Γράφει ο Κων/νο ΔρακάτοςΘυμόσαστε την ιστορία με την γρίπη των χοίρων (αλήθεια γιατί επέλεξαν αυτό το ζωάκι); Θυμόσαστε τον κακό χαμό που γινόταν από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, (κάτι σαν τους Οίκους Αξιολόγησης στη οικονομία), μέχρι τους ημέτερους παπαγάλους και παπαγαλάκια; Θυμόσαστε τα περί πανδημίας και τα εκατομμύρια των νεκρών που θα κλαίγαμε, αν δεν κάναμε όχι μόνο το εμβόλιο αλλά και τα αναμνηστικά του;
Ε', λοιπόν κι' αυτό ήταν μια "φούσκα" και τι "φούσκα", δισεκατομμυρίων δολαρίων ή ευρώ ή οποιοδήποτε άλλο νόμισμα, δεν έχει σημασία. Από τη στιγμή λοιπόν, που "συγκεντρώθηκε" το επιδιωκόμενο ποσό χρημάτων, η γρίπη εξαφανίστηκε. Πως; Ε', όπως θα εξαφανιστεί και η "Παγκόσμια" (που δεν είναι παγκόσμια) Οικονομική κρίση, δηλαδή μόλις "συγκεντρωθεί" πάλι το "απαιτούμενο" ποσό.
Θα μου πείτε ότι αυτά που γράφω είναι ασαφή ή γενικότητες, σαν αυτές που λέει καμιά φορά, ο Πρωθυπουργός μας όταν θέλει να περιγράψει κάτι που ούτε κι' αυτός το καταλαβαίνει. Για να είμαι ποιο σωστός, σ'αυτή την περίπτωση, δεν φταίει μόνο αυτός αλλά και αυτοί που του τα γράφουνε, αλλά τέλος πάντων.
Εγώ όμως επειδή τα γράφω μόνος μου, μπορώ .........να δώσω και τις απαιτούμενες διευκρινήσεις. Λέω, λοιπόν, ότι όσον αφορά τον ΠΟΥ (με τα αρχικά και πολλά του είναι) ένα μεγάλο ΝΤΡΟΠΗ και ποιο μεγάλη ΝΤΡΟΠΗ ανήκει σ' αυτούς τους μεγάλους, υποτίθεται, επιστήμονες (με κάτι τίτλους νααα, μετά συγχωρήσεως) ειδικούς, που δέχθηκαν να γίνουν βαποράκια των Βιομηχανιών φαρμάκου (μόνο;). Απόδειξη δε ότι έτσι λειτούργησαν όλοι αυτοί, σαν ένα καλοσυντονισμένο σύστημα, δηλαδή οι Βιομηχανίες, ο ΠΟΥ και τα βαποράκια του, είναι ότι δεν είχαν την ευαισθησία να βγουν και να μας εξηγήσουν τι έγινε, τέλος πάντων και να ζητήσουν μια συγνώμη για το "λάθος" τους. Και δεν το έκαναν ακριβώς γιατί δεν πιστεύουν ότι ήταν λάθος, αλλά ΚΟΛΠΟ και ήταν ΟΛΟΙ στο κόλπο!. Στο μεταξύ είχε μεσολαβήσει η "γρίπη των πτηνών", σαν πρόβα τζενεράλε.
Κι' ερχόμαστε στην δήθεν Παγκόσμια ή Διεθνή Οικονομική Κρίση. Κατ' αρχήν, σ' αυτήν έχουν εμπλακεί, με την ένταση κρίσης, μόνο ΗΠΑ και Ευρώπη και κανείς άλλος, άρα δεν είναι παγκόσμια ούτε και Διεθνής.
Γιατί όταν το Α' τρίμηνο του 2010 η οικονομία της Ρωσίας τρέχει με ανάπτυξη 3,6%, της Βραζιλίας με +4,7%, της της Ινδίας με +8.6%, της Κίνας με +11,5%, δηλαδή των 4 χωρών που δημιουργούν το 14,6% της παγκόσμιας οικονομικής δραστηριότητας και το 50% της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης (!) αλλά και της Σιγκαπούρη με +15%, ακόμα και της Τουρκίας με +8.5%, φυσικά και δεν μπορούμε να μιλάμε για παγκόσμια οικονομική κρίση.
Υπάρχει και μια άλλη λεπτομέρεια. Η Ελλάδα έφτασε στην πτώχευση, όπως λένε, λόγω τις ανικανότητάς της και της κακής διαχείρισης των πόρων της. Μα το ίδιο, ίσως με μικρότερη ένταση, δεν κινδυνεύουν οι οικονομίες Ισπανία, Πορτογαλίας, Γαλλίας, Αγγλίας και άλλων Ευρωπαϊκών χωρών; Τότε; Κι' αυτοί ανίκανοι ή κλέφτες; Ε', κύριοι Γερμανοί των διαφόρων Siemens;
Μάλλον πρέπει να το ξανασκεφτούμε. Ο παγκόσμιος πλούτος, που είναι ορισμένος, σύμφωνα με την παραγωγή και την κατανάλωση, βρίσκει "θαλπωρή" σε ποιο "φιλόξενες αγκαλιές", που περιέγραψα παραπάνω. Μοιραία, τα κομμάτια της πίτας αλλάζουν μέγεθος και δεν φθάνουν πλέον να θρέψουν τα "στόματα" καλομαθημένων νεόπλουτων, και μάλιστα με ηγεμονικές συνήθειες.
