Νομικά τείχη του αίσχους

Γράφει ο Ευγένιος Ανδρικόπουλος

Εξαφανίστηκε δια Συνταγματικής ερμηνευτικής μαγείας από το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών οριστική απόφαση του Πρωτοδικείου επίσης των Αθηνών σύμφωνα με την οποία: Υποχρεωνόταν ο προϊστάμενος της ΔΟΕ Ψυχικού να επιστρέψει στον φορολογούμενο κ Χαραμή τις δέκα χιλιάδες ευρώ της έκτακτης εισφοράς για την ακύρωση της οποίας είχε προσφύγει συνεπικουρούμενος από την Πανελλήνια Ένωση Φοροτεχνικών Επιστημόνων. Κατά τον τρόπο αυτό επικυρώνεται το Καραμανλο-Παπανδρεϊκό φορολογικό τερατούργημα αφού πλέον έχει ενδυθεί του ημιεπίσημου (αναμένεται ο Άρειος Πάγος) μανδύα μιας απόφασης εξόφθαλμα υποτελούς στην μοναρχική εκτελεστική εξουσία. Για να αποδειχτεί άλλη μια φορά ότι όταν το θέμα κατέχει πολιτική ουρά θριαμβεύουν οι επί της δικαιοσύνης αντιλαϊκές βουλές της, έστω και αν στην Εφετειακή απόφαση δεν δηλώνονται ευθαρσώς και ευθέως. Αναγιγνώσκονται ωστόσο στο περιέχον τού περιεχομένου τους αφού: Κατά γενική παραδοχή (καταξιωμένων προσώπων της νομικής επιστήμης), με την απόφαση του Διοικητικού Εφετείου οικοδομούνται  νομικές κατασκευές του αίσχους επί του υποτίθεται αυστηρά φυλασσόμενου συνταγματικού εδάφους, καθώς αυτή αυθαιρετεί εξοργιστικά. Τόσο που δικαιούται κάποιος να υποθέσει πως  πρόκειται για απόφαση εξόφλησης πολιτικών γραμματίων. Κρίμα. Γιατί αν σήμερα και υπό το καθεστώς της ισοβιότητας που δικαίως απολαμβάνουν δεν ύψωσε (πέραν των πρωτοδικών)  ουδείς υψηλόβαθμος δικαστής το ανάστημά του απέναντι στα μικρά αλλά καθημερινά δικομματικά πραξικοπήματα, διερωτώμαι ποιος θα είναι εκείνος ο Τσερτσέτης ή ο Πολυζωΐδης που θα το έκανε μετά την (αρχής γενομένης από την...........
μεταγωγή τους στο ΙΚΑ και την πρόσφατη δια των αρχαιρεσιών αφαίρεση της αυτοτέλειάς τους)  σταδιακή δημοσιο-υπαλληλοποίησή τους.. ( διακαής καθεστωτικός πόθος )..

Κατά την εξαιρετικά δομημένη και πλήρως τεκμηριωμένη απόφαση του πρωτοδικείου Αθηνών ο Σουφλιο-Παπακωσταντινισμός της έκτακτης εισφοράς είναι εκτόπλασμα αντισυνταγματικό  δεδομένου ότι το Σύνταγμα αλλά και ο νόμος (δίχως το παραμικρό περιθώριο παρερμηνειών) επί της αρχής της ίσης συνεισφοράς στα δημόσια βάρη (άρθρο 4 παράγραφος 5  του Συντάγματος) υπαγορεύουν τα εξής:

«Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις τους.»  Υπό την έννοια ότι η ικανότητα αυτή πρέπει να υπάρχει κατά τον χρόνο που επιβάλλεται ο φόρος και δεν υπάρχει ασφαλέστερος τρόπος ικανοποίησης της επιταγής αυτής από την επιβολή του φόρου για το μέλλον αποφάνθηκε προς τιμήν του και ορθά το πρωτοδικείο της Αθήνας.. Και αφού υπερτονίζει ότι η έκτακτη εισφορά είναι.. μεγαλειωδώς αντισυνταγματική εξακολουθεί επιχειρηματολογώντας αφοπλιστικά. «Σύμφωνα με το άρθρο 78 παρ. 2 του Συντάγματος, νόμος που επιβάλλει φόρο ή άλλο οικονομικό βάρος στο εισόδημα επιτρέπεται να καταβληθεί αναδρομικά μόνο για το εισόδημα που αποκτήθηκε κατά το οικονομικό έτος το αμέσως προηγούμενο του έτους κατά το οποίο ο νόμος αυτός δημοσιεύθηκε και όχι για τα εισοδήματα που παρήχθησαν πριν από το έτος αυτό(!!).  Κατά συνέπεια, νόμος που δημοσιεύεται το έτος 2009 (έκτακτη εισφορά) δεν μπορεί να αφορά φορολογητέα ύλη που αποκτήθηκε πριν από την 1-1-2008.. 

