Παλαιά ποτάμια της Αττικής : Ασωπός, Ιλισός, Κηφισός
Νέα ποτάμια: Λεωφόρου Βουλιαγμένης ύψος Γλυφάδας (άκρως ορμητικό και επικίνδυνο ), λεωφόρος Ποσειδώνος σε διάφορα ύψη !!
Το σχόλιο….
Οι βροχές είναι πια κάτι προβλέψιμο . Μπορούμε να ξέρουμε ακόμα και τι ώρα θα έχουμε τη βροχή και πόσα κυβικά νερό θα ρίξει…
Αντί λοιπόν να προειδοποιούμε για ακραία καιρικά φαινόμενα, να προειδοποιούμε να μένουμε μέσα , να φουσκώνουμε παντός είδους φουσκωτά και να περιμένουμε κάνοντας το σταυρό μας ας κάνουμε κάτι πιο λογικοφανές:
Θα ήταν ακραίο να καθαρίσουν δυο μέρες πριν, οι Δήμοι, τα βουλωμένα φρεάτια και ίσως λίγο καιρό πιο πριν ένα έργο που να οδηγούσε τα νερά γρήγορα και ασφαλώς στους υπονόμους κι από κει εκεί που.............. πρέπει, στη θάλασσα, κι όχι μέσα στα σπίτια μας και τα μαγαζιά μας ούτε στους δρόμους που γίνονται επικίνδυνοι; … Στην Ελλάδα όταν χάνονται ζωές ή περιουσίες το λένε ακραία καιρικά φαινόμενα
Εκείνο βέβαια που κάνει εντύπωση δεν είναι η υπερβολή των καταστροφών που δημιουργεί η ανυπαρξία των στοιχειωδών έργων αλλά η στωικότητα των ανθρώπων. Έβλεπα λοιπόν να έρχεται το ποτάμι κατά πάνω στα ακινητοποιημένα αυτοκίνητα , το νερό να περνάει πάνω από τις οροφές και μέσα οι οδηγοί ατάραχοι να περιμένουν άλλος στο τηλέφωνο, άλλος με το τσιγάρο κι άλλος κοιτώντας απέξω σα να ήταν απλά στο φανάρι και περίμενε ν ανάψει πράσινο για να φύγει.. Εγώ, γεμάτη πανικό και αγωνία να μη βρεθώ στην ορμή του χειμάρρου , έψαχνα έντρομη να βρω κάποιο σημείο πιο ρηχό για να περάσω..
Δεν έκανα μετά τίποτα ιδιαίτερο. Απλά έγραψα τα παραπάνω λόγια και απλά διαπίστωσα ότι λίγοι είμαστε ακόμα ζωντανοί. Οι άλλοι έχουμε πεθάνει και δεν το χουμε καταλάβει. Συναισθηματική αναλγησία .Μακάρι να νιώθαμε κάτι από οργή, αγανάκτηση, απελπισία … Κάπως θα αντιδρούσαμε κάτι θα κάναμε!!!