Για να επαναφέρουν τον "πλούτο" στα σαλόνια τους χρειάζονται αλλαγές που απαιτούν προσαρμογή (υποβάθμιση) των συνηθειών τους και αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο, μάλλον ενέφικτο, κυρίως σε νεόπλουτους. Είναι κάτι, σαν να λες στους δικούς μας νεόπλουτους, να αλλάξουν τα Cayenne ή Hammer Jeep, με το καινούργιο 500ράκι της Fiat, (ωραίο αλλά μικρό, ποιος θα πιστέψει ότι έχω πολλά λεφτά;). Προτιμούν να μην φάνε, τρόπος του λέγειν, αλλά το Jeep, Jeep και μάλιστα όσο ποιο μεγάλο γίνεται και άσε Εφορίες και τα Ταμεία να περιμένουν. Μήπως θα τους κάνουν τίποτα;
Μια παρόμοια κατάσταση είχε προηγηθεί στις ΗΠΑ με τα Ι.Χ. αυτοκίνητα που κυκλοφορούσαν τις δεκαετίες του '50, '60 και '70, με 8κύλινδρους, τα μικρότερα, και 12κύλινδρους κινητήρες και διαστάσεις βαγονιού τρένου. Θα έχετε ακούσει, ίσως, για το σοκ που προκάλεσε η εμφάνιση των Mercedes και BMW στους δρόμους της Ν.Υόρκης και άλλων μεγαλουπόλεων, εκεί.
Οι καιροί, έκτοτε, άλλαξαν και η ηγεμονία και μάλιστα παγκόσμια, έγινε ένα πολύ ακριβό σπόρ, γιατί στο παιχνίδι μπήκαν και άλλες ομάδες με τάσεις πρωταθλητισμού. Χρειαζόντουσαν όλο και περισσότερα χρήματα. Η παραγωγή δεν πουλιόταν ποια, εύκολα και ακριβά, όπως πριν. Οι ανάγκες μεγάλωναν, μέρα με τη μέρα, οι σύμμαχοι μόνο στο ξύλο, αλλά όχι και στο φαΐ, άρχισαν να σφυρίζουν αδιάφορα. Ήρθε η ώρα της τιμωρίας, τα subprimes δάνεια (υψηλού ρίσκου), κυρίως στεγαστικά, είχαν εφευρεθεί. Την δουλειά την ανέλαβαν οι Τράπεζες των ΗΠΑ. Πωλούσαν σπίτια ή έδιναν δάνεια σε όποιον σταματούσε, έστω για λίγο, έξω από μια Τράπεζα, κάτι σαν τα δικά μας μαγαζιά, στο Μοναστηράκι, όπου υπάρχει κάποιος που σχεδόν υποχρεώνει τον τουρίστα να μπει στο μαγαζί.
Αυτά τα δανειστικά συμβόλαια (τοξικά, όπως χαρακτηρίστηκαν, γιατί δεν είχαν καμία εγγύηση πλην του ακινήτου), εν συνεχεία, τα ανακάτευαν με άλλους εγγυημένους τίτλους, και τα πωλούσαν ως δομημένα ομόλογα. Αυτά τα αγόρασαν οι Ευρωπαϊκές Τράπεζες και έκαναν την τύχη τους, από την ανάποδη.
Η "κρίση" είχε αρχίσει. Οι Τράπεζες στις ΗΠΑ έχασαν τα λεφτά τους, δηλαδή των καταθετών τους και έκλεισαν. Στην Ευρώπη το παλεύουν ακόμα. Είναι και το ευρώ που θέλει στήριξη. Ε', αυτά πληρώνουμε τώρα!
Βέβαια, ο Πρωθυπουργός μας κατά την έναρξη των εργασιών του Συμποσίου της Σύμης στον Πόρο, αναφέρθηκε στην διεθνή κρίση τονίζοντας ότι αυτή προήλθε από μία πηγή (άγνωστη, προφανώς, στον ίδιο και το επιτελείο του) αλλά εξαπλώνεται ταχύτατα και γιαυτό δεν πρέπει να επιδειχθεί καμία αδράνεια.
Γι'αυτό, με την ταχύτητα που διακρίνει γενικά τους πολιτικούς μας στις κρίσιμες αποφάσεις, έκοψαν τα δώρα του Πάσχα και Χριστουγέννων από τους συνταξιούχους των 200 και 300 ευρώ, ενώ παράλληλα αύξησαν την χορηγία στα κόμματα από 37 εκατομ. σε 48 εκατομ. ευρώ. Ναι, ναι, για την Δημοκρατία και την........ διαφάνεια.
Στον τίτλο του άρθρου μου μετά το "τρελό" έβαλα ένα ερωτηματικό. Χρειάζεται;