Γράφει ο Μαγια
Αγανακτισμένοι και αποφασισμένοι. Οι λαοί της Ευρώπης, που φαίνεται να τους ενώνει ένα μεγάλο «φτάνει πια», έχουν δώσει σήμερα το απόγευμα το τρίτο κατά σειρά ραντεβού στις πλατείες.
Ωστόσο, τα βλέμματα είναι στραμμένα στο κέντρο της Αθήνας, όπου οι προσδοκίες για ακόμη μεγαλύτερη προσέλευση κόσμου παραμένουν υψηλές.
Μεγάλο στοίχημα των Αγανακτισμένων είναι να σπάσουν το «τείχος της σιωπής». Να ακούσουν το μήνυμα της πλατείας Συντάγματος μέσα στη Βουλή, τα υπουργεία, τους χώρους δουλειάς, τις .......
σχολές, τις γειτονιές. Τότε μόνο θα γίνουν «επικίνδυνοι».Πέρασε ο καιρός της φοβικής αποχής από τα κοινά.
Η ορμή της λαϊκής αγανάκτησης συσσωρεύεται εκρηκτικά και παρότι δεν έχει από πουθενά να πιαστεί πολιτικά και οργανωτικά δεν θα αργήσει η στιγμή, που
θα πάρει νέες μορφές. Οι τσακισμένοι μεσαίοι και οι λογής πληβείοι που τρεμοσβήνουν και είναι αδύνατον να πληρώσουν ξανά τα δυσβάσταχτα χαράτσια -πού να βρουν λεφτά;- θα ορθώσουν ένα νέο κίνημα, μπροστά στο οποίο το «Δεν Πληρώνω» θα φαντάζει μαθητική παράσταση...
Μεγάλη και πολύτιμη υπόθεση η αγανάκτηση. Όπως γράφει ο Στέφαν Έσσελ στην μικρή μπροσούρα του με τον τίτλο «Αγανακτήστε!» (που κυκλοφορεί στα ελληνικά σε μετάφραση της Σώτης Τριανταφύλλου), «όταν κάτι μας κάνει να αγανακτούμε, όπως αγανάκτησα εγώ με τον ναζισμό, γινόμαστε δυνατοί, μαχητικοί και αφοσιωμένοι. Συναντάμε το ρεύμα της ιστορίας, που πρέπει να συνεχιστεί χάρη στον καθένα από μας. Αυτό το ρεύμα οδηγεί προς περισσότερη δικαιοσύνη και περισσότερη ελευθερία, όχι όμως στην ανεξέλεγκτη ελευθερία της αλεπούς στο κοτέτσι».