Γράφει ο Κωννος ΔρακάτοςΟ καθηγητής κ. Χρήστος Γιανναράς, εκλεκτός θαμών του καφενείου μας, στο άρθρο του με τίτλο "Η λέξη "κόλαση" και τα συναφή" που έχει δημοσιευτεί στην εφημερίδα Καθημερινή στις 11-11-07 και αναφερόμενος στην λέξη "Αμοραλιστής" γράφει:
"Ο ανήθικος εναντιώνεται στις αρχές της ηθικής, ενεργεί ενάντια στην ηθική. Ενώ ο αμοραλιστής είναι αδιάφορος για την ηθική, αυτός που δεν θέτει θέμα διαφοράς του "καλού" από το "κακό", αρνείται να διακρίνει το ηθικό από το ανήθικο".
Προσέφυγα στην έγκυρη ερμηνεία του όρου Αμοραλισμός/Αμοραλιστής που δίνει ο κ. Καθηγητής, ώστε με την παράθεση, παρακάτω, αξιόπιστων όπως πάντα στοιχείων, να υποστηρίξω τον ισχυρισμό μου ότι ο Αμοραλισμός, με κατά περίπτωση Αριστερό η Δεξιό περιτύλιγμα, έχει αναχθεί πλέον σε επίσημη πολιτική ιδεολογία και εφαρμόζεται, με φανατισμό, τα τελευταία 30 χρόνια, από το σύνολο σχεδόν του πολιτικού μας φάσματος. Φυσικό επακόλουθο η σημερινή κατάσταση. Απολύτως φυσικό, επιμένω!
Για εκείνους λοιπόν τους πολιτικούς, σήμερα, που επικαλούνται άγνοια της πραγματικής οικονομικής κατάστασης και δεν ντρέπονται, θα θυμίσω:
Φεβρουάριος 1990, ΟΟΣΑ. Η έκθεση του ΟΟΣΑ διαπιστώνει ότι «Κατά την δεκαετία του 1980 η απόδοση της ελληνικής οικονομίας υπήρξε μία από τις λιγότερο καλές μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ» (προσέξτε τις κόσμιες εκφράσεις που
χρησιμοποιούσαν τότε. Ούτε υψωμένο δάκτυλο, ούτε κάτι άλλο προσβλητικό).
Ήταν όμως η χαμένη δεκαετία του ’80 και η αρχή των μετέπειτα δεινών μας.
Στο διάστημα εκείνων των πρώτων 8 χρόνων Σοσιαλιστικής (ΠΑΣΟΚικού τύπου) διακυβέρνησης, είχαν αρχίσει να γίνονται πλέον εμφανή τα ...........
σημάδια μιας Αμοραλιστικής πολιτικής συμπεριφοράς, με χαρακτηριστικότερα και σημαδιακά, τα "είπαμε να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό του αλλά όχι και 500εκατ. δραχμές" και το άλλο "Τσοβόλα δώστα όλα", ακριβώς γιατί προήρχοντο από τον αρχηγό του Α.Παπανδρέου. Ήταν το σύνθημα/προτροπή για τις μετέπειτα εξελίξεις, δηλαδή της διάλυσης της Δημόσιας Διοίκησης, το φούντωμα της διαφθοράς και της λεηλασίας του Δημοσίου πλούτου. Είχε "θεσμοθετηθεί" το "δωράκι", δια χειλέων του Πρωθυπουργού και είχε "οριοθετηθεί" το ύψος, περίπου στα 500εκατ. Δεν άργησαν να φανούν τα "νέα τζάκια", οι νεόπλουτοι και τα λαμόγια και οι διαπλεκόμενοι.
Εν τω μεταξύ, από το 1985 και αμέσως μετά τις εκλογές που είχαν κερδιθεί με το αμοραλιστικό σύνθημα "για ακόμα καλύτερες μέρες" και το χαρακτηρίζω αμοραλιστικό γιατί το έλεγαν εν γνώση της αναληθείας και χωρίς να μπορούν να επικαλεστούν ότι "δεν ήξεραν" ή ότι οι "προηγούμενοι" τα έκρυβαν, όπως υποκριτικά κάνουν οι σημερινοί, είχαν αρχίσει να ηχούν "καμπάνες" για την οικονομία.
