Δυστυχώς για άλλη μια φορά γίναμε μάρτυρες ενός περιστατικού δυσλειτουργίας του συστήματος, το οποίο αδυνατεί να προστατεύσει τα παιδιά – θύματα. Συγκεκριμένα, στις 14/8/10 επικοινώνησε μαζί μας στην «Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά S.O.S. 1056», ένας ευαισθητοποιημένος πολίτης και ζήτησε την συνδρομή μας , για 2χρονο αγοράκι το οποίο ήταν εκτεθειμένο σε εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες καθώς αλλοδαπή γυναίκα επαιτούσε στο κέντρο της Αθήνας κρατώντας το παιδί στην αγκαλιά της. Με την άμεση παρέμβαση μας η ενήλικη συνελήφθη ενώ άτομα του Συλλόγου συνόδευσαν το αγοράκι σε Εφημερεύον Νοσοκομείο Παίδων και ανέλαβαν την φροντίδα του καθώς ήταν εμφανώς παραμελημένο και ταλαιπωρημένο. Ωστόσο, η μητέρα μόλις αφέθηκε ελεύθερη ενημερώθηκε από τις Αρχές για την εξέλιξη, με αποτέλεσμα να μεταβεί στο νοσοκομείο και να «αρπάξει» το παιδί, απουσία σχετικής εισαγγελικής εντολής.
Αξίζει να αναφερθεί ότι το παραπάνω περιστατικό αποτελεί ένα δείγμα μόνο των περιπτώσεων εξώθησης ανηλίκων στην επαιτεία κατά τις οποίες οι άμεσα εμπλεκόμενοι και ιθύνοντες απαλλάσσονται από τις κατηγορίες οι οποίες συνήθως αφορούν όχι στην έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο αλλά στην παράνομη διαμονή τους στη χώρα όταν είναι αλλοδαποί ή στην παράβαση του............ άρθρου 407 του Π.Κ περί επαιτείας. Ως αποτέλεσμα των παραπάνω, τα παιδιά βρίσκονται μετά από σύντομο χρονικό διάστημα και πάλι εκτεθειμένα στους δρόμους προκειμένου να συγκεντρώσουν χρήματα για να «συντηρήσουν» την οικογένεια τους ή για να συμβάλλουν στην οικονομική της στήριξη.
Στην πλειοψηφία δε των περιπτώσεων τα παιδιά επιστρέφουν στο κακοποιητικό περιβάλλον αφού οι γονείς ή οι φερόμενοι ως γονείς από τους οποίους με εισαγγελική εντολή απομακρύνθηκαν, εισβάλλουν ανενόχλητοι στα Νοσοκομεία και αρπάζουν τα παιδιά. Γι’ αυτά τα παιδιά κανείς δεν ψάχνει, κανείς δεν ενδιαφέρεται. Ακόμη κι όταν μετά από καιρό ξαναβρεθούν σε κάποιο νοσοκομείο για τους ίδιους λόγους.
Η εμπειρία μας δείχνει πως ο αριθμός των παιδιών που «εργάζονται»/ επαιτούν στο δρόμο αυξάνεται συνεχώς και οι συνθήκες διαβίωσης τους χειροτερεύουν. Ενδεικτικά μόνο το Α’ Εξάμηνο του 2010, ο Σύλλογος παρενέβη σε συνολικά 53 περιστατικά επιτόπιας παρέμβασης για παιδιά που βρίσκονταν σε κίνδυνο. Εξ’ αυτών 22 παιδιά εξωθούνταν σε επαιτεία από τους ίδιους τους γονείς ή από άτομα «φερόμενα» ως γονείς.
Όμως οι παραπάνω αριθμοί αφορούν μόνο στα περιστατικά που έχουν αναφερθεί στον Σύλλογο «Το Χαμόγελο του Παιδιού» ενώ ο πραγματικός αριθμός των περιστατικών εξώθησης παιδιών σε επαιτεία εκτιμάται ότι είναι πολύ μεγαλύτερος. Ωστόσο, η έλλειψη ενός Ανεξάρτητου Συντονιστικού Φορέα για την καταγραφή όλων των περιστατικών πανελλαδικά, δεν μας επιτρέπει να γνωρίζουμε με ακρίβεια την έκταση του προβλήματος.
Για κάθε ένα από αυτά τα παιδιά σε συνεργασία με τους αρμόδιους φορείς, προσπαθήσαμε να βρούμε ουσιαστικές και άμεσες λύσεις. Ωστόσο, δεν υπήρξαμε αποτελεσματικοί για όλα και αυτό μας λυπεί βαθιά και μας προβληματίζει καθώς έχουμε αναλάβει την ηθική υποχρέωση να συνεχίσουμε το όραμα του μικρού μας ιδρυτή. Δυστυχώς όμως η έλλειψη υπηρεσιών, πρωτοβουλιών και διάθεσης από το κράτος είναι καθοριστική και καθιστά κάθε προσπάθεια ενδεχόμενα αναποτελεσματική. Γι΄ αυτό το λόγο σκοπεύουμε να γνωστοποιήσουμε τα παραπάνω στην Εισαγγελία Αρείου Πάγου, προκειμένου να επιληφθεί της περίπτωσης και με τη συμβολή της να αναζητηθούν οι ενδεδειγμένοι μέθοδοι αντιμετώπισης ανάλογων περιστατικών.