Ο πυρσός έφυγε .
Παίρνοντας μαζί του και την όποια ενδεχόμενη, δέσμη φωτός εξέπεμπε, από το … αμαρτωλό του; παρελθόν …. Μπορεί .
Ήρθε η καρικατούρα του ζικ-ζακ, που θυμίζει αεροσκάφος σε περιδίνηση, και πως φοβάμαι θεέ μου, τις προσκρούσεις ….
Άλλαξε λοιπόν ο πυρσός, και έβαλε το λογότυπό του … αλλιώς, κατά τον Μανωλιό .
Όμως … για σταθείτε, εδώ έχουμε και σοβαρές ανακατατάξεις.
Άλλαξε και η έδρα … τι ; μόνο το ΠΑΣΟΚ θα εγκαταλείπει την ιστορική Χαριλάου Τρικούπη, για να εγκατασταθεί στην Ιπποκράτους; Αφού πρώτα κλείδωσε εκεί τις «αμαρτίες» του παρελθόντος του, πήγε « εξαγνισμένο » στην καινούργια του στέγη, δυο δρόμους πιο κάτω, για να γράψει και σ΄ αυτόν τον δρόμο, τη δική του ιστορία, όχι στον τοίχο με μπογιά, αλλά στα στήθη μας, με μνημόνιο .
Έτσι κι η Ν.Δ. αποφάσισε να κάνει το.......... ίδιο, για να μη μείνει πίσω στη μόδα …..
Άφησε κι αυτή λοιπόν, την ιστορική Ρηγίλλης, το επιβλητικό αρχοντικό, που τόσα και τόσα έζησε, στα χρόνια που περάσανε, και αναζήτησε κι αυτή, μια νέα στέγη, για να περάσει σ’ αυτήν …. « εξαγνισμένη » .
Μια νέα στέγη, σαφώς δαπανηρότερη από την προηγούμενη, αλλά εκεί θα σταθούμε; Ο βήχας και το χρήμα, δεν κρύβονται, και ας περνάει η χώρα, τα λογίς δεινά της.
Πάει λοιπόν η Ρηγίλλης, πάει η εποχή του ρομαντισμού και της « αθωότητας » , η εποχή που έφερε πάνω της, την βαριά σκιά του εθνάρχη. Η εποχή του Κωνσταντίνου Καραμανλή και των οραμάτων του.
Μείνανε πίσω αυτά. Στο βαρύ και σκονισμένο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Πάμε για άλλα τώρα.
Τώρα διανύουμε την εποχή της συγκάλυψης. Του μπαλώματος, του κουκουλώματος, της αρπαχτής και του εξευτελισμού της δημόσιας ζωής….
Τώρα….ατενίζουμε το μέλλον από τη Συγγρού! Πήγε εκεί η Ν.Δ. προφανώς για να απενοχοποιήσει το παρελθόν του δρόμου αυτού, με την όποια φήμη τον συνόδευε….Του δρόμου αυτού, που κάποτε μάτωνε τις ψυχές, των ¨κοριτσιών¨ του αγοραίου έρωτα. Τις ψυχές αυτές που τόση αγνότητα, τόση τρυφερότητα έκρυβαν. Σε σχέση με την κοινωνία, όπως την μετέτρεψαν οι πολιτικοί μας.
Τις αθώες αυτές ψυχές , που τόση ευαισθησία κουβαλάνε, πίσω από τον πόνο.
Του δρόμου αυτού που ενέπνευσε, σπουδαίους συγγραφείς, όπως την Κωστούλα Μητροπούλου, τον Ταχτσή, τον Φωκά, τον Κουμανταρέα και δεκάδες άλλους.
Την λεωφόρο της σμιλεμένης ¨τραγωδίας¨ αλλά και της βαθιάς ανθρωπιάς.
Του πόνου, που τον κάναμε τραγούδι, οι λαϊκοί βάρδοι, των διπλανών μπουζουξίδικων. Την λεωφόρο της ανένταχτης τιμής. Και της λεύτερης συμπεριφοράς.
Που ζήλεψε η πολιτική και πήγε προς τα κεί, για να θολώσει τα νερά, των δικών της ατιμιών….
Εύχομαι να πέφτω έξω. Εύχομαι όλα αυτά να είναι αποκυήματα της εσωτερικής μου … μιζέριας και μόνο .
Όμως … πολύ φοβάμαι πως το πράγμα δεν αδυνατούσε από την….έδρα του κόμματος. Από τη στέγη του και το λογότυπό του. Αλλού είναι τα στραβά.
Όταν η μάχη χάνεται και οι δυνάμεις υπαναχωρούν, δεν αλλάζεις τις στολές του στρατεύματος και τις μπότες, αλλά τους επικεφαλείς του, φίλε Αντώνη Σαμαρά. Δεν είναι δυνατόν να κερδηθεί η ¨μάχη¨ με τους αποτυχημένους.
Δεν είναι δυνατόν, εσύ , ο τόσο καθαρός, ο τόσο προοδευτικός, ο τόσο συναισθηματικός, να επιβάλεις στον εαυτό σου, στο κόμμα και στους οπαδούς σου, να συνυπάρξουν με τα βαρίδια, του αμαρτωλού παρελθόντος …
Να συνυπάρξουν με τον Άρη Σπηλιωτόπουλο, με τον Κώστα Μαρκόπουλο, με τον Πάνο Παναγιωτόπουλο, τον Παυλόπουλο, τον Αβραμόπουλο και όλο αυτό το αμαρτωλό … « όπουλο » Αυτά όλα τα καμένα χαρτιά του Καραμανλή.
Στελέχη έχεις πρόεδρε, και ικανότατα, σπουδαίους και καθαρούς ανθρώπους, μην χρησιμοποιείς τους αποτυχημένους της Καραμανλικής πενταετίας.
Σέβομαι και τιμώ, τον αρχηγό της Ν.Δ. και πιστεύω στις ικανότητές του, γιατί τον γνωρίζω καλά, καιρός να πιστέψει και ο ίδιος στον εαυτό του, και να απομακρύνει πια όλα τα γύρω του πολιτικά παραλειπόμενα, ας τους πάρει η Ντόρα, τί φοβάται; Το πολύ – πολύ να καταποντισθούν όλοι μαζί, πιο κάτω και από το 2% που αυτή την στιγμή έχουν ….
Ούτε ο πυρσός λοιπόν, ούτε η … Ρηγίλλης, αποτελούσαν για το κόμμα, την γκρίζα του πλευρά, αυτή είναι συγκεκριμένη, υπάρχει και έχει ονοματεπώνυμο, και όχι ένα, αλλά πέντε-έξη στον αριθμό …
Από εκεί λοιπόν θα έπρεπε να έχει γίνει η αρχή φίλε Πρόεδρε …
Και όλα τα αλλά, ραπανάκια για την όρεξη είναι ….
ΛΥΣΙΑΣ