Γράφει ο Κων/νος Δρακάτος"Ο Ελληνικός λαός έχει τη δυνατότητα να τα καταφέρει και το έχει αποδείξει πολλές φορές στο παρελθόν, όπως το 1985, όπως το 1996".
Κ.Σημίτης - ΤΟ ΒΗΜΑ 25/04/10
Δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί όταν ακούω τους πολιτικούς να δηλώνουν ότι: Ο λαός θέλει..., ο λαός πρέπει..., ο λαός μπορεί..., ο λαός ξέρει, ή όποιο άλλο ρήμα, "ενεργητικής" ή "παθητικής φωνής", ακολουθεί την λέξη λαός, αισθάνομαι ένα σύγκρυο σε όλο μου το σώμα.
Κατ' αρχήν θέλω να δηλώσω ότι δεν δέχομαι να με κατατάσσουν στην κατηγορία "λαός" με την έννοια, φυσικά, που της δίνουν οι πολιτικοί τα τελευταία 30 χρόνια, δηλαδή ένα σύνολο άβουλων, μη σκεπτόμενων, κατευθυνόμενων και εν τέλει, ηλίθιων ατόμων.
Αφορμή γι' αυτό τον προβληματισμό, μου έδωσαν δηλώσεις πολιτικών, σχετικά με την οικονομική κρίση, που αν η λογική και η αλήθεια είχαν μάτια θα τους τα είχαν βγάλει...πολλές φορές. Σταχυολογώ και παραθέτω μερικά απ' αυτά που έγραψαν και είπαν τις δυο-τρεις τελευταίες ημέρες και θα με δικαιολογήσετε:
Ο κ.Σημίτης δήλωσε στο ΒΗΜΑ της Κυριακής (25/04) ότι δεν αποδέχεται το επιχείρημα ότι "η χώρα πληρώνει τα λάθη δεκαετιών", που το έχει πει και το λέει συνέχεια ο κ. Πρωθυπουργός, αλλά δεν τον κατονομάζει, ώστε εγώ, ο...τέλος πάντων...λαός, να μην καταλάβω από που .......
προέρχονται αυτά τα λάθη και χρεώσω, κατά "λάθος" στο ΠΑΣΟΚ και τον κ.Σημίτη, το μέρος των ευθυνών, που τους αναλογούν.
Στην ίδια συνέντευξη ο κ. Σημίτης είπε: "Ο Ελληνικός λαός (νάτος πάλι ο λαός) έχει τη δυνατότητα να τα καταφέρει" (δηλαδή να πληρώνει συνεχώς και πάντα, ε;) "και το έχει αποδείξει πολλές φορές στο παρελθόν, όπως το 1985, όπως το 1996".
Εδώ τα πράγματα γίνονται δύσκολα. Δηλαδή, τι έγινε το 1985; Τότε δεν ήταν που το ΠΑΣΟΚ είχε κερδίσει τις εκλογές με το σύνθημα "Για ακόμα καλύτερες μέρες"; Και που αμέσως μετά, μαζί με τον κ.Σημίτη, ως υπουργό Εθνικής Οικονομίας, είχαν πάρει τα επώδυνα αλλά "σοσιαλιστικά" οικονομικά μέτρα, ήτοι: υποτίμηση της δραχμής κατά 15% και περικοπή της ΑΤΑ για δύο χρόνια κ.α., δηλαδή τον 14ο και κάτι από τον 13ο;
Και που για το ίδιο θέμα, ο κ. Σημίτης σε τηλεοπτική του ομιλία (1985) είχε πει:
"Μη επώδυνα μέσα δυστυχώς δεν υπάρχουν. Εμείς όλοι καθορίζουμε τις οικονομικές δραστηριότητες και εμείς υποχρεωτικά πρέπει να επωμισθούμε τα βάρη της σταθεροποίησής τους. Η κυβέρνηση είναι πεπεισμένη ότι επέλεξε μέτρα τα οποία ελαχιστοποιούν το συνολικό κόστος της εξομάλυνσης της κατάστασης. Δεν ισχυρίζεται ότι δεν ζητούνται θυσίες. Ισχυρίζεται όμως ότι οι θυσίες είναι οι μικρότερες δυνατές για την επίτευξη των στόχων της μεγάλης βελτίωσης του ισοζυγίου πληρωμών και μεσοπρόθεσμα της δραστικής μείωσης του πληθωρισμού."
(σχετικά περισσότερα στην σελίδα: http://kafeneio-gr.blogspot.
