«Και τότε και τώρα, όπως πάντα, λέει ψέματα, μόνο που οι Ελληνες τον έχουν μάθει τώρα πια»... Ποιος θα μπορούσε να το λέει και για ποιον; Ο κ. Σαμαράς για τον κ. Παπανδρέου; Ο κ. Παπανδρέου για τον κ. Σαμαρά; Ο κ. Πεταλωτής για τον κ. Παναγιωτόπουλο; Ο κ. Παναγιωτόπουλος για τον κ. Πεταλωτή; Οι αρχηγοί των κομμάτων της ελάσσονος αντιπολίτευσης για όσους κυβέρνησαν τα προηγούμενα χρόνια και για όσους κυβερνούν σήμερα; Οι δικομματικώς κυβερνώντες για τους μονίμους της ελάσσονος αντιπολίτευσης; Οποιοσδήποτε για οποιονδήποτε θα μπορούσε να το έχει πει - και όλοι εναντίον όλων. Είναι τόσο γεμάτη και τόσο άδεια ταυτόχρονα η μαγική αυτή φρασούλα που αποκτά νόημα στα χείλη των πάντων - ένα νόημα ωστόσο που σβήνει και χάνεται ευθύς αμέσως, όπως συνήθως συμβαίνει με τις φράσεις που αοριστολογούν αφόρητα, ενώ θέλουν να δείχνουν ότι μιλούν συγκεκριμένα επί του συγκεκριμένου.
Εν πάση περιπτώσει, για να μην του κλέψουμε τη δόξα, ο τελευταίος που χρησιμοποίησε τη φράση αυτή, χθες..........
μόλις, ήταν ο εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, ο κ. Παναγιωτόπουλος. Ηθελε με τον τρόπο αυτόν να μηδενίσει την αξία όσων είχε πει νωρίτερα ο κ. Παπανδρέου στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του, μια αξία ούτως ή άλλως μικρή, αφού οι ομιλίες των αρχηγών σε αυστηρώς κομματικό ακροατήριο έναν πολιτικό στόχο έχουν: να προσφέρουν στους υφισταμένους το ύψιστο δικαίωμα του ενθουσιώδους χειροκροτήματος και την ευκαιρία για μια-δυο φωτογραφίες προεκλογικής χρήσης.Μιλώντας λοιπόν, αυθαιρέτως, εξ ονόματος των Ελλήνων, όλων των Ελλήνων βέβαια, ο νεοδημοκράτης εκπρόσωπος καταγγέλλει τον πρωθυπουργό σαν ψεύτη, ανακόλουθο, αναξιόπιστο κ. λπ. Καμιά δυσκολία φυσικά δεν θα είχε να του ανταπαντήσει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος: μιλώντας, αυθαιρέτως και αυτός, εξ ονόματος των Ελλήνων, όλων των Ελλήνων βέβαια, θα έλεγε ότι ψεύτης, ανακόλουθος και αναξιόπιστος είναι ο κ. Σαμαράς, αφού και τότε και τώρα, όπως πάντα, λέει ψέματα, μόνο που οι Ελληνες τον έχουν μάθει πια κ. λπ. κ. λπ. Τι, θα του ζητούσε κανείς πνευματικά δικαιώματα;
Θλιβερός και κακόγουστος ο ανταγωνισμός για το ποιος από τους δύο είναι ο περισσότερο ψεύτης, ο ασυνεπέστερος, ο πιο επιπόλαιος, για το ποιος εντέλει βλάπτει περισσότερο τη Συρία. Θλιβερή και κακόγουστη και η αντιδικία για το ποιος έχει στην κατοχή του -και από πότε- τη μαγική φόρμουλα που θα μηδενίσει ακαριαία το έλλειμμα, θα αποσβέσει το χρέος, θα ξαναφέρει το χαμόγελο στα χείλη μας. Και παθιάζονται τόσο πάνω στη διαμάχη τους που δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτό το «οι Ελληνες τον έχουν μάθει τώρα πια» ενδέχεται να ισχύει απολύτως, αλλά με μια μικρή αλλαγή: οι Ελληνες τους έχουν μάθει τώρα πια. Και αν όχι όλοι οι Ελληνες, για να μην αυθαιρετώ κι εγώ, πάντως πάρα πολλοί, όσοι δημοσκοπούμενοι επιμένουν σε υψηλότατα ποσοστά στον «Κανένα».
