Παντού.....Σαν Άγγελοι

Γράφει ο Γιώργος Λυριστής

Η λειτουργία της Μεγάλης Πέμπτης έχει ήδη τελειώσει, ξημερώνει Μεγάλη Παρασκευή, ο δρόμος για το σπίτι είναι λίγο μακρύς...
Αυτός ο ήχος όμως από τα καρφιά πάνω σε εκείνο το μαύρο ξύλο δεν λέει να εγκαταλείψει τα επίμαχα σημεία του εγκεφάλου και της καρδιάς που ευθύνονται για τις αναμνήσεις και το συναίσθημα!

-) Μαμά?? Γιατί χτυπάει ο παπάς τον Χριστούλη πάνω στο ξύλο??

-) Γιατί παιδί μου έτσι Τον χτυπούσαν οι κακοί πάνω στον Σταυρό, παλιά....

-) Και τι κακό έκανε μαμά ο Χριστούλης???

-) Ήθελε να σώσει τους ανθρώπους παιδί μου και κάποιοι δεν τον πίστευαν.....

-) Δηλαδή καλέ μαμά άμα πω κι εγώ ότι θέλω να σώσω τον παππού και να τον ξαναφέρω στη γη, θα με χτυπάνε και μένα έτσι???

-) (Γελούσε...) Οχι βρε....Μακάρι κάποτε να ........μπορείς και εσύ να γίνεις ένας μικρός Χριστός και να ξαναφέρεις στη γη όποιους θέλεις....

-) Μα....τότε θα με χτυπάνε και μένα έτσι...και θα κλαίω και θα πονάω...

-) Ναι αγόρι μου θα πονάς....θα πονέσεις πολύ στη ζωή σου...κάποια στιγμή όμως θα έρθει και η δική σου Ανάσταση, όπως θα έρθει όλων μας.....

(Αυθεντικός διάλογος μιας άλλης εποχής πιο αθώας μπροστά στα παιδικά μάτια αυτού που σας γράφει τώρα….)

"1981....1983........1990.........1995.....1998........2000.....2003..........."

2005.................2007.........2008….2009…..2010"

Το χέρι πάει αυθόρμητα στο χειρόφρενο....

Τα σκαλοπάτια είναι σχεδόν ίδια μέσα στη νύχτα...

Ο Σταυρός στέκει εκεί με τα ίδια μακριά καρφιά.....

Ο Χριστός ξανά εκεί να πονάει......

Τα ίδια λόγια στο μυαλό, όπως τότες....

Πειράζει που σταμάτησα πάλι σε έναν άλλο Αη Νικόλα?? Σε αυτόν του Μπερέα αυτή τη φορά, πολύ πολύ μακριά από εκείνη τη παλιά εκκλησία…..

Έτσι απλά για δυο κεράκια.....

Α!! Κάτι ξέχασα να πω....Πάντα ανάβω δυο κεράκια...

Το ένα είναι για μας εδώ.....και το άλλο είναι για αυτούς εκεί...που είναι γύρω μας ,παντού.....Σαν Άγγελοι

Καλή Ανάσταση.......και καλή Αντάμωση!!!

Γιώργος Λυριστής