H ΕΡΤ, ένας ποιητής, ένας Ταγματάρχης και στο βάθος… Στάη

γράφει ο Κων/νος Σπ. Δρακάτος
 

Ενοχλούμαι πάρα πολύ όταν ακούω ή διαβάζω δηλώσεις προβεβλημένων προσώπων, πολιτικών ή άλλων υψηλόβαθμων αξιωματούχων, του Δημοσίου, κενές περιεχομένου, κοινώς μπούρδες. Και ενοχλούμαι για δύο λόγους, ο ένας είναι προσωπικός, γιατί αισθάνομαι ότι με θεωρούν μειωμένης πνευματικής ικανότητας και ο άλλος ως πολίτης, δηλαδή, μέλος ενός κοινωνικού  συνόλου, η εύρυθμη λειτουργία του οποίου εξαρτάται απ' αυτούς. Επιπλέον δε, όταν γι' αυτό το, ας πούμε "λειτούργημα", απολαμβάνουν, πολύ "ωφέλιμες", οικονομικές και άλλες κοινωνικές διακρίσεις και τιμές.

Την ΕΡΤ, λοιπόν, την ξέρετε. Είναι ένα από τα πολλά μαγαζιά γωνία, υπό την "σκέπη" και τον "έλεγχο" του δημοσίου, όλα πληρωμένα δηλαδή και ότι θέλουμε κάνουμε και λογαριασμό δίνουμε με το σύστημα "πέντε πάνω, πέντε κάτω" =  έλλειμμα (έτσι κι' αλλιώς). Παλιά αμαρτία και όπως φαίνεται, παλιά αμαρτία πάντα αμαρτία, όπως λέμε, άπαξ δάσος πάντα δάσος.

Αυτή την εποχή τυχαίνει να ηγούνται αυτού του Οργανισμού δύο άνθρωποι οικείοι των γραμμάτων και των τεχνών. Πολιτικός προϊστάμενος ο και ποιητής κ. Τηλέμαχος Χυτήρης και......... Διοικητικός προϊστάμενος ο, κατά το βιογραφικό του, δημοσιογράφος και άνθρωπος των ΜΜΕ, κ. Λάμπης Ταγματάρχης. Το ποιο τελικό αποτέλεσμα θα προκύψει από αυτούς τους δύο ανθρώπους, δεν γνωρίζω, ως μη διαθέτων μαντικές ικανότητες, από τα "συμφραζόμενα", όμως, από τα λόγια τους και σύμφωνα με το σύστημα "πέντε πάνω, πέντε κάτω", μάλλον τίποτα και εξηγούμαι.

Ο αρμόδιος υπουργός και ποιητής κ. Χυτήρης πρόσφατα δήλωσε: "Νομίζω ότι από το ένα άκρο πρέπει να πέσουμε στο άλλο άκρο. Διότι υπήρξε το πρώτο άκρο, δηλαδή υπήρξε μια σπατάλη στην τηλεόραση η οποία είναι παμφημολογούμενη και επομένως αυτό πρέπει να μαζευτεί χωρίς καμία αμφιβολία. Η δημόσια τηλεόραση είναι απαραίτητη και ο ρόλος της είναι απαραίτητος και είναι διαφορετικός από το ρόλο τον οποίο έχουν τα άλλα ιδιωτικά μέσα και αυτό πρέπει να το ενισχύσουμε χωρίς καμία αμφιβολία. Είναι μια τηλεόραση, που την πληρώνει και ο κόσμος και αυτό πρέπει να το έχουμε υπόψη μας. Έχω την πεποίθηση ότι θα βρούμε τη λύση χωρίς να υπάρχει σπατάλη υπερβολική. Πάντα υπάρχει ο μεσαίος δρόμος, η χρυσή τομή. Είναι φυσικό να μην μπορεί ένας νέος πρόεδρος, διευθύνων σύμβουλος μιας τηλεόρασης, να μη βρίσκεται και αυτός με τα χρήματα τα οποία έχει η αγορά που λέμε, αλλά λαμβάνοντας υπόψη βεβαίως ότι είναι επικεφαλής ενός δημόσιου οργανισμού και επομένως αυτό πρέπει να κριθεί. Δεν πρέπει να ξεφεύγουμε."

