Γράφει ο Δημήτρης Κακογιάννης
Ένας κακός μαθητής, εφόσον παραμείνει κακός, κάνει κακό στον εαυτό του, στην πρόοδό του, στο μέλλον του.
Ένας κακός πολιτικός, μπορεί μεν να εκλεγεί από το λαό επειδή έταξε λαγούς με πετραχήλια, από τη στιγμή όμως που εφαρμόζει άλλα, τότε η ζημιά που επέρχεται δεν είναι στον εαυτό του, αλλά στους πολίτες, στη χώρα, στο Έθνος γενικότερα.
Έχουμε λοιπόν:
Με το σκεπτικό του περιορισμού των δαπανών και την αύξηση της εισπρακτικής δυνατότητας, λήφθηκαν από τα σαΐνια του υπουργείου οικονομικών και επικυρώθηκαν από την πολιτική ηγεσία κάποια μέτρα, με παράλληλη πρόβλεψη και προσδοκία (με σιγουριά μάλιστα) για τα ποσά που θα μπουν στα κρατικά ταμεία από την εφαρμογή των μέτρων αυτών.
Δηλαδή, μειώνουμε τους μισθούς και τις .......
συντάξεις, άρα το κράτος πληρώνει λιγότερα, άρα έχει όφελος «τόσα» δις στα έξοδά του.
συντάξεις, άρα το κράτος πληρώνει λιγότερα, άρα έχει όφελος «τόσα» δις στα έξοδά του.
Αμέσως μετά αυξάνουμε τους φόρους, με αποτέλεσμα οι τιμές των προϊόντων να ανέβουν, να αδυνατίσει ακόμα περισσότερο το πορτοφόλι των πολιτών, οπότε υπολογίζοντας τουλάχιστον την ίδια κατανάλωση προσδοκούμε «έσοδα» τόσα δις, άρα πάλι θα «κονομήσουμε».
Όμως υπάρχει ένας βασικός συντελεστής, ένας σημαντικός παράγοντας που λέγεται ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗΣ του οποίου τις αντιδράσεις κανείς από τα παραπάνω «σαΐνια» δεν έλαβε υπόψη του στη μελέτη των προτεινόμενων μέτρων.
Διότι κύριοι, όταν μειώνεις το εισόδημα στον πολίτη, αντιδρά. Και αντιδρά με τον πιο απλό τρόπο, με την μείωση των εξόδων του, όπως ακριβώς κάνει και το κράτος. Σταματά να ξοδεύει και περιορίζεται στα απαραιτήτως απαραίτητα.
Το αποτέλεσμα που όλοι μας είχαμε προβλέψει εμείς οι άσχετοι πολίτες, μόλις σήμερα το αντιλήφθηκαν οι κυβερνώντες μας.
Τώρα κατάλαβαν ότι έχουν μείνει με την προσδοκία των εισπράξεων στο χέρι και αρχίζουν να σκέπτονται ανάποδα.
Αφού κλείσανε χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις, αφού έμειναν άνεργοι χιλιάδες εργαζόμενοι, αφού «πάτωσαν» οι εισπράξεις του ΦΠΑ δεδομένου ότι νέκρωσε η αγορά, σκέπτονται -λέει- να μειώσουνε τους φόρους στις επιχειρήσεις, να επαναφέρουν το μέτρο της απόσυρσης στα αυτοκίνητα διότι έκλεισαν 2000 επιχειρήσεις, έμειναν άνεργοι 9000 εργαζόμενοι, ο τζίρος των πωλήσεων έπεσε κατά 60% και τα έσοδα από τα τέλη ταξινόμησης που αναμένονταν στα 500 εκ. Ευρώ μόλις και μετά βίας ακουμπάνε στα 200 εκ.
Όμως τώρα το πουλάκι πέταξε. Ποιος καταναλωτής με την ανέχεια που μας κυβερνά θα πάει τώρα να αγοράσει αυτοκίνητο απλά και μόνο για να γλιτώσει μέχρι 2000 ευρώ, για να εισπράξει το κράτος τέλη ταξινόμησης, πολύ περισσότερο τώρα που και οι τράπεζες έχουν ανεβάσει τον πήχη στα κριτήρια χορήγησης δανείων?
Ένας χρόνος πέρασε και αναλώθηκε σε μέτρα καθαρά εισπρακτικά, αντί να στύψουνε το κεφάλι τους και το μυαλό τους (αν έχουνε και όσο τους έχει απομείνει) να θεσπίσουνε μέτρα αναπτυξιακά, να ενεργοποιηθεί η παραγωγή, να δημιουργηθούνε νέες θέσεις εργασίας, να υπάρξει παραγωγικότητα, ξεκινώντας από την κατάργηση της επί σειρά ετών μάστιγας αυτού του τόπου της γραφειοκρατίας, αυτής της λερναίας ύδρας που ταλανίζει τη χώρα, τους πολίτες, ακόμα και τους νεκρούς μας.
Αισίως κατεβήκαμε στη 83 θέση στον κόσμο σε ελκυστικότητα επενδύσεων και τελευταίοι στη Ευρώπη. Άξιος ο μισθός μας και συγχαρητήρια στους πολιτικούς μας όλους, από τη μεταπολίτευση και μετά που ζήτησαν και πήραν τη ψήφο μας «για το καλό» του τόπου.
Δηλαδή αν θέλανε να κάνουνε κακό τι περισσότερο και χειρότερο θα έκαναν?