«Όπως επεσήμανα και στην Θεσσαλονίκη, πριν από λίγες εβδομάδες, η ελληνική οικονομία αντιμετωπίζει μια σειρά από διαρθρωτικά προβλήματα που δημιούργησαν οι οικονομικές επιλογές της τελευταίας τριακονταετίας» (το ίδιο λένε και σήμερα) «και επιτείνει δυστυχώς η παρατεινόμενη δυσμενής οικονομική συγκυρία στο εξωτερικό. Η κατάσταση αυτή μπορεί βραχυχρόνια να συντηρηθεί μόνο με δανεισμό από το εξωτερικό. Μακροχρόνια όμως το επίπεδο του δανεισμού από το εξωτερικό δεν μπορεί να διατηρείται σε υψηλά επίπεδα, χωρίς τη σοβαρή μείωση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας και τελικά χωρίς την απώλεια της οικονομικής ανεξαρτησίας, δηλαδή του εθνικού μας ελέγχου πάνω στην χάραξη της οικονομικής πολιτικής» (το ίδιο λένε και σήμερα). Δεν μπορούμε να δαπανάμε σαν κοινωνία πιο πολύ από ό,τι παράγουμε» (αυτό δεν το λένε σήμερα! Προτιμούν τον Τιτανικό).
Παρατήρηση: Δείτε πως αχνοφέγγει ο αμοραλισμός στον πολιτικό λόγο και οι ομοιότητες με τον σημερινό εξελιγμένο επί τα χείρω, πολιτικό λόγο. Ο Α.Παπανδρέου αναφέρεται στην προηγούμενη 30ετία, δηλαδή 1955 -1985 ή ίσως 1951 – 1981 εάν ήθελε να εξαιρέσει τα δικά του 4 χρόνια από τις «καταστροφικές» «…οικονομικές επιλογές της…τριακονταετίας…», όταν όμως η Ελλάδα την τριακονταετία εκείνη, προσπαθούσε να ξανασταθεί στα πόδια της μετά από τα δέκα σχεδόν χρόνια αιματηρού πολέμου και αιματηρότερου εμφυλίου, συν το ότι το Νοέμβριο του 1962 είχε διακανονίσει, κατόπιν πιέσεων, το προπολεμικό χρέος της προς τους Αμερικανούς ομολογιούχους (!!), συν το ότι είχε αντιμετωπίσει τις ενεργειακές κρίσεις της δεκαετίας του ’70 και παρ’ όλα αυτά είχε αφήσει Δημόσιο Χρέος μόλις το 18.9% του ΑΕΠ.
Από κοντά και ο τότε υπουργός Εθνικής Οικονομίας κ. Κ.Σημίτης, δήλωνε κι’ αυτός από τηλεοράσεως:
«Η ανάπτυξη και η οικονομική πρόοδος απαιτούν….να παράγουμε περισσότερα από ό,τι καταναλώνουμε» και παρακάτω «Σήμερα ο μέσος πολίτης για κάθε χιλιάρικο που ξοδεύει, δανείζεται από το εξωτερικό τις ογδόντα δραχμές. Από κάθε χιλιάρικο που ξοδεύει ο μέσος πολίτης μόνο οι 920 δραχμές βγαίνουν από τη δική του παραγωγή. Τα υπόλοιπα είναι δανεικά. Αυτό δεν μπορεί να συνεχισθεί» (κι’ όμως συνεχίστηκε). Κανένας δεν θα συνεχίσει να μας δανείζει με αυτόν τον ρυθμό. Σύντομα το φορτίο των τόκων και χρεολυσίων θα γίνει δυσβάσταχτο…»
Παρατήρηση: Αυτά έλεγε, αυτά πίστευε και αυτά προσπάθησε να εφαρμόσει για το καλό της χώρας μας και των πολιτών, αλλά….Αλλά ο Αμοραλισμός, ως νέα ιδεολογία, είχε ανατείλει πλέον και ο κ. Σημίτης, 26 Νοεμβρίου 1987, πήγε σπίτι του. Το πάρτι θα συνεχιζόταν…σοσιαλιστ(ρ)ικά.