Ένα κειμενάκι μόλις 154 λέξεων, ευθέως ανάξιο ενός λόγιου ανθρώπου. Ανούσιο, νοηματικά ασυνάρτητο, γραμματικά και συντακτικά αστοιχείωτο  και τελικά α-νόητο. Τι θα πει, στο θεό σας:  "Νομίζω ότι από το ένα άκρο πρέπει να πέσουμε στο άλλο άκρο. Διότι υπήρξε το πρώτο άκρο, δηλαδή υπήρξε μια σπατάλη στην τηλεόραση η οποία είναι παμφημολογούμενη και επομένως αυτό πρέπει να μαζευτεί χωρίς καμία αμφιβολία". Το ένα άκρο, κατά τον, ποιητή υπουργό, είναι ότι "...υπήρξε μια σπατάλη στην τηλεόραση...", το άλλο άκρο ποιο είναι; Μήπως το ότι: "...πρέπει να μαζευτεί..." ή μήπως το "...χωρίς καμιά αμφιβολία..."; Αμ, το άλλο; Υπήρξε, λέει ο λόγιος υπουργός, μια "...σπατάλη...πανφημολογούμενη...". Η λέξη "φήμη" σημαίνει, πληροφορία, είδηση που η πηγή της δεν είναι γνωστή, ελεγμένη, εξακριβωμένη. Σύμφωνα με αυτή την ετοιμολογία της λέξης, η έννοια της φράσης είναι ότι υπήρξε μια φημολογούμενη (ή πανφημολογούμενη, για το εντυπωσιακότερο) σπατάλη μεν, αλλά που  η πηγή της δεν είναι γνωστή, ελεγμένη, εξακριβωμένη. Γιατί μας το ξεφούρνισε λοιπόν; Προφανώς γιατί δεν εκτιμά την νοημοσύνη μας και προσπαθεί να μας εντυπωσιάσει, με παρόλες, ποιητική αδεία, ίσως.

Παρακάτω λέει: "Έχω την πεποίθηση ότι θα βρούμε τη λύση χωρίς να υπάρχει σπατάλη υπερβολική. Η λέξη "σπατάλη" από μόνη της σημαίνει, υπέρμετρη και αλόγιστη, χωρίς σκοπό, δαπάνη και δεν υπάρχει "ολίγη σπατάλη" όπως δεν υπάρχει και το "ολίγον έγκυος"! Γιατί το ξεφούρνισε κι' αυτό;

Όσο για την φράση: "Είναι φυσικό να μην μπορεί ένας νέος πρόεδρος, διευθύνων σύμβουλος μιας τηλεόρασης, να μη βρίσκεται και αυτός με τα χρήματα τα οποία έχει η αγορά που λέμε, αλλά λαμβάνοντας υπόψη βεβαίως ότι είναι επικεφαλής ενός δημόσιου οργανισμού και επομένως αυτό πρέπει να κριθεί.",  είναι αλαμπουρνέζικα. Ελληνικά του πολιτικού λόγου, δηλαδή, εγώ είπα ότι μου κατέβηκε, γιατί κάτι έπρεπε να πω στο πόπολο και ότι κατάλαβε κατάλαβε. Ναι, αυτός είναι ο πολιτικός λόγος, σήμερα. Χωρίς σεβασμό σε καμία αξία, τον πολίτη, την γλώσσα και τα νοήματα. Ούτε καν ο ίδιος ο εκφέρων τον λόγο προς τον ίδιο του τον εαυτό και το δημόσιο λειτούργημα που του έχει ανατεθεί. Λέω για να πω. Και φαίνεται ότι από αυτό τον κανόνα δεν εξαιρούνται ούτε... οι ποιητές.

