Η αποχουντοποίηση ακόμη δεν τελείωσε ?... (με αφορμή την έρευνα για τα πανεπιστήμια από «Το Κουτί της Πανδώρας»)

 Γράφει ο Γιάννης Τρικεριώτης

Με βάση την προσωπική μου εμπειρία, από μαθητής στα γεγονότα του Πολυτεχνείου μέχρι και τα φοιτητικά μου χρόνια στην Οδοντιατρική Αθήνας στην ταραχώδη μεταπολιτευτική περίοδο, έχω και γω να θυμάμαι και να γνωρίζω πολλά για τότε, για πρόσωπα και για πράγματα. Εκείνο όμως που πιστεύω ότι σήμερα ενδιαφέρει δεν είναι τόσο η περίπτωση του κ. Δουκουδάκη, που βέβαια θα όφειλε να παραιτηθεί, όσο το ότι αυτή η περίπτωση δεν είναι σίγουρα η μοναδική.

Το ενδιαφέρον και κρίσιμο είναι ότι τα τελευταία 40 χρόνια η Ελλάδα πορεύεται με τους ίδιους ανθρώπους, τις ίδιες παρέες και τις ίδιες νοοτροπίες. Και έτσι καθηλωμένη σε ένα ενεργό παρελθόν δεν μπορεί να σχεδιάζει αλλά μόνο ν’ απεργάζεται το μέλλον. Και τίποτε να μην μπορεί να γίνει ώστε να αλλάξει κάτι ουσιαστικά προς το καλύτερο...

Η πολιτική χειραγώγηση στην εκλογή και την εξέλιξη του διδακτικού προσωπικού στα πανεπιστήμια είτε με την παλαιο-αυταρχική χουντική εκδοχή είτε με την νεο-αυταρχική κομματικο-δημοκρατική εκδοχή κυριαρχείται από..........

ευνοιοκρατικά και αναξιοκρατικά χαρακτηριστικά. Με αυτήν την έννοια η «αποχουντοποίηση» δεν τελείωσε αλλά αντίθετα αναπαράγεται όσο η πολιτική εξουσία δεν έχει τη βούληση και την πυγμή να επιβάλλει μηχανισμούς διαφάνειας.

Αυτό όμως είναι τόσο ουτοπικό που θα ισοδυναμούσε με την απαίτηση για άμεση και καθολική επαναπροκήρυξη όλων των θέσεων στο ελληνικό πανεπιστήμιο και για επαναξιολογήσεις από ανεξάρτητες επιτροπές διεθνούς επιστημονικού κύρους που θα έκριναν τυφλά, με αντικειμενικά κριτήρια και σύμφωνα με τις προτεραιότητες της χώρας για μια επιστημονική ανάπτυξη με στόχο την καινοτομία, τη σύνδεση με την παραγωγή και τις πολιτιστικές ανάγκες της κοινωνίας.

Μια ουτοπία που τελικά αφορά συνολικά το ελληνικό δημόσιο και όχι μόνο το πανεπιστήμιο. Μια ουτοπία που θα έπρεπε να είναι η πραγματική πρόκληση και το στοίχημα για τους πολιτικούς ηγέτες. Και αυτοί ολιγωρούν. Και απομένουν κάποιοι τολμηροί και άξιοι δημοσιογράφοι όπως ο κ. Βαξεβάνης που ναι μεν αποκαλύπτουν αλήθειες αλλά σε μια χώρα που τα μοναδικά αγαθά που σήμερα εξάγει είναι μερικοί διεθνοποιημένοι όροι όπως «atimorisia», «rousfeti» και «fakelaki»…