ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣHείδηση «έπαιξε» στα ψιλά. Για κάποιους μάλιστα δεν ήταν καν είδηση. Τι αξία έχει άλλωστε μπροστά στην κοινωνική αγανάκτηση της μάζας των πολλών , το πρόβλημα και η αγωνία τριών απλών μαθητών ενός εσπερινού σχολείου στην «μακρινή» Χίο οι οποίοι δεν μπόρεσαν να δώσουν Πανελλαδικές λόγω της απεργίας των καθηγητών τους?
Εδώ καίγεται η τσέπη μας, με τα τρία μαθητούδια θα ασχοληθούμε? Εδώ κάθε τρεις ημέρες βρισκόταν και από ένα πτώμα σε κάδους σκουπιδιών της Αθήνας (τρείς σφαγμένους βρήκαν συνολικά μέσα σε 15 μέρες στα σκουπίδια) και το γεγονός πέρναγε στα ψιλά, με τα θύματα της ελληνικής δημόσιας παιδείας θα ασχοληθούμε?
Οι αναλύσεις για τον φοροφυγά αγαπητικό της βοσκοπούλας, και για το "αγωνία με λαχτάρα να σε νοιάζομαι" γέμισαν εκατοντάδες σελίδες, λέξη αγανάκτησης και κριτικής δεν γράφτηκε όμως για την αγωνία που έζησαν και τον ΒΙΑΣΜΟ που υπέστησαν οι τρείς ψυχές των συνανθρώπων μας που οι συντεχνίες της εκπαίδευσης τους στέρησαν το δικαίωμα να γράψουν εξετάσεις όπως προέβλεπε το πρόγραμμα του υπουργείου Παιδείας
Κάποιοι είπαν ότι εμποδίστηκαν να ........εισέλθουν στο εξεταστικό κέντρο. Κάποιοι άλλοι ότι οι πόρτες ήταν ανοιχτές και τα σκυλιά δεμένα, αλλά απλώς δεν υπήρξε ούτε ένας (!) επιτηρητής που να μην απεργούσε…
Ό,τι απ τα δύο και να συνέβη ελάχιστη σημασία έχει. Το μείζον και τραγικό θέμα είναι ότι όπως κάποιοι λίγες ημέρες νωρίτερα στη Σταδίου έβλεπαν τους τρεις «απεργοσπάστες» να καίγονται, έτσι και προχθές κάποιοι σφύριζαν αδιάφορα μπροστα στην αγωνία των τριών βιοπαλαιστών μαθητών που αντί να κοπροσκυλιάζουν σε καφετέριες δούλευαν το πρωί και φοιτούσαν στο εσπερινό λύκειο το βράδυ για να δουν τους κόπους τους να τους καταπατούν και να τους καίνε την ημέρα της τελικής εξέτασης οι ίδιοι οι δασκαλοί τους στο όνομα των κλαδικών
αιτημάτων τους
Και αν στην πρώτη περίπτωση ανάμεσα στους «θεατές» ενδεχομένως να ήταν αγράμματοι, και απαίδευτοι πολίτες, στην περίπτωση της Χίου μιλάμε για επιστήμονες στους οποίους ο κοσμάκης εμπιστεύεται την μόρφωση των παιδιών του
Ποιο ατομικό, συντεχνιακό, η κλαδικό αίτημα ρε «λειτουργοί» της κακιάς ώρας είναι πάνω από την ψυχή του μαθητή σας?
Ποια συντεχνιακή αξία ρε βολεμένα παράσιτα της εκπαίδευσης είναι πάνω απ την αξία του σεβασμού στον μαθητή σας?
Υπάρχει ρε ιερότερο πράγμα για έναν δάσκαλο, από τον μαθητή του?
ΕΝΑΣ ρε, ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ δε βρέθηκε να σεβαστεί την αγωνία αυτών των παιδιών περισσότερο από την τσέπη του?
Στην υπόλοιπη Ελλάδα πως έγιναν οι εξετάσεις κανονικά? Οι συνάδελφοί σας που σεβάστηκαν τους μαθητές και τον εαυτό τους είναι ηλίθιοι?
Διαμήνυσε λέει η ΟΛΜΕ στο υπουργείο "έγκαιρα" πως συμμετέχει στην απεργία της ΑΔΕΔΥ και ως Πόντιος Πιλάτος έριχνε στο υπουργείο το μπαλάκι της ευθύνης να αναβάλλει τις εξετάσεις γιατί οι «λειτουργοί» θα απεργούσαν…
Κωμικοτραγικές δικαιολογίες από κωμικοτραγικούς εργατοπατέρες που θα έπρεπε να τους απαγορευτεί όχι απλώς η είσοδος στα σχολεία, αλλά και η προσέγγιση σε αυτά σε απόσταση μικρότερη των 100 μέτρων
Σε καμία περίπτωση δεν θα αρνηθώ πως οι εκπαιδευτικοί μας αμείβονται με μισθούς πείνας. Σε καμία περίπτωση δεν θα αρνηθώ την άποψη πως το έργο του σωστού δασκάλου δεν πληρώνεται με τίποτα. Σε καμία περίπτωση όμως δεν δέχομαι πως μπορεί να χαρακτηριστεί ως εκπαιδευτικός λειτουργός κάποιος που εμποδίζει μαθητές να διαγωνιστούν και συναδέλφους του να τους επιβλέψουν
Ο Τζον Κένεντι πριν χρόνια είπε μια μεγάλη αλήθεια. Χαρακτήρισε ως «ΑΠΟΛΥΤΑ ΚΥΝΙΚΟΥΣ όσους δεν βλέπουν τίποτα κακό στο να πληρώνουν τους δασκάλους στους οποίους εμπιστεύονται τα μυαλά των παιδιών τους, λιγότερο από εκείνους στους οποίους εμπιστεύονται τα υδραυλικά τους»
Αν ζούσε σήμερα πως θα χαρακτήριζε άραγε τους «λειτουργούς» της Χίου που έκλεισαν το δρόμο των μαθητών τους στο να ασκήσουν το δικαίωμα των εξετάσεων σαν να έκλειναν μια βρύση ή ένα καπάκι αποχέτευσης ?
ΥΓ. Με ένα μεγάλο ευχαριστώ στους Δασκάλους (με Δέλτα κεφαλαίο) που ευτύχησα να έχω στα νιάτα μου, οι οποίοι αντί να καταπατούν νεανικές ψυχές στο βωμό της τσέπης τους , είχαν την ψυχή να γίνουν μαγικό χαλί οι ίδιοι για να τους πατήσουν οι μαθητές τους, και να τους σηκώσουν ψηλότερα