Γράφει ο Στέφανος
Σε φιάσκο εξελίχθηκε ο
διαγωνισμός (11/12) που διοργάνωσε το Α.Σ.Ε.Π. για την πρόσληψη 18 στενογράφων
στη Βουλή των Ελλήνων. Ο ρυθμός υπαγόρευσης ήταν τέτοιος (80 λέξεις ανά πρώτο
λεπτό) που επέτρεπε την χρήση ελληνικών συντομογραφιών και συντμήσεων, ενώ
παράλληλα δεν υπήρχε στις οδηγίες κανόνας που να απαγορεύει ρητά τη χρήση αυτών.
Το γεγονός αυτό, συνδυαζόμενο με
το ότι επιτρεπόταν στους υποψηφίους να γράφουν σε λευκές σελίδες στο πίσω μέρος
του τετραδίου (το λεγόμενο «πρόχειρο»), έδινε τη δυνατότητα σε κάποιον, που
έγραφε γρήγορα και ο οποίος γνώριζε μεν το ειδικό αλφάβητο της στενογραφίας,
αλλά δεν μπορούσε να γράψει στενογραφικά με την ταχύτητα υπαγόρευσης, να δώσει
ένα γραπτό που να πλησιάζει το «άριστα».
Αυτό μπορούσε να συμβεί καθώς
μέσα στο χρόνο της μίας ώρας που διαρκούσε η εξέταση, το κείμενο με τις
ελληνικές συντμήσεις και συντομογραφίες μπορούσε εύκολα να μετατραπεί σε
κείμενο με κανονικές λέξεις και στη συνέχεια ο υποψήφιος να προχωρήσει στην
άνετη στενογράφηση του, παρακάμπτοντας την ταχύτητα υπαγόρευσης. Με άλλα ...........
λόγια
αντί ο υποψήφιος να στενογραφήσει και στη συνέχεια να αποστενογραφήσει το
κείμενο της εξέτασης, μπορούσε απ’ευθείας να προβεί στην συγγραφή του στα
ελληνικά και στη συνέχεια με την άνεσή του να το στενογραφήσει.
Το αποτέλεσμα ; Οι υποψήφιοι που
προσπαθούσαν να γράψουν στενογραφικά με την ταχύτητα υπαγόρευσης (δηλαδή το
κατ’ουσία ζητούμενο του διαγωνισμού) και στη συνέχεια να αποστενογραφήσουν το
κείμενο να έχουν σοβαρό μειονέκτημα σε σχέση με αυτούς που έγραφαν μισές
ελληνικές λέξεις, δεδομένου ότι ο βαθμός του υποψηφίου προκύπτει από το
αποστενογραφημένο του κείμενο, αυτό δηλαδή που είναι γραμμένο στα ελληνικά.
Ύστερα από τα παραπάνω έκπληξη
προκαλεί το γεγονός ότι ο πρόεδρος του Α.Σ.Ε.Π. επαίρετο ότι φρόντισε ο
διαγωνισμός να είναι αδιάβλητος αφού «δεν αναμείχθηκε καθόλου η Βουλή» σε αυτόν.
Τουλάχιστον πέρυσι που ο διαγωνισμός διοργανώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων το
επίπεδο του ήταν τέτοιο ώστε έμειναν θέσεις κενές, δεδομένου ότι κατάφεραν να
περάσουν τη βάση ελάχιστα άτομα, καθώς η ταχύτητα υπαγόρευσης ήταν 90 λέξεις
ανά λεπτό και οι υποψήφιοι δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν πρόχειρο χαρτί.
Ποιος θα περίμενε λοιπόν ότι θα
φτάναμε στο σημείο να παρακαλούμε να διοργανώσει το διαγωνισμό η Βουλή ώστε - αν
μη τι άλλο - να μην παρουσιαστούν τέτοια φαινόμενα. Καλό θα ήταν λοιπόν την
επόμενη φορά που το Α.Σ.Ε.Π. θα διοργανώσει ένα διαγωνισμό ειδικού αντικειμένου
να φροντίσει να διασφαλίσει τέτοιους όρους, ώστε να προσληφθούν τελικά
υποψήφιοι που έχουν κάνει σοβαρή προετοιμασία και κατέχουν το εξεταζόμενο
αντικείμενο και όχι ο κάθε τυχάρπαστος.