Γράφει ο Ευγένιος ΑνδρκόπουλοςΈχοντας προ καιρού υιοθετήσει την Μαρξιστική θέση πως είμαστε δημιουργήματα της τύχης και της αναγκαιότητας, ζητώ απεγνωσμένα απάντηση σε ποια από τις δύο φυσικές καταστάσεις εντάσσεται η σύντομη ιστορία που θα σας αφηγηθώ. Κάποτε εν Ελλάδι υπήρχαν τρεις εταιρίες οι οποίες προκειμένου να επιβιώσουν υποτίθεται ότι συμπτύχθηκαν σε μία, την ΕΛΙΝΤΑ, δεδομένου ότι εκ της ιδιωτικού δικαίου κακοδιαχείρισής τους είχαν καταστεί προβληματικές. (κατά το φθαρμένο από τα αναμασήματα κλισέ «να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι» η αναφορά παραπέμπει στο μεγαλύτερο μετεπαναστατικό σκάνδαλο).. Πρόκειται για τις εξ αιτίας των αρίστων αλλά και αρεστών ανά την υφήλιο προϊόντων τους γνωστές σε εμάς, ΙΖΟΛΑ, ΠΙΤΣΟΣ ΕΣΚΙΜΩ. Επικεφαλής της ΕΛΙΝΤΑ λοιπόν και κατά την επάρατη περίοδο της πρωτογενούς νεοφιλελεύθερης περιόδου που επί έτη πολλά κυοφορούσε ο Μητοστακισμός, διορίστηκε εκ μέρους του δημοσίου πρόεδρος κάποιος κ. Ελευθέριος Κοντός ο οποίος ωστόσο διατηρήθηκε ως εξέχουσα προσωπικότητα και κατά την αμέσως επομένη περίοδο του Σημίτειου νεοσοσιαλισμού των ..........παγετώνων. Επί της προεδρίας του, η οποία όπως έχει ιστορικά καταγραφεί μακροημέρευσε, συνέβησαν τα εξής μοιραία για την επιχείρηση γεγονότα:
Η εταιρία αυτοδιαλύθηκε σχεδόν την επομένη ημέρα της άρνησής της στην αποδοχή μιας κινέζικης παραγγελίας σε πρώτη φάση ύψους είκοσι εκατομμυρίων οικιακών συσκευών (ψυγεία πλυντήρια κουζίνες) η οποία (παραγγελία) σύμφωνα και με τις πλέον φτωχές εκτιμήσεις θα παρείχε την απίστευτη για τα Ελληνικά δεδομένα ευκαιρία σε πέντε χιλιάδες Έλληνες εργαζόμενους, να απασχολούνται συνεχώς για εικοσιπέντε έτη μη συμπεριλαμβανομένων των ανταλλακτικών και της ανανέωσης των πωλήσεων κατά την διάρκεια της συνεργασίας. Η αξιόποινη και παρά τα εξαντλητικά δημοσιεύματα της εποχής (μεταξύ των οποίων και δικά μου) άρνηση της επιχείρησης να «πουλήσει» εμπορεύματα που παρήγε, (η υπόθεση είχε συρθεί ως την δικαιοσύνη για να καταλήξει στα του σωρού και γνωστά σε όλους μας απαλλακτικά βουλεύματα) μας είχε οδηγήσει στα εξής συμπεράσματα: Ή ότι η Ελλάς ως …φυσική σύμμαχος των Νατοϊκών επικυρίαρχων δεν εμπορεύονταν μηχανισμούς που δυνητικά θα χρησιμοποιούνταν ως εναντίον μας όπλα από τους κακούς κομμουνιστές, ή ότι είχε ήδη συμφωνηθεί η «δουλειά» για λόγους «κοινοτικής αλληλεγγύης» προς την καθημαγμένη μεταπολεμικά Γερμανία να την αναλάβουν δικές της επιχειρήσεις για να διασωθεί το Γερμανικό κεφάλαιο, ή ότι οι Κινέζοι ήταν φειδωλοί ως προς την επιχορήγηση της μίζας δεδομένου ότι δεν είχαν εντάξει στα αναπτυξιακά τους προγράμματα! Τρίτον τι κατά τα μαθηματικά αποκλείεται..
Και επειδή οι μαθηματικοί κανόνες το δίχως άλλο όλο και συχνότερα βρίσκουν κοινωνική εφαρμογή, θα στηριχτώ σε εκείνον εκ των λυκειακών μου χρόνων σύμφωνα με τον οποίο οι ίδιοι αριθμοί πολλαπλασιαζόμενοι ή προστιθέμενοι και αφαιρούμενοι παράγουν ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα, ανεξαρτήτως της θέσης που εντός της πράξης θα τεθούν. Κατά το συμπέρασμα δηλαδή αυτό να αναμένουμε την ίδια καταστροφική εξέλιξη και για την τεράστια συνεταιριστική γαλακτοβιομηχανία Δωδώνη με τα διεθνούς φήμης παγωτά στην οποία ο ιδιοτελώς δουλοπρεπής πρωθυπουργός τοποθέτησε διευθύνοντα σύμβουλο τον κ. Κοντό όπως ακριβώς έπραξε σε άλλη περίπτωση και με τον κ. Σεφερτζή που είχε φυλακιστεί για την διάπραξη κακουργημάτων.. (απάτη 77 εκ. δρχ. με την διάθεση ανύπαρκτων μετοχών) . Αυτό τώρα τι είναι αποτέλεσμα μιας τυχαίας διαδικτυακής επιλογής, επιπόλαιης πολιτικά λειτουργίας ή καθοριστικής αναγκαιότητας για την διαιώνιση του είδους των λαμογιών;