Στην επιστολή παραίτησης προς τον Πρωθυπουργό, ο κ. Σημίτης έγραφε:
«Η εισοδηματική πολιτική αποφασίστηκε μετά από συνεχείς συνεδριάσεις και σε απόλυτη συμφωνία μαζί σας. Η ανατροπή της δεν με βρίσκει σύμφωνο. Ανέλαβα το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας για να επαναφέρω στην ελληνική οικονομία σταθερότητα και να θέσω τις προϋποθέσεις για ανάπτυξη. Η πολιτική των δύο τελευταίων ετών συνέβαλε ουσιαστικά προς τον στόχο. Η χθεσινή εξέλιξη διακυβεύει τις προσπάθειες δύο ετών». και παρακάτω «Η εφαρμογή μιας πολιτικής που θα οδηγήσει με βεβαιότητα σε αντίθετο αποτέλεσμα εκείνου που ισχυρίζομαι δημόσια δεν είναι σύμφωνα με τις πεποιθήσεις μου… Ελπίζω οι φόβοι μου να αποδειχθούν αβάσιμοι και ο νέος υπουργός να επιτύχει εκείνο το οποίο οι αριθμητικοί υπολογισμοί, οι συσκέψεις και οι γνώμες όλων των ειδικών απέδειξαν ανέφικτο».
Παρατήρηση: Προφητικά αλλά και αποκαλυπτικά λόγια τότε. "Η εφαρμογή", λέει, "μιας πολιτικής που θα οδηγήσει με βεβαιότητα σε αντίθετο αποτέλεσμα εκείνου που ισχυρίζομαι δημόσια δεν είναι σύμφωνα με τις πεποιθήσεις μου". Δεν μπόρεσε όμως, γιατί το σύστημα δεν τον άφησε, να εφαρμόσει ούτε ο ίδιος αυτά που πίστευε, όταν αργότερα έγινε πρωθυπουργός. Ο Αμοραλισμός πλέον είχε εδραιωθεί και είχε πάρει κεφάλι.
Προηγουμένως, το Μάιο του 1987, ο ΟΟΣΑ μας ξανασυμβούλευε, «Το σταθεροποιητικό πρόγραμμα επέτυχε να ανατρέψει τις προηγούμενες μη ικανοποιητικές τάσεις» (τι ευγένεια) «και επιπλέον συνέβαλε σημαντικά στη βελτίωση του κλίματος εμπιστοσύνης του επιχειρηματικού κόσμου. Ωστόσο, μετά την εκπνοή του προγράμματος θα παραμείνουν οι υφιστάμενες μακροοικονομικές ανισορροπίες. Υπό αυτές τις συνθήκες θα πρέπει να εξακολουθήσουν να ισχύουν περιοριστικές πολιτικές στους τομείς της ζήτησης και της διαχείρισης.
Παρατήρηση: Έτσι και έγινε. Το σταθεροποιητικό πρόγραμμα είχε πετύχει αλλά...... Αλλά ο ίδιος ο πρωθυπουργός αν και καθηγητής οικονομολόγος, δηλαδή γνώριζε από μόνος του, τα τίναξε όλα στον αέρα, Τσοβόλα δόστα όλα και τελείωσε. Η νέα ιδεολογία ο "Αμοραλισμός" είχε νικήσει και είχε επικρατήσει. Από τότε, ήταν θέμα χρόνου και συγκυριών να φανεί η απάτη. Αυτό έγινε το 2009, 22 χρόνια αργότερα.
Και δεν είναι ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΕΝ ΑΙΘΡΙΑ, όπως μας τα παρουσιάζουν σήμερα. Και επειδή ίσως, κάποιοι έχουν αμφιβολίες για το συμπέρασμα αυτό, θα παραθέσω και άλλα, επίσημα, στοιχεία που θα βοηθήσουν τόσο στον εντοπισμό των υπευθύνων όσο και στην κατανόηση του προβλήματος, της συνέπειες του οποίου πληρώνουμε και με καπέλο, εμείς σήμερα.
