Γράφει ο Καφενόβιος
Είδατε με πόση μαεστρία μας αποκοίμησαν; Μόνο, που δεν πανηγυρίσαμε χθες, μόλις ανακοίνωσαν ότι, ο 13ος και 14ος μισθός δεν θα πειραχτεί στον ιδιωτικό τομέα και στο δημόσιο θα αντικατασταθεί με φιλοδώρημα. Που να ξέραμε, όμως, πως το θέμα του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα δεν τέθηκε ποτέ από το ΔΝΤ!...Αλλά, ας όψονται τα τηλε-γιουσουφάκια. Αξιος ο μισθός τους. Κατάφεραν με τις επικοινωνιακές αλχημίες να μας εγκλωβίσουν στο «μη χείρον βέλτιστον»…
Ωστόσο πλανώνται πλήνην οικτράν. Μετά το πρώτο σοκ αυτών των ιστορικών ημερών έπεται η οργή – όχι η οργή των καθημερινών διαδηλωτών, αλλά ο βαθύς θυμός ενός λαού που καταλογίζει ευθύνες στον ίδιο του τον εαυτό και σε αυτούς που τον κυβέρνησαν.
Η ελληνική κοινωνία, μπορεί να χρεώνει λιγότερο τον Παπανδρέου απ' ό,τι τον Καραμανλή για την κατάντια. Μπορεί να έχει πάψει να ........εμπιστεύεται τη στοιχειώδη ικανότητα διαχείρισης των κυβερνητικών μαθητευόμενων μάγων. Μπορεί να 'χει πάψει να πιστεύει τις όποιες διαβεβαιώσεις. Γιατί, για παράδειγμα, να πιστέψει τον Παπακωνσταντίνου στη διαβεβαίωση ότι "δεν πρόκειται να καταφύγουμε σε επαναδιαπραγμάτευση του χρέους" ή ότι "δεν πρόκειται να βγούμε από την Ευρωζώνη". Όταν το πίστεψε και διαψεύστηκε στην προηγούμενη διαβεβαίωση ότι "θα τα καταφέρουμε μόνοι μας".
Όμως αυτή η ίδια κοινωνία, η ήδη τρομοκρατημένη και καθημαγμένη, δεν έχει εκχωρήσει τα πάντα άνευ όρων. Αυτή η κοινωνία διαθέτει όρια άμυνας. Διαθέτει σημεία αντίστασης. Αυτή η κοινωνία έχει "κόκκινες γραμμές".
Και θα το αποδείξει...