Γράφει ο Σταμάτης Κυριακάκης
Οι μέρες που ήρθανε μέσα στη «ανεμελιά», δε θα πρέπει να μας κάνουν να ξεχάσουμε το πρόβλημα που ταλανίζει εδώ και δύο σχεδόν χρόνια αυτή την έρημη πατρίδα , αυτό το παρατημένο κόσμο. Η βόλτα το χτεσινό βράδυ στην Αθήνα, μόνο πίκρα μπορούσε να γεννήσει. Η Ανάσταση δεν άγγιξε σχεδόν κανένα πέρα από τους φανατικά θρησκευόμενους. Μια πόλη άδεια, κενή, θλιβερά μόνη. Τα βεγγαλικά της Ανάστασης έδωσαν τη θέση τους στη μουγκαμάρα και την σιωπή. Ένας λαός λεηλατημένος από οποιαδήποτε αξία και προοπτική, έτοιμος να δοθεί βορά στα νύχια της άκρατης λογικής του κέρδους. Οι κρατούντες σαν τίποτα το σπουδαίο να μην συμβαίνει περνάνε τις «άγιες» μέρες τους στα κοσμικά θέρετρα, λειαίνοντας τα νύχια τους για το επόμενο νιοστό κτύπημα. Μέτρα …μέτρα που δεν έχουν μέτρο, με επίφαση την Δημοκρατία του «ΕΝΟΣ» ! Θεσμοί στην ξευτίλα, δίκαιο της αδικίας, τους παρακολουθούμε απαθείς να παίρνουν τη........ ζωή τη δική μας και των παιδιών μας, μέσα από τα χέρια μας, λες και έχουμε αβάντζα περίσσια ημερών, τις οποίες μόλις ικανοποιήσουν τις ορέξεις και τον πλουτισμό τους, με την ΝΕΑ νομοθεσία, την κομμένη στα μέτρα τους, θα μας επιστρέψουν, έτοιμοι να μας ζητήσουν και συγνώμη για το «χαμένο χρόνο»!! Μας αρπάζουν το ψωμί από το στόμα μας, πουλάνε εμάς και τα αγαθά αυτού του τόπου, λες και τα φτιάξανε αυτοί με το δικό τους κόπο και το δικό τους ιδρώτα, στο διάβα του χρόνου. Άνθρωποι ξενόφερτοι, «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι», με τον αέρα του κατακτητή, του κατέχοντος τη μοναδική στο κόσμο αλήθεια. Ο απλός πολίτης ντρέπεται, σκιάζεται, ολιγωρεί, μπροστά σε αυτή τη καταστροφή! Φοβάται να ανοίξει τη μπάρα, να περάσει σε εκείνο το δρόμο που αυτός έχει χρυσοπληρώσει δεκάδες φορές με τον ιδρώτα του και που τώρα τον εκμεταλλεύεται ο «αφέντης του» χωρίς κανένα ρίσκο, κανένα κεφάλαιο, καμία αιδώ! Φοβάται να μην πληρώσει το ΑΔΙΚΟ εισιτήριο στο λεωφορείο, λες και αυτός δεν ξεζουμίζεται στη φορολογία, δεν κυκλοφορεί με πανάρχαια λεωφορεία, δεν τον στριμώχνουν σαν σαρδέλες μέσα, τέλος πάντων, δεν δικαιολογείται στη χώρα με το μικρότερες απολαβές να έχει το ακριβότερο κόμιστρο. Φοβάται να φωνάξει ΦΤΑΝΕΙ όταν του κόβουν την περίθαλψη, που ουσιαστικά του κλέβουν τη ζωή, γιατί το «προσδόκιμο» έχει πια ανέβει, άρα πρέπει να του το κατεβάσουν. Φοβάται να καθηλώσει τα όσα τόσα ρεμάλια των «ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΤΟΥ» που τα κάνανε πλακάκια με την ΕΞΟΥΣΙΑ και τον πουλήσανε κατ’ εξακολούθηση, φτάνοντας στη σημερινή κατάσταση, να βλέπουν να κόβονται απολαβές και κατά συνέπεια ποιότητα ζωής και απλά εξακολουθούν να σφυρίζουν αδιάφορα, εξακολουθώντας να ζουν στην χλιδή και την επάρκεια.
Η ιστορία αυτής της χώρας είναι γεμάτη όχι μόνο από ΕΦΙΑΛΤΕΣ αλλά και από Περικλήδες, Αισχύλους , Λεωνίδες, Φερραίους, Κολοκοτρώνηδες και τόσους άλλους. Σήμερα, μας μείνανε ΜΟΝΟ οι Εφιάλτες. Πότε θα αποφασίσουμε επιτέλους να ακολουθήσουμε το μήνυμα της σημερινής ημέρας?