Γράφει ο Μαγια
Ηταν η πρώτη φορά, που η σύνθεση μιας κυβέρνησης ανακοινώθηκε άγρια μεσάνυχτα. Ισως επειδή στο Μέγαρο Μαξίμου αγνοούν ότι, της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελάει.
Πήγαν περίπατο οι εξαγγελίες για τομές και ρήξεις με το Παρελθόν και τις πρακτικές του καθώς επίσης και οι διαβεβαιώσεις για ολιγομελές και ευέλικτο κυβερνητικό σχήμα και για περικοπές κρατικών εξόδων.
Υπό τη δαμόκλειο σπάθη της αυστηρής τήρησης των όρων του Μνημονίου και της επανάκτησης των παραδοσιακών ψηφοφόρων του κόμματος εν όψει των κρίσιμων για το ΠΑΣΟΚ εκλογών του Νοεμβρίου ... εξασφαλίστηκαν διαφωνούντες (π.χ. Σκανδαλίδης), επιβραβεύθηκαν αποτυχημένοι (π.χ. Ξενογιαννακοπούλου και Γεννηματά), πήραν συγχωροχάρτι υπουργοί του Σημίτη (π.χ. Αποστολάκη), αποκαταστάθηκαν διωγμένοι (π.χ. Ρόβλιας) και ..........
τακτοποιήθηκαν συγγενικά πρόσωπα ( η εξαδέλφη του υπερυπουργού).«Ολοι μέσα». Και πλέον «όλοι μαζί»…
Ωστόσο, από τους ανασχηματισμούς, που δεν παράγουν πολιτική ποτέ δεν προέκυψε κάτι το ριζοσπαστικό, το μεγάλο. Ερχονται με τη φθορά, το αδιέξοδο, τον κορεσμό. Μετά τις δύσκολες αποφάσεις, τις ατελέσφορες επιλογές, τις χωρίς ανταπόδοση θυσίες.