1988 συνέχεια (23 Φεβρουαρίου). Ο κ.Σημίτη, απλός βουλευτής πλέον, συμμετείχε σε σεμινάριο μαζί με τους καθηγητές Γ.Βέλτσο, Γ. Κριμπά και Κ. Τσουκαλά, με θέμα "Τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας" το οποίο διερευνούσε το θέμα "Το συντεχνιακό φαινόμενο". Στην ομιλία του μεταξύ άλλων είχε πει:
«Ο πολλαπλασιασμός των οργανωμένων ομάδων» (ήθελε μάλλον να πει, οι πρασινοφρουροί, τα "εποπτικά συμβούλια" και οι "κλαδικές" γιατί οι συνδικαλιστές ήταν ακόμα στον ερχομό) «παρεμποδίζει τη γρήγορη προσαρμογή, συντηρεί δομές που δεν είναι σύμφωνες με τις απαιτήσεις της παραγωγής και διανομής, δεν συμβάλλουν στην ανάπτυξη και είναι αντίθετες με τις απαιτήσεις της κοινωνικής δικαιοσύνης» (είδες ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός και οι "καλύτερες μέρες" αλα ΠΑΣΟΚ;). «Περιθώρια για λαϊκίστικες πρακτικές που εστιάζονται στην ικανοποίηση αιτημάτων χωρίς ένταξη στην μακροπρόθεσμη προοπτική του εκσυγχρονισμού ή των αλλαγών των δομών της κοινωνίας δεν υπάρχουν πια. Τα κόμματα πρέπει να δράσουν καθοδηγητικά, να αντιστρατευθούν με την συμπεριφορά τους τη λογική της ικανοποίησης όλων. Το τίμημα αλλιώς θα είναι η οπισθοδρόμηση».
Παρατήρηση: Απίστευτα λόγια, ε; Κι' όμως, τίποτα δεν μπορούσε ν’ αλλάξει την «Αλλαγή». «Ο αμοραλιστής», λέει ο κ.Γιανναράς, «είναι αδιάφορος για την ηθική...» και «αρνείται να διακρίνει το ηθικό από το ανήθικο».
Επισης το 1988, Μάϊο, ο Απ. Λάζαρης, Καθηγητής Οικονομολόγος, Υπουργός Προεδρίας και Συντονισμού και φίλος του Α.Παπανδρέου, σε έκθεση που είχε συντάξει για την κατάσταση της οικονομίας και του την είχε στείλει έγραφε: "Σ' αυτή τη δύσκολη κατάσταση φτάσαμε λόγω των ανεξέλεγκτων αυξήσεων των δημοσίων δαπανών κατά τα προηγούμενα χρόνια. Και το πρόβλημα τώρα είναι ότι δεν μπορούμε πια εύκολα να ελέγξουμε την κατάσταση, γιατί μπήκε ήδη σε λειτουργία ο αυτόματος πιλότος του δημοσίου χρέους και άλλων ανελαστικών κονδυλίων, που επηρεάζουν αυτόματα τη διαμόρφωση του προϋπολογισμού, ανεξάρτητα δηλαδή, απο την κυβερνητική βούληση".
Παρατήρηση: Όλοι τα βλέπανε και όλοι τα λέγανε, αλλά "στου κουφού την πόρτα...". Μηλάει δε και για "κυβερνητική βούληση" που μετά το "Τσοβόλα δόστα όλα" φάνηκε ότι ούτε κι' αυτή υπήρχε. Προσέξτε και αυτό το "δεν μπορούμε πια" που δείχνει την απελπισία του και ότι δεν υπήρχε ελπίδα!
1989 συνέχεια: Η ΕΟΚ (τότε) στην έκθεσή της του Φεβρουαρίου διαπιστώνει: «Η ελληνική οικονομία έχει περιέλθει σε πολύ δύσκολη θέση και οδηγείται σε έναν επικίνδυνο κατήφορο» (ε', και;).
