Γράφει ο Λυσίας
¨Στην υγειά μας, ρε παιδιά¨.Αν μας την αφήσουν κάποτε ήσυχη, από την τόση πια μιζέρια, να ανασάνει…
Μην χαλιέσαι Σπύρο μου. Δεν θα γκρινιάζω σήμερα, για το γνωστό θέμα.
Και τι νόημα θα είχε;
Με την μισή κυβέρνηση, στρατευμένη πλάι σου…..
Αφού, εξυπνότατα, η εκπομπή σου πάτησε, πάνω στις δυο εσωκομματικές τάσεις, με τους πιο δυνατούς εκπροσώπους, αυτών. Και τον Πάγκαλο και τον Βενιζέλο…..Και καλά, ο Πάγκαλος. Ο άλλος τι να πει για τον Μίκη; Φαντάροι μαζί ήταν; Τον γνωρίζει, όσο και ο υπόλοιπος κόσμος….
Αλλά το ζητούμενο για την εκπομπή, ήταν άλλο. Και η τιμή στον Μίκη, απλά προκάλυμμα αυτού του ¨άλλου….¨
Το ίδιο, όπως έκανε και επί κυβέρνησης Καραμανλή, με τους πάντα….....¨ανύποπτους¨ προσκεκλημένους, των διαφόρων ρευμάτων που επικρατούσαν στον κυβερνο-χώρο τους.
Σαββατόβραδο λοιπόν κι όλο το ΠΑΣΟΚ με το πρόσταγμα ¨ παρουσιάστε¨ στο πλευρό σου.
Κι όταν λέμε όλο, εννοούμε ΟΛΟ. Το νυν, το τέως, και το ακόμα πριν, από το τέως…..Γιατί εκτός τον Πάγκαλο και τον Βενιζέλο, εντέχνως κλήθηκε στο τραπέζι ( στον Μυστικό Δείπνο του Μίκη ) ο Λιάνης, ο πρώην υφυπουργός Τρικούκης, ακόμα και ο σεβαστός, και πολύ καλός μου φίλος, από τα παλιά Σάκης Πεπονής…. Ο μόνος ίσως που τρέφει για τον μεγάλο μας συνθέτη, τα πιο αγνά αισθήματα….
Ήρθαν όλοι τους λοιπόν, Σπύρο, για να τιμήσουν τον ένα και μοναδικό μας Μίκη, μέσα από την εκπομπή σου.
Το δικό σου βήμα μόνο, βρήκαν για να το κάνουν αυτό. Γυρίζοντας μ’αυτόν τον τρόπο, την πλάτη τους, σ’όλους αυτούς που διαμαρτύρονται, για το υψηλό κόστος της εκπομπή σου.
Όχι για το ύφος της, το κέφι της, την προσφορά της, όχι για το στήσιμό της, τις επιλογές της…. ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥ ΑΚΡΙΒΟ ΤΗΣ ΚΟΣΤΟΣ….
Ήρθαν λοιπόν όλοι αυτοί, με το πρόσχημα της τιμής προς τον Μίκη, περιφρονώντας τις φωνές και τις διαμαρτυρίες, σ’αυτή την εποχή, που κόβονται οι συντάξεις και διογκώνεται η ανεργία….
Λες και αν ήθελαν, να τιμήσουν τον Μίκη, έπρεπε να έρθουν εκεί, Σαββατόβραδο, να αστειευτούν, να θυμηθούν και να κάνουν χαβαλέ…..
Τριάντα χρόνια, στο τιμόνι της εξουσίας. Δεν είχαν άλλο τρόπο να τον τιμήσουν, εάν πραγματικά το ήθελαν; Ας μας δείξουν όλοι αυτοί οι υποκριτές καλεσμένοι σου Σπύρο, έναν δρόμο που ονόμασαν : Λεωφόρος Μίκη Θεοδωράκη. Μια πλατεία. Ένα πνευματικό χώρο. Έναν ανδριάντα τέλος πάντων….
Έστω, εκείνη την οδό Επιφανούς να…. πρόσθεταν δίπλα της, το όνομα του μεγάλου μας Μίκη….Ένα μουσείο, να μπουν μέσα οι παρτιτούρες του, οι δίσκοι του, το έργο του…ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ.
Όμως Σπύρο είπαμε.
Σήμερα, για άλλο θα γκρινιάξω….
Αφού μπορείς και τους τα παίρνεις, όπως τους τα παίρνεις, μαγκιά σου.
