Γράφει ο Γιάννης Καπ.Τα καλοκαιρινά βράδια οι παρέες γράφουν ιστορίες στα τραπεζάκια έξω.
Ένα από αυτά τα βράδια ήταν και το χτεσινό.
Για μένα το χθεσινό βράδυ είχε παραλληλισμούς, αλλά και εικόνες από μία χώρα στην οποία δεν θα ήθελα να ζω.
Είχε όλα αυτά, τα οποία οι Έλληνες καταγράφουν ως ανικανότητα κι ανεπάρκεια.
Είχε όλα αυτά, τα οποία εμείς οι Έλληνες ζήσαμε πολύ πρόσφατα με πάρα πολύ άσχημες επιπτώσεις.
Ένα λοιπόν από τα φιλαράκια τσιμπώντας μεζεδάκια και πίνοντας μπίρα - στο όμορφο μεζεδοπωλείο, στο πεζόδρομο της Πυθέου στο Ν. Κόσμο - μας εξιστόρησε δύο παράλληλες ιστορίες.
Η παρέα δεν ήταν μικρή, ήταν αρκετά μεγάλη και γύρω μας μαζεύτηκε και άλλος κόσμος για να ακούσει την εξιστόρηση γεγονότων με έναν πολύ γλαφυρό και παραστατικό τρόπο.
Μέσα λοιπόν από αυτή την εξιστόρηση καταλάβαμε όλοι ότι δύο πράγματα δεν λειτουργούν σωστά στο βασίλειο της Δανειμαρκείας.
Ξεκίνησε λοιπόν το φιλαράκι να ..........
μιλάει για μια ιστορία, αρκετά χρόνια πίσω. Ήταν ένα συννεφιασμένο απόγευμα, αρχές Οκτωβρίου του 1984, στη πανέμορφη πόλη της Πράγας - στην οποία έζησε για αρκετό καιρό - όπου μια παρέα Ελλήνων πρωτοετών φοιτητών διασκεδάζοντας βγήκε από μια μπυραρία περίπου στις 6 το απόγευμα.
Νοσταλγώντας την πατρίδα σιγοτραγουδούσαν ελληνικά τραγούδια κατευθυνόμενοι προς τη γέφυρα του Καρόλου. Στην γωνία δίπλα από τη Φιλοσοφική Σχολή εμφανίστηκαν δύο αστυνομικοί, οι οποίοι με παρατεταμένα τα γκλομπς προς το μέροςτους έκαναν παρατηρήσεις στους Έλληνες φοιτητές, οι οποίοι, σημειωτέον, σιγοτραγουδούσαν όχι σε ώρα κοινής ησυχίας, αλλά σε ώρα που όλη η πόλη ήταν σε εγρήγορση.
Έγινε λοιπόν παρατήρηση για τη συμπεριφορά των Ελλήνων φοιτητών και τους δόθηκε το μήνυμα ότι αυτή τη συμπεριφορά θα μπορούσαν να την εφαρμόζουν μόνο στη χώρα τους (Ελλάδα) και όχι στη χώρα η οποία τους φιλοξενούσε τη Τσεχοσλοβακία.
Κατέγραψα λοιπόν εγώ μέσα στο μυαλό μου τη συμπεριφορά των αστυνομικών, αλλά και όλα εκείνα τα οποία έχουν να κάνουν με ένα βαθιά αστυνομοκρατούμενο κράτος, καθ΄ότι η Τσεχοσλοβακία τότε είχε κομμουνιστικό καθεστώς. Κατέγραψα ότι οι αστυνομικοί έδειξαν ενδιαφέρον για την εργασία τους, κατέγραψα ότι αυτοί έκαναν παρατηρήσεις στους Έλληνες φοιτητές, αλλά κατέγραψα κιόλας ότι για ψύλλου πήδημα αυτοί οι αστυνομικοί θέλησαν να κάνουν παρατήρηση σε ανθρώπους οι οποίοι έδιναν χρήματα στην χώρα τους.