Ο δε αρμόδιος επίτροπος της ΕΟΚ Δανός Χένινγκ Κριστόφερσεν, στις 28 Ιουνίου 1989 κατά την ανακοίνωσης της οικονομικής έκθεσης δήλωνε: «Το έλλειμμα του δημόσιου τομέα αναμένεται να φθάσει στην Ελλάδα στο τέλος του 1989 στο 14,5%» (κοίτα ομοιότητες...20 χρόνια πριν) «του ΑΕΠ με στοιχεία Απριλίου. Και το χειρότερο, η κατάσταση επιδεινώνεται στην Ελλάδα σε σχέση με τις προηγούμενες προβλέψεις της Επιτροπής της ΕΟΚ, δηλαδή τον Φεβρουάριο του 1989. Ζητάμε από τις ελληνικές αρχές να πάρουν τα απαραίτητα μέτρα και να προβούν στις ανάλογες δράσεις ώστε να προληφθεί μια έκρηξη του δημοσίου χρέους».
Παρατήρηση: "Να προληφθεί". λέει, "μια έκρηξη του δημοσίου χρέους………….. " (σιγά μην προληφθεί! Και ο "λαός στην εξουσία", δηλαδή τα τρωκτικά του δημοσίου χρήματος, τι θα γίνοταν;)
1989 συνέχεια, Πάλι ο ΟΟΣΑ μας ξαναέγραφε τον Δεκέμβριο (αλλά κι’ εμείς τον ξαναγράφαμε) ότι : «Το σταθεροποιητικό πρόγραμμα της διετίας ’86-87 δεν δημιούργησε συνθήκες για ταχύτερα εξελισσόμενη ανάπτυξη αφού μετά τη λήξη του προγράμματος οι ανισορροπίες ήταν ακόμη μεγάλες και δεν αντιμετωπίστηκαν επαρκώς τα δομικά μακροοικονομικά θέματα. Η κατάσταση χειροτέρευσε μετά τη λήξη των περιοριστικών πολιτικών, που είχαν ανάγκη επίβλεψης» και κατέληγε «Για τον σκοπό αυτό» δηλαδή την επιτυχία των προτεινόμενων μέτρων: ιδιωτικοποιήσεις, κατάργηση ΑΤΑ, εξυγίανσης του ασφαλιστικού συστήματος κ.α. «χρειάζεται ισχυρή θέληση και συναίνεση».
Παρατήρηση: Υπήρχε δε τόσο «ισχυρή θέληση» και τόση «συναίνεση» που είχαν φροντίσει, οι «αρχιερείς» του Αμοραλισμού, μέσω του εκλογικού νόμου, ώστε στις προσεχείς εκλογές (1989), να είναι σχεδόν αδύνατη η εκλογή ισχυρής κυβέρνησης. Και όλοι καταλαβαίνουμε τι σημαίνει ισχυρή κυβέρνηση σε δύσκολες στιγμές, αλλά τι τους ένοιαζε; Σκεφτείτε λοιπόν, ότι με εκείνο τον εκλογικό νόμο η ΝΔ με ποσοστό 46,89% είχε εκλέξει μόλις 151 βουλευτές ενώ με τον νέο νόμο της ΝΔ, στις εκλογές του 1993 το ΠΑΣΟΚ με ποσοστό 46.88% είχε εκλέξει 170 έδρες!
1990, 8 Απριλίου, εκλογές και νέα κυβέρνηση της ΝΔ με 151 βουλευτές. Αποτέλεσμα προδιαγεγραμμένο. Ποιος να πάρει τις δύσκολες αποφάσεις; Άλλα 3 χρόνια χαμένα.
