.
(περικοπές)
Επιλογή Νο 3
Να διαπραγματευτώ με την τράπεζα το δάνειο μου με επέκταση
και μείωση των δόσεων. (αναδιάρθρωση)
Επιλογή Νο 4
Να πουλήσω κομμάτι της περιουσίας μου για να ξεχρεώσω μέρος του δανείου. (ιδιωτικοποιήσεις)
Βασικά μπορώ να χρησιμοποιήσω από μια έως και τέσσερις επιλογές, όσο περισσότερες τόσο πιο γρήγορα θα ξεμπλέξω απ' όλα αυτά.
Σε αυτό το σημείο αξίζει να δούμε τις συμβουλές των κομμάτων στον εργαζόμενο της ιστορίας μας.
ΠΑΣΟΚ : Ο εργαζόμενος δεν χρειάζεται να βρει δεύτερη δουλειά, πρέπει να περικόψει 100 ευρώ από τα έξοδα του και να αναδιαρθρώσει το χρέος του. Δυστυχώς μάλλον θα αναγκαστεί να πουλήσει και κάτι.
ΝΔ : Ο εργαζόμενος χρειάζεται και 2η δουλειά ως ημιαπασχόληση, αναδιάρθρωση χρέους και πώληση περιουσίας χωρίς καμιά περικοπή εξόδων.
ΑΡΙΣΤΕΡΑ : Ο εργαζόμενος πρέπει να δουλεύει λιγότερο στην 1η δουλειά που έχει, να αυξήσει τα έξοδα του, να μην πουλήσει τίποτα και να πιστολίσει την τράπεζα.
Τα συμπεράσματα δικά σας αλλά τουλάχιστον ας πούμε την αλήθεια.
Μια που έρχονται εκλογές, πολύ σύντομα μάλλον, ας απαντήσουμε μερικές ερωτήσεις που όλοι έχουν και θα κληθούν να απαντήσουν σύντομα στις κάλπες. Εξάλλου είναι πράγματα που θα ακούμε όλη μέρα στα κανάλια.
Πάμε:
Ερώτηση Νο 1
Τι είναι επιτελούς αυτό το ΑΕΠ και γιατί παίζει τόσο σημαντικό ρόλο; Έχει καμιά σχέση με τα έξοδα;
Απάντηση:
Το ΑΕΠ είναι στην ουσία ο τζίρος που κάνει η οικονομία σε ένα χρόνο. Τα έξοδα είναι τα καθαρά κέρδη που μένουν από τον τζίρο αυτό. Σύμφωνα με την ΕΕ η Ελλάδα μαζεύει λιγότερα έσοδα σε ποσοστό 6% του ΑΕΠ σε σχέση με τον μέσο όρο της ΕΕ, δηλαδή περίπου 14 δις.
Γι' αυτό μιλάνε όλοι για διαλυμένο φοροεισπρακτικό μηχανισμό, γι' αυτό τα έχουν πάρει οι ξένοι μαζί μας.
Ερώτηση Νο 2
Θα πέσουν οι φόροι αν στην κυβέρνηση βγει ο Σαμαράς η κάποια άλλη συγκυβέρνηση;
Απάντηση:
Όχι, κυρίως γιατί θα το απαιτήσουν οι ξένοι. Θα πουν μαζέψατε πρώτα τα 14 δις. που είπαμε παραπάνω και μετά το συζητάμε. Στην καλύτερη θα υπογραφεί ένα μνημόνιο που μακροπρόθεσμα και υπό προϋποθέσεις θα ρίχνει το ΦΠΑ και τους υπόλοιπους φόρους (σε 2-3 χρόνια και αν μαζευτούν τα έσοδα).
Ερώτηση Νο 3
Υπάρχει περίπτωση με οποιαδήποτε κυβέρνηση να βγούμε από το μνημόνιο;
Απάντηση:
Όχι, ούτε κυβέρνηση ΚΚΕ δεν θα μας έβγαζε απ' αυτό γιατί μνημόνιο πέρα από μέτρα σημαίνει και δάνειο. Χωρίς μνημόνιο δεν έχει λεφτά από πουθενά αλλού και πάμε στην δραχμή. Και κανένας πολιτικός σήμερα δεν έχει τα κότσια να πάει στη δραχμή.
Ερώτηση Νο 4
Πρέπει να πιστέψω κάποιον πολιτικό που θα μου υποσχεθεί αυξήσεις (συντάξεων κλπ) πριν τις εκλογές;
Απάντηση:
Όχι, συνεχίζουμε να τρώμε 20 δις περισσότερα από αυτά που βγάζουμε κάθε χρόνο, η επόμενη αύξηση γενικώς θα έρθει όταν το ποσό αυτό μηδενιστεί και γίνουμε ανεξάρτητοι (υπολογίστε σε τουλάχιστον 6 με 8 χρόνια).
Ερώτηση Νο 5
Τι πρέπει να κάνουμε για να σωθούμε;
Απάντηση:
Έχει απαντηθει στο δεύτερο μέρος. Το σημαντικότερο είναι να διαλυθεί ο κομματισμός και αυτό είναι το δυσκολότερο. Κυρίως γιατί δεν το θέλει ο απλός πολίτης. Οι περισσότεροι είναι ταγμένοι σε κόμματα και αυτό δύσκολα αλλάζει.
Ερώτηση Νο 6
Θα σωθούμε τελικά;
Απάντηση:
Πολύ δύσκολο, κυρίως γιατί δεν θέλουμε. Τον κομματισμό, την διαπλοκή και όλα τα κακά της μοίρας μας δεν μπορούν να τα αλλάξουν οι Ευρωπαίοι, πρέπει να τα αλλάξει ο ίδιος ο λαός και δεν δείχνει να έχει διάθεση γι' αυτό.
Ερώτηση Νο 7
Δηλαδή τι θα γίνει με εμάς;
Απάντηση:
Θα γίνουμε οι περιθωριακοί της Ευρώπης, κάτι σαν την τσιγάνικη συνοικία έξω από την πόλη.
Η ζωή αυτών που ''προνόησαν'' τα τελευταία 30 χρόνια θα σωθεί, οι υπόλοιποι θα αργοπεθαίνουν.
Μεγάλο μέρος κυρίως των νέων θα φύγει από την χώρα.
Μαζί τους και η πολιτική τάξη που μας έφερε εδώ, εξαιτίας της οργής των ανθρώπων, που κατά τα αλλά την στήριξαν 35 χρόνια.
Επίλογος
Φωνή λαού οργή θεού. Οι πολίτες επέλεξαν την διαπλοκή και την διαφθορά που έστησε ο αείμνηστος Ανδρέας, βασίστηκε στα δανεικά και τελικά κατέρρευσε.
Και λέω την επέλεξε πρακτικά, στις κάλπες δηλαδή, τα μετέπειτα κλάματα, οι πορείες, οι απεργίες κλπ δεν έχουν καμιά σημασία.
Η μελλοντική πολιτική τάξη, για να επιβιώσει, δεν θα έχει καμιά σχέση με την σημερινή.
Και αυτό με έναν φωτισμένο ηγέτη πρέπει να πείσει την Ευρώπη από την αρχή ότι είμαστε άξιοι να γίνουμε μέλη της ξανά.
τότε θα αρχίσει ο επόμενος ανοδικός κύκλος τής χώρας.
Μέχρι τότε βολευτείτε με τον Γιωργάκη και τον Αντωνακη.