Αντ’ αυτών τι νομίζετε ότι προέβαλλε το Διοικητικό Εφετείο της Αθήνας για να ξεσηκώσει θύελλα κατακραυγών από τον νομικό κόσμο.. Η έκτακτη εισφορά δεν είναι φόρος, αναφέρει,  αλλά έκτακτη φορολογική επιβάρυνση. «Υποκείμενα» αυτής είναι τα οικονομικώς ισχυρότερα φυσικά πρόσωπα. Κλιμακώνεται ανάλογα προς τη φοροδοτική τους ικανότητα χωρίς να παραβιάζεται η αρχή της φορολογικής ισότητας των παρ. 1 και 5 του άρθρ. 5 του Σ. Τα εισοδήματα των φυσικών προσώπων γράφεται, δεν είναι το αντικείμενο της εισφοράς, αλλά το κριτήριο (εδώ είναι η νομική αλχημεία) για τη φοροδοτική ικανότητα των υποκείμενων και η βάση υπολογισμού της. Υπό την έννοια αυτή, καταλήγει, ορθώς ο νόμος απέβλεψε στα εισοδήματα του 2007 προκειμένου να καθορίσει τα πρόσωπα με την μεγαλύτερη φοροδοτική ικανότητα. Ισχυρισμός υποστηρίζουν οι νομικοί παντελώς ανυπόστατος  γιατί στην περίπτωση αυτή παραβιάζεται η διάταξη 1 του ίδιου άρθρου που ορίζει ότι: «Κανένας φόρος δεν επιβάλλεται ούτε εισπράττεται χωρίς τυπικό νόμο που καθορίζει το υποκείμενο της φορολογίας (Σελίδα -29- από 52)  το εισόδημα, το είδος της περιουσίας, τις δαπάνες και τις συναλλαγές ή τις κατηγορίες τους, στις οποίες αναφέρεται ο φόρος». Γι αυτό και το Διοικητικό εφετείο Αθηνών κατέφυγε σε ερμηνευτικά ξόρκια προκειμένου να παρακαμφθεί η απαγορευμένη αναδρομικότητα του άρθρου 78 παρ. 2 και ανάγει ανεπιτρέπτως την φοροδοτική ικανότητα σε αντικείμενο φόρου. Με δυο λόγια. Πρόκειται για φόρο κεφαλικό!

Απόφαση με την οποία πλήττεται η ίδια η δικαιοσύνη στον πυρήνα της γράφει στην αναίρεσή της η Πανελλήνια Ένωση Φοροτεχνικών Επιστημόνων και συνεχίζει:Μια δικαιοσύνη που αρνείται να μας προστατεύσει από την αυθαιρεσία της εξουσίας (ο οποίος είναι και ο μοναδικός της θεσμικός ρόλος), επειδή:. Χειρίζεται με αναίδεια την κοινή λογική, πλήττει καίρια την εμπιστοσύνη του πολίτη προς την δικαιοσύνη και διαταράσσει τα μέγιστα την κοινωνική ειρήνη δίνοντας στίγμα πορείας σε όλες τις σχετικές αγωγές που ακολουθούν κατά της συστηματικής παραβίασης των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Δικαιώματα  και ελευθερίες που κατέκτησαν για εμάς οι πρόγονοί μας με ποταμούς αίματος και δακρύων.

Ευγένιος Ανδρικόπουλος

eandrik@otenet.gr

YS. Μα είστε σοβαροί που θα με υποχρεώσετε να ασχοληθώ με τον τηλεοπτικό ανασχηματισμό; Απευθύνομαι σε όσους με mail τους απαιτούν να τον χαρακτηρίσω. Αν κάτι πρέπει να ανασχηματιστεί είναι ο ίδιος ο Παπανδρέου και η πολιτική του και δευτερευόντως  οι γελωτοποιοί του περιφερόμενου τσίρκου του μηδέ εξαιρουμένων των παρακολουθημάτων του. Δηλαδή. Της αειπάρθενου κόρης μετά της γελοίας πατσαβούρας της Βέρμαχ και εσχάτως του επαναστάτη δίχως αιτία(;) κ. Κουβέλη τον οποίο ουδείς προειδοποίησε να το πάρει αλλιώς γιατί θα βρει επί του τοίχου της λαϊκής οργής!!.