Γράφει ο Καφενόβιος
Ο άνεμος ελευθερίας, που πνέει σχεδόν σε ολόκληρο τον αραβικό κόσμο, από το Μαρόκο στον Ατλαντικό ως το Μπαχρέιν στον Κόλπο, συμπαρασύρει αυταρχικά καθεστώτα, μερικά από τα οποία για αρκετά χρόνια ενδύθηκαν τον μανδύα του κινήματος των αδεσμεύτων και του σοσιαλισμού.
Οι δικτάτορες εκθρονίζονται. Ο Μπεν Αλί στην Τυνησία και ο Χόσνι Μουμπάρακ
στην Αίγυπτο αποτελούν ήδη παρελθόν, ενώ πολλοί από τους υπόλοιπους ομολόγους
τους δεν αισθάνονται καθόλου καλά.
Ο απλός κόσμος, που για
μία ολόκληρη γενιά σιωπούσε, φοβόταν, ήταν παθητικός, έχει βγει στους δρόμους
και δεν σταματά ακόμα και στη προοπτική του θανάτου.
Η γενιά, που ξεσηκώνεται σήμερα δεν φαίνεται να είναι δέσμια ακραίων
ισλαμιστικών κινημάτων. Δεν ξεσηκώνονται οι λαοί στη Βόρειο Αφρική για
θρησκευτικούς λόγους, αλλά γιατί πεινάνε και υποφέρουν από τα δικτατορικά
καθεστώτα. Γιατί τα αραβικά καθεστώτα αδυνατούν να εξασφαλίσουν εργασία και
αξιοπρεπή διαβίωση στον......... όλο και πιο μορφωμένο, ιδιαιτέρως νεανικό πληθυσμό τους.
Αγνωστο
τι θα προκύψει από τις αραβικές εξεγέρσεις. Θα έρθει η δημοκρατία; Θα βρεθεί ένας άλλος «δεσπότης»; Κανείς δε ξέρει.
Την κατάσταση την παρακολουθούν και τη φοβούνται και οι «πολιτισμένοι»,
εξουσιαστές της Ευρώπης, γιατί διαισθάνονται πως το παλιρροϊκό κύμα θα φτάσει
και στα μέρη μας.
Το ανταγωνιστικό σύμφωνο
που θέλει να επιβάλει η Μέρκελ με τον Σαρκοζί, ίσως είναι η σπίθα που θα ανάψει
τη φωτιά….