Τα ίδια και χειρότερα το 1996, με την διαχείριση της κρίσης στα Ίμια. Γιατί μας λέει τώρα ότι δεν αποδέχεται "τα λάθη δεκαετιών"; Δεν γνωρίζει ότι οι μνήμες δεν υπόκεινται σε παραγραφή;
Ο κ.Αλέκος Παπαδόπουλος, πρώην υπουργός και επιφανές στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, σε ομιλία του (23/04) σε εκδήλωση της Πρωτοβουλίας Πολιτών για τον Εκσυγχρονισμό του Κοινωνικού Κράτους, μεταξύ άλλων είπε:
"Το πνιγηρό οικονομικό μας πρόβλημα δεν είναι μόνο ένα συγκυριακό αποτέλεσμα ανεύθυνων οικονομικών επιλογών. Βεβαίως, η λαίλαπα της τελευταίας πενταετούς δεξιάς διακυβέρνησης το επιδείνωσε ποιοτικά και δραματικά. Το κεντρικό όμως αίτιο είναι η βαθειά αυτοκαταστροφική επιλογή που σημάδευσε την μεταπολιτευτική περίοδο, παράγοντας ένα ελληνικό φαινόμενο, το οποίο δυστυχώς δεν είναι πρωτοφανές γιατί το ζήσαμε και σε άλλες εποχές της ιστορίας μας, όταν η χώρα οδηγήθηκε στη χρεοκοπία.
Η ιδεολογία και ο πολιτισμός του φαινομένου ταυτίζεται με το έμβλημά του σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης: «ένας λαός που έχει το ένα χέρι με υψωμένη γροθιά και το άλλο στη ζητιανιά». Η υψωμένη γροθιά εξέφραζε το μεταδικτατορικό σφρίγος της κοινωνίας, που ξοδεύτηκε όμως άδοξα με την παραγωγική απενεργοποίηση της χώρας και την αναζήτηση δανείων από τις διεθνείς αγορές και πόρων από την Ευρωπαϊκή Ένωση από το άλλο χέρι. Υπεύθυνη του φαινομένου αυτού είναι όλη η πολιτική τάξη της χώρας με κεντρική ευθύνη και του ίδιου του ΠΑΣΟΚ".
Αλλά ο κ. Σημίτης δεν αποδέχεται ότι "η χώρα πληρώνει τα λάθη δεκαετιών" ούτε ότι "Υπεύθυνη του φαινομένου αυτού είναι όλη η πολιτική τάξη της χώρας με κεντρική ευθύνη και του ίδιου του ΠΑΣΟΚ". Και αφού αυτός δεν αποδέχεται ποιος απομένει να πληρώσει τον λογαριασμό... "Ο Ελληνικός λαός έχει τη δυνατότητα να τα καταφέρει..." δηλαδή ο "λαός στην εξουσία" που είχε την επιπολαιότητα να πιστέψει ότι ήταν.
Και το άκρον άωτον! Κάποιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ (δεν συγκράτησα τ' όνομά του γιατί οδηγούσα), στις 26, νομίζω, του μηνός, μιλώντας στο ραδιόφωνο του ΣΥΡΙΖΑ κατακεραύνωνε την ΝΔ, για τα 5 χρόνια διακυβέρνησης, λέγοντας μία πελώρια κουταμάρα!
Ότι, δηλαδή, το Δημόσιο χρέος της Ελλάδας από συστάσεως του Νέου Ελληνικού κράτους και μέχρι το 2004 ήταν 180 δισ. και η ΝΔ σε 5 μόλις χρόνια το έφτασε στα 300 δισ., δηλαδή πρόσθεσε 130 δισ. Ουδέν ψευδέστερον, αλλά γιατί να μην το πει; Δεν υπάρχει, τεχνικώς, τρόπος να τον διαψεύσεις επί τόπου, δηλαδή την στιγμή που το λέει και τον ακούει ο απλός πολίτης που δεν ξέρει, ώστε να μην ξανατολμήσει. Άσε που αυτό το (εφ)εύρημα (μπόμπα, ε; ) λέγεται δημοσίως και από άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που σημαίνει ότι είναι "επιχείρημα" αρμοδίων εγκεφάλων "διαμορφωτών" της κοινής γνώμης που "κατεβάζουν" τέτοιες βλακείες και τις "περνάνε" σ'αυτόν τον "λαό", που έλεγα παραπάνω.
Πάντως και επειδή οι πολιτικοί ποτέ δεν "ξέρουν" όταν θέλουν να πούνε ψέμματα όπως π.χ. εκείνο το "για ακόμα καλύτερες ημέρες", που είχε πει, ο συχωρεμένος, γιατί δεν ήξερε..., ή το άλλο "χρήματα υπάρχουν" που έχει πει, ο ασυγχώρητος, γιατί δεν ήξερε, ή "η ισχυρή οικονομία" του κ.Σημίτη, αυτός ήξερε και παραήξερε αλλά... ή η "θωρακισμένη οικονομία" του κ.Καραμανλή, που "τρία πουλάκια κάθονταν", αλλά και για όσους δεν θέλουν να πιστέψουν ότι μερικοί λένε μεγάλα ψέματα, τους προτρέπω να επισκεφτούν την σελίδα του καφενείου μας http://kafeneio-gr.blogspot.
Και το τελευταίο, πριν από μόλις 10-15 ημέρες ο κ. Πρωθυπουργός και ο κ.Σαμαράς μας διαβεβαίωναν (τι, έγκυρος λόγος!) ότι "...θα τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας..." αλλά τελικά μας έφεραν μια "παρέα" που, κάθε άλλο, παρά του...γούστου μας είναι. Και χωρίς να μας ρωτήσουν.
Το κακό όμως δεν είναι ότι "μπορεί" να μην ξέρουν κάτι, αλλά ότι δεν μαθαίνουν!