Τα λεφτά δεν παίζουν μπάλα..



Γράφει ο Ευγένιος Ανδρικόπουλος

Ούτε για φτύσιμο. Υπερεκτιμημένοι αλλοδαποί ποδοσφαιριστές για λόγους που παραπέμπουν ευθέως σε ξέπλυμα μελανού χρήματος, και αν όχι ,στην υπερκοστολόγηση μέσω της οποίας υπερχρεώνεται ο σύλλογος έτσι ώστε να είναι υποθηκευμένος προς τον εκάστοτε ιδιοκτήτη του στο διηνεκές,  παρουσίασαν έναντι του Ηρακλέους στην Θεσσαλονίκη την εικόνα μιας ομάδας η οποία μόλις είχε περισυλλεχθεί από το πλησιέστερο καφενείο του γηπέδου Καραϊσκάκη ελάχιστα μετά τον μεσημεριανό καφέ.

Καταμεσής μιας κρίσης που ματώνει σχεδόν το σύνολο της Ελληνικής κοινωνίας, αντί η λαοφιλέστερη άλλοτε ταξική ομάδα ο Ολυμπιακός να σταθεί αλληλέγγυα στο πλευρό της τιμολογώντας χαμηλότερα την προσφορά υπηρεσιών της (εισιτήρια απλά και διαρκείας) και να εξαπολύσει τα τρωκτικά του Πασαλιμανιού στην ανίχνευση ταλέντων από την Ελληνική Αγορά, επέλεξε να περιμαζέψει ελάχιστα προ της αθλητικής τους σύνταξης διεθνή σαπάκια ,για να συνθέσει μια λεγεώνα των ξένων η ..........
αποκρουστική παρουσία της οποίας (εξαιρουμένων των Ελλήνων και ιδιαίτερα του Φεστβαντίδη)ξεδιπλώθηκε σαν κουρελού στο στάδιο του Ηρακλή.

Προηγουμένως η αθλητική «δημοσιογραφική» συμμορία είχε βαφτίσει τον κακήν κακώς κυνηγημένο της Βιγιαρεάλ Βαλβέρδε ως σύγχρονο προπονητικό μεσσία και τους -για τους λόγους που προανέφερα -κουτσούς εξωγήινους που εισήγαγε στην ελληνική ποδοσφαιρική αγορά , με τα ονόματα όλων των αρπακτικών της ζούγκλας. (λιοντάρια τίγρεις πάνθηρες ύαινες και μια πληθώρα άλλων που γεννούσε η αρρωστημένη φαντασία τους). Σωστά. Γιατί ζούγκλα είναι το επαγγελματικό ποδόσφαιρο και οπωσδήποτε αρπακτικά οι καθ’ οιονδήποτε τρόπο συμμέτοχοί του μηδέ εξαιρουμένου και τμήματος των οργανωμένων συνδέσμων οι οποίοι ζουν πλουσιοπάροχα ως οι τεμπέληδες μιας εύφορης κοιλάδας εκ της δραστηριότητάς τους αυτής.

Πώς να εξηγήσεις σε κάθε Ντουντού, Φουστέρ Ουτράδο και ούτω καθ’ εξής την αθλητική και κυρίως την πολιτική βαρύτητα της φανέλας που για λόγους αρπαχτής έχει ενδυθεί; Πως δηλαδή να του περιγράψεις ότι την έφεραν στο σώμα τους αθλητές οι οποίοι συνέδραμαν τους Μακρονησιώτες εξόριστους οικονομικά και κοινωνικά και ότι ο σύλλογος είχε συνέχεια χάρη στην εθελοντική προσωπική προσφορά των θηλυκών οικείων τους αφού ως και οι φανέλες στην σκάφη του σπιτιού τους καθαρίζονταν; Κι αν το αποπειραθείς δεν θα σ’ ακούσουν καν αφού θα είναι εκεί ως οι Ευρωπαίοι που τους υποχρέωσες ν’ ακούσουν κινέζικη όπερα.

Βεβαίως όλα όσα γράφω δεν ισχύουν αποκλειστικά για τον Ολυμπιακό. Αλλά για όλη την μαφιόζικη super liga που για λόγους επικοινωνιακής παραλλαγής της κοινωνικής της απειλής και με θράσος χιλίων πιθήκων οι Ελλαδέμποροι μανιώδεις κυνηγοί μεταναστών, εκφωνούν ως Ελληνικό ποδόσφαιρο. Είναι οι ίδιοι που με την ένοχη σιωπή τους αποδέχονται τον αθλητικό μαρασμό του ταλέντου των ελληνόπουλων στα συνοικιακά  ή δημοτικά γήπεδα αφού αυτά δεν μπορούν εύκολα να υπερκοστολογηθούν. Όχι, ό,τι παρακολουθούμε δεν είναι ποδόσφαιρο, και κυρίως δεν είναι Ελληνικό. Είναι ένα πολυεθνικό ψηφιδωτό για την απεχθή όψη του οποίου πληρώνουμε και εισιτήριο..

Ευγένιος Ανδρικόπουλος
eandrik@otenet.gr