Σήμερα θα γκρινιάξω, με αγανάκτηση, για την μικρότητά σας.
Για την τόση ΜΙΚΡΟΤΗΤΑ όλων σας. Απέναντι σε έναν τεράστιο, που δεν του αφιερώσατε ούτε μισή σας λέξη. Απέναντι σε έναν ΣΠΟΥΔΑΙΟ, που αποτελούσε το άλλο μισό του Μίκη. Τον ΓΙΑΝΝΗ.
Τον ΠΟΙΗΤΗ και δημοσιογράφο ΓΙΑΝΝΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ. Τον σεμνό εκείνο άνθρωπο, που μια ολόκληρη ζωή, επέλεξε να μείνει στην σκιά, για να αφήσει, ΟΛΗ την λάμψη στον Μίκη.
Στον Μίκη, που για δικούς του λόγους λησμόνησε να πει, ότι η ¨Φαίδρα¨, οι ¨Λιποτάκτες¨, η ¨Όμορφη πόλη¨ και δεκάδες σπουδαία του τραγούδια, ήταν σε ποίηση του Γιάννη.
Του ΑΔΕΛΦΟΥ του ΓΙΑΝΝΗ.
Ούτε μισή κουβέντα γι’αυτόν Πάγκαλε, που ήσασταν μαζί στους Λαμπράκηδες.
Και εσύ Γιώργο Λιάνη, που ήξερες, πόσο πολύ σε αγαπούσε. Που όταν ερχόσουν, στο ¨Περιβόλι τ’Ορανού¨ ή στα προγράμματα της Λιζέτας, σηκωνόταν ο Γιάννης, να κάνει χώρο, για να σε καθίσει δίπλα του.
Και συ κύριε Τρικούκη και εσείς κύριε Πεπονή….. Όλοι σας, όλοι, ανεξαιρέτως όλοι, δεν σας περίσσεψε μια τρυφερή κουβέντα για τον Γιάννη Θεοδωράκη….. Που έφυγε μόνος και ξεχασμένος, το 1996, έχοντας ΜΟΝΟ στο πλευρό του, την σεβαστή καθηγήτρια, την υπέροχη γυναίκα, τον ΑΝΘΡΩΠΟ εκείνο που του στάθηκε με αγάπη, την Μπέλλα….
Και πήγατε όλοι σας, τον περασμένο Σάββατο, να κάνετε…. κούνια – μπέλλα, με το ένα από τα δυο ¨ σχοινιά ¨ της κούνιας κομμένο. Χωρίς να νοιαστείτε να ρίξετε μια ματιά, προς τα εκεί.
Βολευτήκατε στην ¨ νάιλον ¨ θαλπωρή, που σας πρόσφερε η ζεστή ¨ παρεούλα ¨, η οποία κλήθηκε, για να εδραιώσει λίγο περισσότερο, το Σαββατιάτικο πρόγραμμα. Και για να επιτευχθεί ο σκοπός, επιλέχθηκε, ένα….¨ πιασάρικο¨ θέμα.
Δεν κρίνω, αυτό καθ’αυτό, το θέμα.
Στον Μίκη αξίζει μια βαθιά υπόκλιση, από ΟΛΟΥΣ μας. Και πρώτος, ταπεινά την κάνω, εγώ, γιατί με έχει, εδώ και χρόνια, τιμήσει με την φιλία του. Μιάς και με τον Γιάννη, τον αδελφό του, ήμασταν αδελφικοί φίλοι….
Κρίνω την ντροπιαστική στάση απέναντι στον αξέχαστο Γιάννη, από ΟΛΟΥΣ τους παρευρισκόμενους, στον ¨ δείπνο¨.
Κρίνω φυσικά και την σκοπιμότητα της εκπομπής. Αλλά και το ύφος της.
Γιατί από τα περισσότερα ¨ γλυκερά ¨ και ¨ ζαχαρένια ¨ που ειπώθηκαν, από κάποιους κρυόκωλους, μόνο εκτεθειμένο άφησαν τον Μίκη….
Μαργαρίτα, αγαπημένη θυγατέρα, και μοναδικό πια ουσιαστικό στήριγμα του Μίκη, αυτά πρέπει να προσέχεις, από τους πρόσκαιρα ¨ λουστραρισμένους ¨ γύρω μας κόρακες.
ΛΥΣΙΑΣ