Προηγουμένως, στις 3 Ιανουαρίου, 1990, από τον Πρωθυπουργό της Οικουμενικής, Ακαδημαϊκό και Καθηγητή Ξενοφώντα Ζολώτα, στο «Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Διαχείρισης το 1990. Προβλέψεις, Προτάσεις, Μέτρα» και στις 29 Ιανουαρίου 1990 από τον Ακαδημαϊκό και Καθηγητή Άγγελο Αγγελόπουλο, σε συνέντευξη στα ΝΕΑ προέβλεπαν και προειδοποιούσαν και αυτοί :
Ζολώτας: «Μετά την πρόσφατη αναπροσαρμογή των τιμολογίων των δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών (ΔΕΚΟ), την αύξηση της βενζίνης κτλ. και με την προϋπόθεση ότι οι επιτροπές οικονομικών θα περικόψουν δαπάνες ύψους 100 δισ. δραχμών, μπορεί να γίνουν εκτιμήσεις για την πορεία των μεγεθών του προϋπολογισμού το 1990. Συγκεκριμένα προβλέπεται ότι, αν δεν ληφθούν πρόσθετα μέτρα εγκαίρως, κατά το τετράμηνο Ιανουαρίου-Απριλίου 1990, το καθαρό έλλειμμα του γενικού κρατικού προϋπολογισμού θα ανέλθει στα 565 δισ. δραχμές σε σχέση με το εκ 448 δισ. δραχμές έλλειμμα την ίδια περίοδο πέρυσι. Για όλο το 1990 το καθαρό έλλειμμα (χωρίς δηλαδή δαπάνες για χρεολύσια) εκτιμάται σε 1.950 δισ. δραχμές από 1.620 δισ. δραχμές που ήταν το 1989. Αυτό σημαίνει ότι θα έχουμε αύξηση των δανειακών αναγκών του κράτους ως ποσοστού του ΑΕΠ κατά μία ποσοστιαία μονάδα, ενώ ο προγραμματικός στόχος ήταν οι δανειακές ανάγκες να μειωθούν κατά 2,5-3 ποσοστιαίες μονάδες επί του ΑΕΠ. Το έλλειμμα μήνα προς μήνα προβλέπεται να πάρει εκρηκτικές διαστάσεις, ιδιαίτερα από τον Μάρτιο και μετά. Πρόσθετα μέτρα θα πρέπει αμέσως να ληφθούν προκειμένου η κυβέρνηση να είναι συνεπής με τις προγραμματικές δηλώσεις που προβλέπουν μείωση του ελλείμματος ως ποσοστού του ΑΕΠ και όχι αύξηση, όπως δείχνουν οι σημερινές τάσεις. Η κάλυψη των μηνιαίων ελλειμμάτων με δανεισμό και προκαταβολές από την Τράπεζα της Ελλάδος δεν επαρκεί και υπολογίζεται ότι θα υπάρξει το πρώτο εξάμηνο του 1990 ένα έλλειμμα της τάξεως των 300 δισ. δραχμές (το ποσό αυτό είναι διπλάσιο από εκείνο του πρώτου τετραμήνου του 1989)».
Αγγελόπουλος: “Βουλιάζουμε και δεν το έχουμε καταλάβει. Υποτίμηση της δραχμής μπορεί να γίνει, αλλά δεν θα λύσει το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας. Κινδυνεύουν να χαθούν για τους αποταμιευτές οι καταθέσεις τους. Αφού η κυβέρνηση Ζολώτα δεν μπορεί να πάρει κάποια μέτρα για την ελληνική οικονομία γιατί δεν την αφήνουν, καμία κυβέρνηση μετά τις εκλογές δεν θα μπορέσει να ανορθώσει την οικονομία. Τα κόμματα σκέπτονται ήδη προεκλογικά και όχι εθνικά. Δεν έχουν επίγνωση της δραματικής κατάστασης. Η μετεκλογική κυβέρνηση έχει να αντιμετωπίσει τεράστια προβλήματα. Ένα χάος».
Όταν ο Α. Παπανδρέου (αν και κύριος υπεύθυνος) έλεγε πριν από 25 χρόνια (1985) ότι: "Μακροχρόνια όμως, το επίπεδο του δανεισμού από το εξωτερικό δεν μπορεί να διατηρείται σε υψηλά επίπεδα, χωρίς τη σοβαρή μείωση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας και τελικά χωρίς την απώλεια της οικονομικής ανεξαρτησίας, δηλαδή του εθνικού μας ελέγχου πάνω στην χάραξη της οικονομικής πολιτικής».
