ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ
«…ΠΡΩΤΗ (!) φορά έχουμε ένα συστηματικό και λεπτομερές χρονοδιάγραμμα για την οικονομική μας πολιτική. Και σ αυτό το πρόγραμμα έρχεται να προστεθεί το ΣΧΕΔΙΟ ΜΑΣ (!) στο οποίο περιλαμβάνονται μεγάλες αλλαγές. Ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για το μέλλον μας…»
Εισαγωγή απ το διάγγελμα του φερόμενου ως πρωθυπουργού της Ρουσφετόβιας στις 10-6-2011
Λογοκλοπή? Ομολογία πολιτικής απάτης? Ανικανότητα? Δειλία? Ανοησία? Αφέλεια? Τίποτα απ αυτά ή όλα μαζί και άλλα τόσα που δεν λέγονται?
Αν δεν είναι Λογοκλοπή, το να παρουσιάζεις σε εθνικό δίκτυο ως δικό σου δημιούργημα το οικονομικό σχέδιο τρίτων (καλό ή κακό, σωστό ή λάθος, μεγαλούργημα ή τερατούργημα), εκείνων που τους παρέδωσες τα κλειδιά του μαγαζιού δεχόμενος να σου φορέσουν «ιμάντες» που παραπέμπουν σε μαριονέτες κουκλοθέατρου απλά και μόνο για να.......
«πρωθυπουργεύεις» τότε τι είναι?Αν δεν είναι Ανικανότητα και Δειλία να επιχειρείς να το θέσεις πραγματικά σε εφαρμογή ένα χρόνο μετά απ την στιγμή που στο παρέδωσαν στο χέρι μαζί με το κοστούμι του ανδρείκελου οι πραγματικοί εμπνευστές του, τότε τι είναι?
Αν δεν είναι Ομολογία πολιτικής Απάτης να καυχιέσαι ότι έχεις για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ συστηματικό και λεπτομερές χρονοδιάγραμμα οικονομικής πολιτικής εσύ που πριν ένα χρόνο καυχιόσουνα απ το Καστελόριζο (που κατά τους κολλητούς Καρντάσηδες ανήκει στα ψάρια του , έτσι για να μην ξεχνιόμαστε) , πως έχεις ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΣΕΙ να νερά της Οδύσσειας ενός λαού που σε ψήφισε για το περίφημο επίσης «ολοκληρωμένο» σχέδιο με κωδικό «ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ» τότε τι είναι?
Αν δεν είναι πολιτική απάτη το γεγονός ότι αν κάποιος αντιπαραβάλλει είτε το διάγγελμα του Καστελόριζου με το διάγγελμα του «twitter» είτε το περίφημο προεκλογικό σχέδιο των 100 ημερών με το προχθεσινό προϊόν Λογοκλοπής τα μόνα κοινά στοιχεία που θα εντοπίσει είναι οι τόνοι και τα σημεία στίξης, τότε τι είναι?
Και αν δεν είναι ανοησία και αφέλεια να συνεχίζεις να λανσάρεις εαυτόν ως «σωτήρα» σε έναν λαό που ένας θεός ξέρει ως πότε θα κρατιέται και δεν θα σε βάλει μαζί με το διακομματικό σινάφι σου στα ελικόπτερα (προσοχή, όταν έρθει η ώρα τα δάχτυλα ΜΑΚΡΙΑ απ την έλικα. Το ελικόπτερο δεν είναι ποδήλατο) νομίζοντας πως απευθύνεσαι ακόμα σε μάζες που κρατάνε κομματικά σημαιάκια , τότε τι είναι?
Όχι ότι δεν θα μπορούσε να αναδειχθεί σε σωτήρα! Την ευκαιρία ακόμα την έχει! Ναι αυτός ο μικρότατος ανελλήνιστος φιλέλληνας κλωτσάει ακόμη και τώρα την ευκαιρία που του δίνει η ζωή να τον αναδείξει μέγιστο σωτήρα έστω και χωρίς να το αξίζει.
