Του Πρόδρομου Θεοδουλίδη
Με λόγια όπως, «το διακύβευμα είναι η οικονομική ανόρθωση της χώρας» και ότι «θα προχωρήσω με όσους θέλουν να αλλάξει η πατρίδα», ο Πρωθυπουργός υποδέχτηκε στις συναντήσεις του Υπουργούς, Βουλευτές και μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου. Η προσπάθειά του είχε έναν και μοναδικό σκοπό να αποτρέψει για μια ακόμα φορά απόπειρα ανταρσίας των βουλευτών του και έντονης διαφωνίας συγκεκριμένων Υπουργών, οι οποίοι βρίσκονται στα πρόθυρα ολικής ρήξης με συναδέλφους τους. Πώς όμως, να κατευνάσει και τις απορίες των πολιτών, οι οποίοι ακούγοντας ότι η χώρα βρίσκεται στην «εντατική» μεταφέρθηκαν συνειρμικά σε εποχές που για πολλούς είναι συγκρίσιμες με τη σημερινή πραγματικότητα.Στο μόνο που είχε δίκιο ήταν ότι, σημασία δεν έχει να αποτυπώσουμε με ζοφερότητα την κατάσταση αλλά να την αντιμετωπίσουμε κατάματα. Και ορθά έθεσε το θέμα καθώς μέχρι σήμερα, εδώ και σχεδόν 18 μήνες που κυβερνά η σοσιαλιστική παράταξη δεν έχουμε ακούσει από την μείζονα ή την ελάσσονα αντιπολίτευση κάποιο δημιουργικό και ρεαλιστικό πλάνο, ώστε να ξεκολλήσουμε από την παρατεταμένη ύφεση. Έχει όμως το ..........πολιτικό θάρρος να αποδεχτεί κάποια πρόταση εκτός ΠΑΣΟΚ;
Ζήτησε και πάλι κοινωνική και όχι μόνον πολιτική συναίνεση λέγοντας, πως «είναι στο χέρι όλων μας να βγούμε από το τούνελ νωρίτερα ή αργότερα». Το θέμα είναι ότι, ο λαός το έχει κάνει αντιληπτό και υποβαθμίζει το βιοτικό του επίπεδο, κόβοντας ακόμα και από το φαγητό του για να τα βγάλει πέρα σύμφωνα με τα επίπεδα κατανάλωσης που παρουσίασαν τις τελευταίες μέρες, οι επιχειρηματικοί σύλλογοι της χώρας. Οι πολίτες λοιπόν, αποσβολωμένοι από τις κοσμογονικές αλλαγές που λαμβάνουν χώρα γύρω τους, κάνουν αυτό που τους επιτάσσει η λογική για να επιβιώσουν… η κυβέρνηση όμως πότε θα φροντίσει για το πραγματικό της χρέος; Πότε θα ανακοινώσει ουσιαστικά μέτρα για στήριξη της ανάπτυξης, της απασχόλησης και των επενδύσεων.
Ο κ. Πρωθυπουργός προσδοκά από τους συνομιλητές του και την ελληνική κοινωνία δημιουργική κριτική αλλά μάλλον λησμονεί τις τακτικές του, όταν ο κ. Καραμανλής αντιμετώπιζε την περιρρέουσα αρνητική ατμόσφαιρα λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που εκκινούσε τότε, σε συνδυασμό με την κοινωνική κατακραυγή και αντίσταση που δεχόταν στο εσωτερικό της χώρας. Τότε, έχριζε ως προδότες και φανατισμένους όποιους ενέμεναν στη λογική της ΝΔ, σήμερα ακολουθεί ανάλογη πορεία με σημαία του την πολιτική ασάφεια. Ευαγγελίζεται ένα Μνημόνιο και μια δανειακή σύμβαση την οποία πιθανότατα σε λίγο θα αμφισβητήσουν εκ βάθρων και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας. Παράλληλα, εκτοπίζει και περιθωριοποιεί όσους αντιλέγουν και εκφράζουν εναλλακτικές αντιλήψεις, ακόμη και εντός κόμματος. Πραγματικά, πως αλλιώς εννοείται η προσφορά στο δημιουργικό προβληματισμό των ιθυνόντων της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της κατάστασης.
