Γράφει ο Γιώργος ΤερζήςΔηλαδή τώρα σωθήκαμε; Ερωτώ, διότι και προ τριών εβδομάδων πάλι πανηγυρίζαμε. Η 25η Μαρτίου, ημέρα της εθνικής παλιγγενεσίας, είχε -τότε- ταυτιστεί με μία νέα εθνική εποποιία -αυτή τη φορά στις Βρυξέλλες- όταν, για πρώτη φορά, ανακοινώθηκε ότι θα υπάρξει ένας μηχανισμός στήριξης της ελληνικής οικονομίας. Η εθνική «επιτυχία», ωστόσο, γρήγορα μετατράπηκε σε εφιάλτη, με τα επιτόκια δανεισμού να παίρνουν ξανά την ανηφόρα, σπάζοντας κάθε ρεκόρ.
Χθες, λίγες ώρες μετά την οριστικοποίηση του τρόπου λειτουργίας του μηχανισμού στήριξης -επί της ουσίας του τρόπου δανεισμού της χώρας μας- τα επιτόκια έδειξαν να αποκλιμακώνονται, ίσως γιατί, όπως ανέφερε ο πρωθυπουργός, κ. Γιώργος Παπανδρέου, σε συνέντευξή του στο «Βήμα» της Κυριακής, «πλέον, το όπλο στο τραπέζι είναι γεμάτο και οι κερδοσκόποι το γνωρίζουν». Αρκεί, λέω εγώ, το «παιχνίδι» στο τραπέζι να μην είναι η ρώσικη ρουλέτα. Ακόμη χειρότερα, να μην είναι η σειρά μας να τραβήξουμε τη σκανδάλη...
Πιθανότατα, η επίκληση και μόνον του μηχανισμού στήριξης να οδηγήσει σε σημαντική αποκλιμάκωση των επιτοκίων, ώστε τις επόμενες ημέρες να μπορέσουμε να δανειστούμε απευθείας από τις αγορές. Προφανώς και παίρνουμε μία ανάσα...
Επ’ ουδενί, όμως, δεν σωζόμαστε. Αυτό προϋποθέτει άλλου είδους αντιδράσεις, που πολύ φοβάμαι ότι η ..........
κυβέρνηση δεν έχει αποφασίσει να αναλάβει. Με στοιχειώνει, πάντα, αυτή η φράση του πρωθυπουργού ότι «εμείς πράξαμε το χρέος μας, τώρα είναι η ώρα της Ευρώπης να πράξει το δικό της». Ως να είναι άλλων υποχρέωση να έχουν επαρκώς υγιή οικονομικά, ως να είναι άλλων ευθύνη να εξυγιάνουν τον δημόσιο τομέα. Αν, λοιπόν, τα επιτόκια αποκλιμακωθούν και ο πρωθυπουργός δεν κάνει χρήση του οπλισμένου περιστρόφου, δεν θα ήταν κακό αν το κράδαινε προς το εσωτερικό. Ετσι ώστε να αντιμετωπισθούν κάποια από τα κακώς κείμενα, που -εν πολλοίς- οδήγησαν και στο σημερινό αδιέξοδο.
Για παράδειγμα, θα υπάρξει, επιτέλους, έλεγχος στις δαπάνες του δημόσιου τομέα; Μαθαίνω ότι υπουργοί και γραμματείς έχουν γίνει αποδέκτες δεκάδων φακέλων με καταγγελίες και στοιχεία για κυκλώματα, υπερτιμολογήσεις, διασπάθιση δημόσιου χρήματος. Θα σπάσουν το απόστημα ή θα επιλέξουν τη διατήρηση ενός συστήματος που υποσκάπτει το ίδιο το μέλλον της χώρας;
Θα ελεγχθεί η φαρμακευτική δαπάνη ή κάθε προσπάθεια εξυγίανσης, μέσω ενός συστήματος ηλεκτρονικής συνταγογράφησης, θα πνιγεί από την αντίδραση ποικιλώνυμων συμφερόντων;
Θα περιορισθεί η αιμορραγία των ασφαλιστικών ταμείων; Είναι αδιανόητο οι διοικητές των ταμείων απλώς να αναγνωρίζουν ότι περισσότεροι από 30.000 νεκροί εισπράττουν συντάξεις (!) και αφενός να μην ντρέπονται, αφετέρου να μην παραιτούνται.
Και, κυρίως, θα δοθεί η αίσθηση στους απλούς πολίτες ότι, επιτέλους, κάτι επιχειρείται να αλλάξει, σε κάποια έστω εξ αυτών που τους πληγώνουν καθημερινά; Διότι, καλές οι επιτυχίες στο εξωτερικό -έστω και αν μοιάζουν με σκωτσέζικο ντους- αλλά πέραν των επιτοκίων οι πολίτες θέλουν να δουν τομές και αλλαγές στο εσωτερικό. Μέχρι σήμερα δείχνουν διάθεση συστράτευσης. Αρκεί να μην εξαντληθεί η υπομονή τους και τύχει το όπλο να είναι ακόμη στο τραπέζι...