Ο κ. Ταγματάρχης, νέος Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΡΤ, δεν είναι πολιτικός ο άνθρωπος, τεχνοκράτης είναι, αλλά τι τις ήθελε τις πολιτικούρες (όπως το ελληνικούρες);

Στην συνέντευξη που έδωσε αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά του ρωτήθηκε από δημοσιογράφο: Ποιο είναι το όραμά σας για τη δημόσια τηλεόραση και απάντησε:

"Θα ήθελα μια δημόσια τηλεόραση που να ανταποκρίνεται σε αυτά που το Σύνταγμα επιβάλλει. Δηλαδή να εκπληρώνει τον ρόλο της ως φορέα πλουραλιστικής ενημέρωσης, ψυχαγωγίας και πολιτισμού. Αυτό είναι το όραμά μου. Ο ελληνικός λαός πληρώνει την ΕΡΤ όχι για να κάνει υψηλή τηλεθέαση αλλά για να έχει την τηλεόραση που θέλει να βλέπει". Ας παραβλέψουμε τα Ελληνικά του (φορέα αντί φορέας) και τα οράματα (αυτά είναι για τους πολιτικούς, ποιητές ή μη και όχι για τους πραγματιστές τεχνοκράτες), αλλά τα νοήματα;   Αλήθεια, τι νόημα βγάζετε από την φράση: ”Ο ελληνικός λαός πληρώνει την ΕΡΤ όχι για να κάνει υψηλή τηλεθέαση αλλά για να έχει την τηλεόραση που θέλει να βλέπει";

 Τι εννοεί με τον όρο ”υψηλή τηλεθέαση”; Ποσοτικά (τηλεθέαση) ή ποιοτικά (προγράμματα); Και τι εννοεί με την έκφραση ”για να έχει την τηλεόραση που θέλει να βλέπει”; Πάντως αν κρίνουμε από την πρώτη του απόφαση (ή μήπως δεν ήταν δική του), να προσλάβει την κα Στάη, ως ένδειξη των καλών προθέσεών (οραμάτων) του για ”πλουραλιστική ενημέρωση, ψυχαγωγία και πολιτισμό”, σύμφωνα με τις επιταγές του...Συντάγματος (που το θυμήθηκε), μάλλον κάτι από το ”κακό” μεταμεσονύκτιο ραδιοφωνικό παρελθόν του, μας θύμισε.

 

Η απάντηση όμως, αλά Σημίτη, στην τελευταία ερώτηση των δημοσιογράφων κρύβεται το φανερό μυστικό που όλοι ξέρουμε.Ερώτηση:  Έχετε καταλάβει τι είναι αυτό που κάνει τη δημόσια τηλεόραση να μην μπορεί να λειτουργήσει κανονικά χωρίς συμβασιούχους, παρά το γεγονός ότι διαθέτει περισσότερους από 3.500 υπαλλήλους;

Απάντηση: "Η δημόσια τηλεόραση αποτελεί και αυτή μέρος της ελληνικής κοινωνίας. Έχει τους εργατικούς, τους πολύ εργατικούς, τους δημιουργικούς, τους λιγότερο δημιουργικούς, τους λίγο αδιάφορους, τους αδιάφορους. Είμαι σε φάση που προσπαθώ να καταλάβω τι γίνεται και γιατί γίνεται. Σύντομα θα γνωρίζω".

Σκέτη τρικυμία εν κρανίω, ο καημένος, εκεί που έμπλεξε, τι να πει κι’ αυτός! Γιατί αυτό που ”προσπαθεί να καταλάβει”, του ξέφυγε και έδειξε ότι το ξέρει: "Η δημόσια τηλεόραση αποτελεί και αυτή μέρος της ελληνικής κοινωνίας”, τι παραπάνω τώρα θα…γνωρίζει σύντομα; Και αφού το ξέρει τι θα κάνει; Θα αλλάξει την ελληνική κοινωνία ή την ΕΡΤ (μαύρο φίδι που τον έφαγε) και πως;

Το ερώτημα είναι: Τα ‘θελε και τα ‘παθε ή τον μπλέξανε; Σύντομα θα ξέρουμε. Όσο για την ΕΡΤ μια Στάη της έλλειπε.

Υ.Γ. Για όσους διερωτηθούν διευκρινίζω ότι κατά την γνώμη μου, το να λες ότι σου κατέβει και όπως σου κατέβει, δεν είναι λεπτομέρεια. Η πείρα 30 χρόνων μας έδειξε ότι άμα δεν ξέρεις τι λες, δεν ξέρεις και τι κάνεις, ούτε τι θέλεις να κάνεις. Ο δρόμος προς το ΔΝΤ ήταν στρωμένος με ωραίες αρλούμπες, που τις καταπίναμε αμάσητες. Ε’ ας αλλάξουμε, για να υποχρεώσουμε κι’ αυτούς ν’ αλλάξουν.