Γράφει η Ελένη Παπαδοπούλου
Η καθημερινή κατάσταση στην γειτονιά μου, στο κέντρο της Αθήνας. Μερικές ενδεικτικές φωτογραφίες.
Ελένη Εμμ. Παπαδοπούλου
Η καθημερινή κατάσταση στην γειτονιά μου, στο κέντρο της Αθήνας. Μερικές ενδεικτικές φωτογραφίες.
Είσοδος του σταθμού της Πλατεία Βικτωρίας. Ώρα 13.00 μ.μ.
Τρεις η ώρα το μεσημέρι γυφτορουμάνοι (new entry στην περιοχή) την χτύπησαν στην είσοδο της πολυκατοικίας και της πήραν την βέρα. Την πήρε ασθενοφόρο αιμόφυρτη. Η φωτογραφία τραβήχτηκε ένα μήνα μετά το γεγονός. Ο ορθοπαιδικός της περιοχής έχει τριπλασιάσει την πελατεία του από τους ηλικιωμένους που χτυπάνε καθημερινά και τους σπάνε χέρια, πόδια και πλευρά.
Λείπουν οι φωτογραφίες με τους ναρκομανείς να χτυπάνε ναρκωτικά και τους εμπόρους να τα πουλάνε μέσα στην μέση του δρόμου, τις Αφρικανές να εκδίδονται στην Πατησίων, τις αιματηρές συγκρούσεις των αλλοδαπών συμμοριών με μαχαίρια και κυρίως λείπει η φωτογραφία που δείχνει τον φόβο και την απόγνωση του κόσμου που ακόμη ζει, εργάζεται και κατοικεί στην γειτονιά.
Είναι προφανές πως κανείς δεν ντρέπεται και κανείς δεν απολογείται για τις ανθρώπινες ζωές που χάνουν την αξία τους. Ξεπούλημα της χώρας, ξεπούλημα των ανθρώπων της. Και για την γειτονιά μου προστίθεται το άγριο σκύλεμα, ειδικά των ηλικιωμένων. Φτύνω στα μούτρα του κάθε πολιτικάντη που έπαιξε και συνεχίζει να παίζει παιχνίδια σε βάρος εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, που έχουν πάψει να ζουν και απλά υπάρχουν ως ντεκόρ στις νεόχτιστες φαβέλες αυτές της χώρας. Αυτές του κέντρου της Αθήνας. Συγχαρητήρια για την ανάπλαση. Καλώς να μας έρθουν και τα νέα ζευγάρια, σύμφωνα με τις πρόσφατες εξαγγελίες, γιατί οι εγκληματίες της περιοχής χρειάζονται νέο αίμα για να ρουφήξουν.
Υ.Γ. Είναι περίεργο να σε ενοχλεί ο εποικισμός της Γάζας, αλλά να μην σε ενοχλεί ο εποικισμός της πόλης σου. Είναι ακόμη πιο περίεργο να καταδικάζεις τον καπιταλισμό, αλλά να συμφωνείς με πρακτικές που τον κάνουν ακόμη πιο ισχυρό. Και είναι ανέκδοτο να καταδικάζεις την βία όταν δεν κάνεις τίποτα για τον βιασμό που υφίστανται οι ζωές χιλιάδων ανθρώπων καθημερινά εδώ και χρόνια. Αντί να σκύψουν πάνω από το πρόβλημα επέλεξαν να ρίξουν τόνους λάσπης μιλώντας για φασίστες και ρατσιστές και στιγματίζοντας χιλιάδες ανθρώπους. Προφανώς η εξαθλίωση ολόκληρων περιοχών και ο κίνδυνος που διατρέχει μία ζωή είναι κάποιο είδος προόδου που εμείς οι "φασίστες-ρατσιστές" του κέντρου αρνούμαστε να καταλάβουμε. Επιστρέφουμε τους χαρακτηρισμούς σε όλους αυτούς που με φασιστικό τρόπο, ρατσιστική νοοτροπία και προβοκάτσιες μας επέβαλαν να ζούμε με τον τρόμο κάνοντας την αλληλεγγύη επάγγελμα. Αξιοι του μισθού τους.
Ελένη Εμμ. Παπαδοπούλου