Γράφει ο Άρης Σπηλιωτόπουλος
Είναι νωπή ακόμα η ανάμνηση του πρώτου μαθήματος
για τη διεθνή οικονομία στο Βρετανικό Πανεπιστήμιο: Στη γεωπολιτική δεν
χωράει συναισθηματισμός παρά μόνο η ψυχρή, σκληρή λογική. Κάποιος χάνει
και, συνεπώς, κάποιος κερδίζει. Παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες τα
δραματικά γεγονότα της Αιγύπτου. Ανθρώπινες ζωές χάθηκαν. Χάος,
λεηλασίες, ακόμα και στο μουσείο της Αλεξάνδρειας, αφθονούν. Ο τρόμος
επικρατεί στην άλλοτε μαγευτική πόλη.
Είπαμε όμως: Στην γεωπολιτική δεν χωράει συναισθηματισμός. Η
τουριστική βιομηχανία της χώρας έχει πληγεί ανεπανόρθωτα. Και επειδή σε
παγκόσμιο επίπεδο η βιομηχανία του τουρισμού δεν σταματά, οι μεγάλες
πολυεθνικές οργανώσεις ελεύθερου χρόνου κάπου θα διοχετεύσουν τους
ταξιδιώτες – υποψήφιους πελάτες. Και μέχρι να ηρεμήσει η Αίγυπτος, που
όλοι ελπίζουμε να βρει άμεσα τον δρόμο της ειρήνης και.......
της ευημερίας, ο
ανταγωνισμός θα εισέλθει σκληρά στο παιχνίδι, διεκδικώντας το μερίδιο
της τουριστικής της οικονομίας.
Η Τουρκία ήδη κινείται. Άλλωστε, όπου υπάρχει υποχώρηση η Τουρκία
προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το κενό. Κατακλύζει με διαφημίσεις την
παγκόσμια αγορά των μέσων για τα θέλγητρα της γείτονος ή για την μεγάλη
αεροπορική της εταιρεία. Παρακολουθήσαμε και τον Kevin Costner και την
ομάδα της Μπαρτσελόνα να επιστρατεύονται γι’ αυτό. Και, ασφαλώς, με το
αζημίωτο.
Και η χώρα μας; Στο ερώτημα αυτό θα μπορούσε κανείς να απαντήσει
εύκολα -εάν είχαμε ξεφύγει από το λαϊκίστικο επιχείρημα περί της
οικονομικής στενότητας. Και αυτό γιατί στην τουριστική βιομηχανία δεν
υπάρχει δαπάνη. Υπάρχει επένδυση αφού όσα επενδύεις- όπως κάνει ο
ανταγωνισμός- πολλαπλάσια φέρνεις ως κέρδη και έσοδα για τη χώρα. Στην
τουριστική οικονομία υπάρχει μόνο η λογική του έμπειρου και
νοικοκυρεμένου καταστηματάρχη. Όσο πιο ελκυστική βιτρίνα έχεις, τόσο
περισσότερο εμπόρευμα πουλάς και αυξάνεις τα κέρδη σου. Όσα περισσότερα
επενδύεις για της δημόσιες σχέσεις και τη διαφήμιση τόσο περισσότερα
κέρδη έχεις, καθώς προσελκύεις περισσότερους επισκέπτες.
Και πριν σπεύσουν κάποιοι να πουν για περιττές δημόσιες σχέσεις
εξηγούμαι: Στον ανταγωνισμό υπάρχουν πολυεθνικές και στελέχη των οποίων
κινούν εκατομμύρια επισκέπτες, υποψηφίους για το τουριστικό μας προϊόν
πελάτες. Γιατί να τους κατευθύνουν στην Ελλάδα και όχι στην Τουρκία;
Είμαστε φθηνότεροι ή καλύτεροι στην ποιότητα των υπηρεσιών μας; Αν
ενδεχομένως η απάντηση δεν είναι αυτονόητη, τότε θα πρέπει να
αναζητήσουμε τα κίνητρα. Δίνουμε μπόνους; Φυσικά και όχι γιατί κάτι
τέτοιο δεν επιτρέπεται στον ΕΟΤ, που δεν έχει την ελευθερία του
ιδιωτικού τομέα.