Η τρέχουσα δημόσια συζήτηση και οι διατυπωθείσες εντυπώσεις σχετίζονται με την κατάρτιση και την παρουσίαση του μεσοπρόθεσμου δημοσιονομικού προγράμματος για το 2012-2015, ύψους 22δις. ευρώ που ανοίγει τον δρόμο για νέα επαχθή μέτρα. Ειδικότερα, το κυρίαρχο ερώτημα υφίσταται στο πώς θα μειωθούν οι κρατικές δαπάνες από το 53% του ΑΕΠ το 2009, σε 44% το 2015 δίχως νέες οριζόντιες περικοπές μισθών, καταποντισμό της εναπομείνασας κοινωνικής πολιτικής και τις προαναγγελθείσες μετοχοποιήσεις-ιδιωτικοποιήσεις που σίγουρα θα πέσουν πάνω στον τοίχο των συνδικαλιστικών οργανώσεων του κυβερνώντος κόμματος.
Το πάρτι της αξιοποίησης-εκμετάλλευσης της δημόσιας περιουσίας ξεκινά κατά τα λεγόμενα του περιβάλλοντος του Υπουργού Οικονομικών, τον προσεχή Οκτώβρη. Ήδη, το προτεινόμενο πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων χαίρει της εκτίμησης των «Τροϊκανών», οι οποίοι έκαναν λόγο για ενθαρρυντικά νέα από ελληνικής πλευράς μετά από μήνες. Δηλαδή, εξαρχής είχαν βάλει στο μάτι, τους ανεκμετάλλευτους κρατικούς πόρους που εμείς ως χώρα είχαμε καταδικάσει σε αφάνεια και μαρασμό, όπως τα διάσπαρτα δημόσια κτίρια στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, που συνέβαλαν καθοριστικά στην γκετοποίηση και την παρακμή της κεντρικής εμπορικής ζώνης, της πρωτεύουσας.
ΔΕΠΑ, ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΟΠΑΠ, Τ.Τ., ΛΑΡΚΟ, “Ελ. Βενιζέλος”, ΑΤΕ, ΕΛΤΑ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, αυτοκινητόδρομοι, λιμάνια, ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες, Ιππόδρομος… τελειωμό δεν έχει η λίστα με τις εταιρίες που θέτουμε προς εκποίηση πακέτα μετοχών τους και που αναμφίβολα θα επηρεάσουν τις εργασιακές σχέσεις, τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά, αλλά και το κοινωνικό μέρισμα που όφειλαν να αποδίδουν στον ελληνικό λαό. Πολλαπλασιαστικά θα λειτουργήσουν οι επιπλέον αυξήσεις σε τιμολόγια των ΔΕΚΟ (ρεύμα, νερό, αέριο), οι νέες περικοπές σε μισθούς υπαλλήλων Δημοσίου και ΔΕΚΟ, αλλά και οι εκπτώσεις σε φοροαπαλλαγές και σε προνοιακά επιδόματα.
Καλά καταλάβατε…μπήκαμε στη Μεγάλη βδομάδα, τη βδομάδα των παθών του Χριστού, της νηστείας και της προσευχής. Και μιας που τούτες τις άγιες μέρες οφείλουμε ως Χριστιανοί, να βιώσουμε πιο έντονα τη ταπείνωση και τον εξευτελισμό που επωμίστηκε για εμάς ο Χριστός, ανεβαίνοντας τον Γολγοθά για την Σταύρωσή του, φαίνεται πως και για αυτό μεριμνά ο κ. Παπανδρέου. Οι συμπολίτες μας σίγουρα θα ψωνίσουν λιγότερα από πέρσι -τα πλέον απαραίτητα- και θα προσευχηθούν με θέρμη, μήπως και φύγει πάνω από τον ελλαδικό χώρο, το σύννεφο της δυστυχίας που μας έχει ζώσει.
Η σκληρή τετραετία λιτότητας είναι γεγονός. Το ερώτημα που γεννιέται είναι αν αυτή η κυβέρνηση νομιμοποιούται να λαμβάνει πια τέτοιες αποφάσεις. Όχι γιατί δεν εκλέχτηκε με καθόλα νόμιμο τρόπο, αλλά διότι… υπόσχονταν ευημερία προεκλογικά και δυσοίωνα προδικάζει το εγγύς μέλλον. Είμαι σίγουρος πως ελάχιστοι αντιβαίνουν στα λεγόμενα του Ν. Κοτζιά ότι, «επιδίωξη ξένων οικονομικών και επενδυτικών κύκλων είναι η ύπαρξη κυβέρνησης “ειδικών λογιστών”, που θα διαχειρίζεται τις υποθέσεις της χώρας προς όφελος των λίγων..».
Και Καλή Ανάσταση