Στη συνέχεια ο φίλος, μας περιέγραψε ένα πρόσφατο γεγονός, το οποίο συνέβη σε τουριστική περιοχή στο κέντρο της Αθήνας.
Ένα κυριακάτικο απόγευμα γύρω στις τρεισήμισι, κατευθυνόμενος προς το σπίτι του και, περπατώντας στα στενά της Πλάκας, στη Φρυνίχου και Δ. Αρεοπαγίτου συνάντησε ένα αραγμένο περιπολικό. Οι αστυνομικοί στεκόντουσαν στο πορτ- μπαγκαζ του περιπολικού, είχαν ακουμπήσει επάνω του τα φραπεδάκια τους, είχαν ανάψει το τσιγάρο τους και μέσα στη θερινή ραστώνη παρατηρούσαν τον κόσμο.
Στη Δ. Αρεοπαγίτου τον πιο τουριστικό πεζόδρομο της Αθήνας, αρκετά ΤΑΧΙ αλλά και ιδιωτικής χρήσης αυτοκίνητα περνούσαν χαλαρά ή με ταχύτητα(όση μπορεί να αναπτύξει ένα αυτοκίνητο σε έναν πεζόδρομο) ανάμεσα στους δεκάδες πεζούς τουρίστες. Τα αυτοκίνητα πηγαινοέρχονταν και καμία, μα καμία μέριμνα, καμία, μα καμία παρατήρηση, από τους αστυνομικούς γι’ αυτή την παρανομία.
Το φιλαράκι, θέλοντας να υποκινήσει και να παρακινήσει τους χαλαρούς και
αμέριμνους αστυνομικούς γυρνώντας προς το μέρος τους, τους είπε ευγενικά, πώς
μπορούσαν να βλέπουν την παρανομία που συντελείται μπροστά τους και αν έπρεπε να
λάβουν κάποια μέτρα.
Οι αστυνομικοί όχι μόνο δεν απάντησαν στο φιλαράκι αλλά με αρκετά έντονο ύφος, ίσως και προσβεβλημένοι γιατί κάποιος Έλληνας πολίτης αντέδρασε που δεν έκαναν με σωστό τρόπο την εργασίας τους (αλήθεια τους ελέγχει κανείς για το έργο που προσφέρουν ειδικά στο κεντρικότερο σημείο της Τουριστικής Αθήνας), βιαίως τον έβαλαν στο περιπολικό λέγοντας του – ψευδόμενοι φυσικά - ότι τους εξύβρισε.
Το αποτέλεσμα, να τον μεταφέρουν στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής κι αν δεν υπήρχε μέριμνα από μια σειρά από γνωστούς και άλλους φίλους, τότε το φιλαράκι θα κατέληγε στα κρατητήρια και στο αυτόφωρο.
Και μάλιστα πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι δεν είναι η πρώτη φορά που καταγράφεται τέτοια συμπεριφορά.
Και σε άλλες περιπτώσεις έχουμε που έχουμε δει και σε βίντεο να έχουν καταγραφεί συμπεριφορές οι οποίες είναι πέρα από κάθε λογική.
Αντί δηλαδή να εφαρμόζονται με σοβαρότητα ο νόμος και τα μέτρα τάξης, όταν κάποιος Έλληνας πολίτης θελήσει να υποκινήσει, να παρακινήσει και να συνεργαστεί με τα όργανα της τάξης για να εφαρμόσουν το νόμο αλλά και τις διατάξεις αυτού καταλήγει να είναι υπόλογος έναντι του νόμου.
Συμπεριφορά μάλλον απαράδεκτη για την σημερινή ελληνική αστυνομία.
Πώς είναι δυνατόν αντί να προστατεύει η αστυνομία τους πολίτες να τους ταλαιπωρεί;
Δεν νομίζω, ότι γι’ αυτή την αστυνομία πασχίζει η σημερινή ηγεσία του Υπουργείου
Προστασίας του Πολίτη.