Εξηγούμαι
Η μεταπολιτευτική πορεία αυτού του τόπου ήταν δυστυχώς μια ιδιόμορφη σκυταλοδρομία όπου ο επόμενος που έπαιρνε την σκυτάλη ήταν επιεικώς ανικανότερος απ τον προηγούμενο
Ο ανελλήνιστος φιλέλληνας χάρη στην πολιτική ασημαντότητά του και την ανικανότητά του να διαπραγματευτεί τη σωτηρία του τόπου όσο ήταν ακόμη νωρίς με άλλους όρους, κατάφερε το θεωρητικώς ακατόρθωτο. Όσο και αν αποτελεί ΕΘΝΙΚΟ ΟΝΕΙΔΟΣ, παραδίδοντας κατ ανάγκη τα κλειδιά της χώρας στους χαρτογιακάδες της Τρόικας κατάφερε να γίνει ο ΠΡΩΤΟΣ στην μεταπολιτευτική ιστορία της Ρουσφετόβιας που δεν έδωσε τη σκυτάλη σε κάποιον ανικανότερο !
Δυστυχώς όμως δεν αρκεί αυτό.
Η εικόνα της «συνεργασίας» του με τους δανειστές της Ρουσφετόβιας παραπέμπει σε γραφικό μπαμπά που οδηγεί νταλίκα στο όριο κρατώντας τον κανακάρη του στα γόνατα!
Αυτός είναι ο «σωτήρας» του διαγγέλματος. Ένας κανακάρης χωρίς δίπλωμα που παίζει με το τιμόνι ενώ κάθεται στα γόνατα άλλων χωρίς να φτάνει καν γκάζι και φρένο!
Το κακό είναι ότι κουβαλά όλους εμάς στην καρότσα
Όσα χιλιόμετρα εμπειρίας κι αν έχει γράψει ο οδηγός, όσο κρατά τον χαϊδεμένο στα γόνατα η μοιραία στραβοτιμονιά είναι ζήτημα χρόνου να γίνει
Μπορεί στο τέρμα να υπάρχει γκρεμός και να μην τον βλέπω. Αν υπάρχει ας πέσουμε εκεί. Από στραβοτιμονιά του χαϊδεμένου πριν την ώρα μας είναι κρίμα να πάμε.
Όσοι πάλι βλέπουν σωτηρία ελπίζοντας να ξαναπάρουν το τιμόνι και να αλλάξουν πορεία οι πιστοποιημένοι με την βούλα καταστροφείς συνεπιβάτες μας , που δεν είναι άλλοι απ τα εκλεκτά μπουμπούκια του πολιτικού κατεστημένου με τον εμπειρότερο από δαύτους τον Ανοιξιάτικο Νέο-Νέο Δημοκράτη συμφοιτητή του φιλέλληνα χαϊδεμένου, να μπορεί στην καλύτερη περίπτωση να οδηγήσει ποδήλατο με βοηθητικές, είναι μακριά νυχτωμένοι
Γι αυτό μιλώ για ιστορική ευκαιρία του μικρότατου φιλέλληνα ασήμαντου, ακόμη και τώρα. Αρκεί αντί να το παίζει σωτήρας κορνάροντας πάνω στα γόνατα άλλων να κατέβει να κάτσει στο διπλανό κάθισμα και να παίξει με τα iPad και τα λοιπά του «γκατζετάκια»
Τόσο λίγο απέχει κάποιες φορές το όνειδος απ την αξιοπρέπεια. Όσο τα γόνατα των ξενόφερτων χαρτογιακάδων απ τη θέση του συνοδηγού. Όσο η γνώση του ποιο κάθισμα αρμόζει στα κυβικά σου και η αποδοχή του να βολεύεσαι σε αυτό.
Τόσο πολύ απέχει κάποιες άλλες η μικρότητα απ την μεγαλοσύνη Όσο το τιτίβισμα μιας πράσινης κότας στο twitter που προαναγγέλλει διαγγέλματα, από μια παλικαρίσια δημόσια συγνώμη έστω και κατόπιν εορτής…