Γράφει ο Τριαντάφυλλος Καρατράντος
Είναι πραγματικά λυπηρό να βλέπεις ανθρώπους να αντιμετωπίζουν με τελεολογικό τρόπο την προσφυγή μας στον μηχανισμό στήριξης. Ούτε σωθήκαμε, ούτε όμως και χρεοκοπήσαμε.
Είναι λογικό να έχουν παγώσει όλοι οι πολίτες, και τι άλλο να κάνουν βέβαια, από τη στιγμή που στην πιο light του εκδοχή ο μηχανισμός στήριξης χαρακτηριζόταν έσχατη επιλογή, για να μην αναφερθώ στο 666, συγγνώμη στο Δ.Ν.Τ.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε το συντομότερο δυνατόν την πραγματική κατάσταση της χώρας μας. Τι άλλο χρειαζόμαστε για να καταλάβουμε την κρισιμότητα της κατάστασης, από τα σχόλια δημοσιογράφων για την μη εμπλοκή του Ανδρέα Βγενόπουλου στην πολιτική: «ποιος ασχολείται με μία χρεοκοπημένη επιχείρηση, και η Ελλάδα είναι χρεοκοπημένη».
Είμαστε μία χώρα, που όχι μόνο δεν παράγει για να μπορέσει να καλύψει τις ανάγκες της, αλλά αδυνατεί ακόμη και να δανειστεί.
Η επιτήρηση της οικονομίας, κυρίως στο δημοσιονομικό κομμάτι, είναι πλέον πραγματικότητα. Αφού όλοι μας ξεπεράσουμε το αρχικό σοκ, το οποίο ξαναλέω είναι λογικό, γιατί η Ελλάδα είναι πλέον και με τη βούλα αποτυχημένο κράτος, έχουμε μπροστά μας δύο επιλογές.
Η πρώτη είναι η εύκολη, η .....
.δαιμονοποίηση του Δ.Ν.Τ., η συλλογική κοινωνική απογοήτευση, η πολιτική αυτοματοποίηση και ο ατομικισμός. Απεργίες κατά δικαίων και αδίκων, μικροπολιτικά κακαρίσματα, φιλοτομαρισμός και κλασική ανυπακοή. Με άλλα λόγια, κλιμάκωση της κρίσης, δημιουργία ενός περιβάλλοντος που όχι μόνο δεν θα βοηθήσει την κατάσταση, αλλά αντίθετα θα την επιδεινώσει.
Η άλλη είναι η δύσκολη, η αισιοδοξία, η συλλογική αλληλεγγύη, το αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας, το όνειρο, αλλά και ο αγώνας για μία νέα Ελλάδα. Ένα νέο περιβάλλον, το οποίο θα δημιουργηθεί από νέα υλικά, αφού πρώτα διαχωρίσουμε την Ήρα από το σιτάρι.
Το νέο παραγωγικό μοντέλο, η νέα μεταπολίτευση, μία νέα πολιτική κουλτούρα.
Πόσο εύκολα είναι αυτά; Καθόλου. Χρειαζόταν ο μπαμπούλας του Δ.Ν.Τ. για να τα κάνουμε αυτά; όχι.
Για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε σε αυτό που όλοι ονομάζουμε Νέα Μεταπολίτευση, πρέπει να μας γίνει συνειδητότητα, ότι οι πολίτες και το κράτος δεν είναι σε μόνιμη σύγκρουση, ότι δεν είναι έννοιες αντιθετικές, αλλά συμπληρωματικές. Το κράτος δεν υπάρχει χωρίς τους πολίτες, και οι πολίτες δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς τον προστατευτικό ιστό του κράτους,
Βρισκόμαστε μπροστά στην μεγαλύτερη πρόκληση της σύγχρονης μεταπολιτευτικής μας ιστορίας. Είναι η ώρα που όλοι μας, και όχι μόνο οι πολιτικοί, πρέπει να αποδείξουμε ότι θέλουμε την άλλη Ελλάδα, ότι είμαστε ικανοί να την οικοδομήσουμε. Ήρθε η ώρα να αποδείξουμε στην πράξη όλα όσα λέγαμε ως απάντηση στο δημοσίευμα στο Focus. Δεν υπάρχει πλέον χρόνος για ευχολόγια, αλλά για έργα και λύσεις. Η Ελλάδα δεν μπορεί να αντέξει τις εύκολες λύσεις των θολών αντιδράσεων και επαναστάσεων, η λογική της περήφανης ήττας δεν χωρά εδώ, αν διαλυθεί η χώρα, γιατί αυτό σημαίνει η χρεοκοπία, θα διαλυθούμε και εμείς.
Τρία πράγματα λοιπόν, υπευθυνότητα, διάθεση για αλλαγές, και συμμετοχή όλων… restart…ή θα βγούμε από την κρίση, με όλες τις δυσκολίες που μας περιμένουν ή θα βυθιστούμε στο αιώνιο τέλμα.