Γράφει ο Τριαντάφυλλος ΚαρατράντοςΤα πιο έντονα συναισθήματα είναι πολλές φορές αρνητικά, είναι αυτά που κρύβουν μέσα τους το φόβο, την αγωνία, το αδιέξοδο. Ένα τέτοιο συναίσθημα, ίσως το πιο έντονο ακόμη και από την ανεργία, είναι αυτό της ανασφάλειας.
Όταν νιώθεις τον φόβο δεν μπορείς να λειτουργήσεις. Ειδικά όταν αυτός ο φόβος βρίσκεται σε κάθε σου καθημερινό βήμα, σε κάθε σημείο της ζωής σου. Όπως μία κοπέλα με μικρό παιδί που της άνοιξαν για δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες το αυτοκίνητο κάτω από το σπίτι της.
Πως μπορεί να νιώσει αυτή η κοπέλα; Δεν είναι η οργή γιατί έχασε κάποια πράγματα, είναι ο φόβος, ο φόβος για το αύριο, για τη ζωή της και τους παιδιού της, για τη διάρρηξη που μπορεί να γίνει αύριο μέσα στο σπίτι.
Για όλους αυτούς τους ανθρώπους το κράτος έχει αποτύχει. Έχει αποτύχει στην βασική του λειτουργία, στην παροχή ασφάλειας σε όλους και παντού.
Δυστυχώς η εγκληματικότητα είναι δύσκολο να ελεγχθεί, ειδικά με τις υπάρχουσες απαρχαιωμένες και αναποτελεσματικές δομές λειτουργίας των σωμάτων ασφαλείας στην Ελλάδα.
Σε αρκετές χώρες της Δύσης η ασφάλεια έχει...........
περάσει σε τοπικό επίπεδο (local security). Είναι λογικό, τα μικρομοντέλα ασφάλειας να είναι πολύ πιο αποτελεσματικά από τις εξαγγελίες και τις τυμπανοκρουσίες για τους αξιωματικούς της γειτονιάς.
Για να υπάρξει όμως ένα μικρόμοντέλο σημαίνει ότι θα πρέπει να υπάρξει και συμμετοχή της ίδιας της κοινωνίας. Είτε σε επίπεδο περιφερειακού δήμου, είτε και σε επίπεδο μεγάλης γειτονιάς.
Αυτό μπορεί να γίνει με το συντονισμό των φορέων, η κοινωνική πτυχή της ασφάλειας είναι κομβική, ειδικά για την ανάδειξη και τελικά την πρόληψη των κινδύνων. Σε κάθε σύγχρονο κράτος, οι ίδιοι οι πολίτες συμμετέχουν στη διαμόρφωση των τοπικών συνθηκών ασφάλειας τους.
Η αλλαγή της δομής της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ίσως δώσει μία θετική πνοή προς αυτή την κατεύθυνση. Τα νέα επιτελικά χαρακτηριστικά των δήμων, εφόσον βέβαια ενταχθούν σε ένα ευρύτερο θεσμικό πλαίσιο, και συντονιστούν, θα μπορέσουν να συνεισφέρουν στη δημιουργία και στη λειτουργία μικρομοντέλων ασφάλειας.
Στη λογική των μικρομοντέλων ασφάλειας κινήθηκε και ο τότε Δήμαρχος της Νέας Υόρκης Rudolf Juliani και κατάφερε να αντιμετωπίσει σημαντικά την εγκληματικότητα.
Για να μπορέσουν να λειτουργήσουν όμως αποτελεσματικά τα μικρομοντέλα θα πρέπει να αποβάλλουμε στερεότυπα και αρνητικές εικόνες για τις πηγές της ανασφάλειας. Η κοινωνία θα πρέπει να δουλεύει συλλογικά και όχι να διχάζεται από ιδεολογήματα.