Όταν ο κ. Κ.Σημίτης (αν και συνυπεύθυνος) επίσης πριν από 25 χρόνια (1985) έλεγε ότι: "Από κάθε χιλιάρικο που ξοδεύει ο μέσος πολίτης μόνο οι 920 δραχμές βγαίνουν από τη δική του παραγωγή. Τα υπόλοιπα είναι δανεικά. Αυτό δεν μπορεί να συνεχισθεί».
Όταν ο κ. Κ.Σημίτης (συνυπεύθυνος αλλά εκτός εξουσίας) πριν από 23 χρόνια (1987) έλεγε: «Η εφαρμογή μιας πολιτικής που θα οδηγήσει με βεβαιότητα σε αντίθετο αποτέλεσμα εκείνου που ισχυρίζομαι δημόσια, δεν είναι σύμφωνα με τις πεποιθήσεις μου".
Όταν ο κ. Απ. Λάζαρης, Καθηγητής Οικονομολόγος, Υπουργός Συντονισμού και Προεδρίας και φίλος του Α.Παπανδρέου, πριν από 22 χρόνια (1988) του γράφει: "Και το πρόβλημα τώρα είναι ότι δεν μπορούμε πια εύκολα να ελέγξουμε την κατάσταση, γιατί μπήκε ήδη σε λειτουργία ο αυτόματος πιλότος του δημοσίου χρέους και άλλων ανελαστικών κονδυλίων...”
Όταν ο Ακαδημαϊκός και Καθηγητής Οικονομολόγος, Διεθνούς κύρους, Ξ. Ζολώτας, πριν από 20 χρόνια (1990) έλεγε ότι: "Το έλλειμμα μήνα προς μήνα προβλέπεται να πάρει εκρηκτικές διαστάσεις, ιδιαίτερα από τον Μάρτιο και μετά. Πρόσθετα μέτρα θα πρέπει αμέσως να ληφθούν προκειμένου η κυβέρνηση να είναι συνεπής με τις προγραμματικές δηλώσεις που προβλέπουν μείωση του ελλείμματος ως ποσοστού του ΑΕΠ και όχι αύξηση, όπως δείχνουν οι σημερινές τάσεις".
Όταν ο Ακαδημαϊκός και Καθηγητής Οικονομολόγος, Διεθνούς κύρους, Α.Αγγελόπουλος, πριν από 20 χρόνια (1990) έλεγε ότι: "Αφού η κυβέρνηση Ζολώτα δεν μπορεί να πάρει κάποια μέτρα για την ελληνική οικονομία γιατί δεν την αφήνουν, καμία κυβέρνηση μετά τις εκλογές δεν θα μπορέσει να ανορθώσει την οικονομία. Τα κόμματα σκέπτονται ήδη προεκλογικά και όχι εθνικά. Δεν έχουν επίγνωση της δραματικής κατάστασης".
Όταν επί 30 χρόνια, χωρίς διακοπή και χωρίς κομματικές εξαιρέσεις, δεν έχει αλλάξει τίποτα στην πολιτική φιλοσοφία, και όλα εκινούντο μέχρι και χθες, με τον "αυτόματο πιλότο", που έλεγε ο κ. Λάζαρης, δηλαδή, δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα, αυτό λέγεται ολική αλλοτρίωση ή Αμοραλισμός και γιαυτό λέω ότι αυτοί πρέπει να ντρέπονται κι' εμείς να σκεφτόμαστε πριν....
Υ.Γ. Είδατε πως αντιμετωπίζουν τη βία στα γήπεδα; Τα πρώτα "μηνύματα" ήρθαν, πάλι απ' έξω και σε λίγο θα έρθει ή ο "λογαριασμός" ή η "καμπάνα" και να δούμε τότε ποιος "προηγούμενος" θα φταίει. Λέτε να περιμένουν πάλι κάποιο άλλο ΔΝΤ να μας σώσει;