Ποιο είναι, λοιπόν, το ανταποδοτικό κίνητρο; Οι δημόσιες σχέσεις, η
φιλοξενία, η περιποίηση, τα δώρα, η έμμεση διαφήμιση στα στελέχη εκείνα
των πολυεθνικών από τα οποία εξαρτάται το ποσοστό του ΑΕΠ που
προέρχεται από τον Τουρισμό. Επενδύεις περισσότερα, εισπράττεις
πολλαπλάσια. Πέρα από το αυτονόητο ότι έτσι χτίζεις και την εικόνα της
χώρας σου, αφού δημιουργείς lobbies χρήσιμα σε κάθε crisis management,
εάν και εφόσον χρειαστεί.
Αυτό έκανα όσο ήμουν Υπουργός Τουρισμού, αυτό θα έκανα και σήμερα.
Δεν είχαμε μυστικά κονδύλια. Είχαμε όμως μαζί με τα άξια στελέχη του
ΕΟΤ την διάθεση, την ευελιξία και την επινοητικότητα να προσελκύσουμε
περισσότερο εισόδημα. Πράγματι, επενδύσαμε στις δημόσιες σχέσεις και
στις υπηρεσίες φιλοφρόνησης και φιλοξενίας. Και φέραμε πάνω από 12 δις
δολάρια. Ποσό αυξημένο κατά πολύ και εξαιρετικά σημαντικό. Και στην
τουριστική οικονομία, όπως σε κάθε οικονομία, στο τέλος κάνεις ταμείο:
Είναι θετικό ή αρνητικό; Ελλειμματικό ή πλεονασματικό; Αντί να
ψάχνουμε, λοιπόν, ποια είναι τα δώρα που κάναμε, αν δώσαμε κομπολόγια ή
γραβάτες με διαφημιστικά της χώρας μας ή μπαλάκια του μπάσκετ, αφού
ήμασταν χορηγοί της Euroleague, αντί να ψάχνουμε εάν ο ΕΟΤ απέκτησε
ελικόπτερο -που αγόρασε ο συγχωρεμένος ο Λιβανός επί ΠΑΣΟΚ και
χρησιμοποιήθηκε για τη μετακίνηση των συντελεστών του Mamma Mia-
(ταινία που διαφήμισε παγκοσμίως την Ελλάδα), αντί να ψάχνουμε εάν τα
παλιά υπηρεσιακά αυτοκίνητα του ΕΟΤ αντικατέστησε υβριδικό όχημα φιλικό
προς το περιβάλλον που μεταφέρει για ελέγχους στα χιονοδρομικά τους
υπευθύνους, αντί να χλευάζουμε την ενοικίαση του αεροσκάφους της
Ολυμπιακής για τη μεταφορά της Βασίλισσας Σοφίας της Ισπανίας και των
δημοσιογράφων που διαφήμισαν την Ζάκυνθο στα παγκόσμια ΜΜΕ, ας
αναρωτηθούμε: Γιατί η Τουρκία κάνει όλα τα παραπάνω και ακόμη
περισσότερα;
Η απάντηση είναι απλή και δόθηκε επί των ημερών μας. Ας τη δώσουμε
και σήμερα. Ας επενδύσουμε στην τουριστική βιομηχανία. Η χώρα μας έχει
ανάγκη από χρήματα. Μπορούμε να τα φέρουμε. Υπάρχει τρόπος. Οι
σημερινοί πολιτικά υπεύθυνοι ας τολμήσουν. Διαφορετικά μία ακόμη
ευκαιρία θα πάει χαμένη.