Γράφει ο Μαγια
Πάντοτε την Μεγάλη Παρασκευή βιώνουμε μέσα από την Αναστάσιμη προσμονή. Και τούτο επειδή η Θυσία στην προοπτική της Ανάστασης είναι βαθιά ζυμωμένη στην συνείδηση του Ελληνικού λαού.
Η χώρα μας χειμάζεται πολλαπλά και η σημερινή ημέρα μας παρέχει τα πλέον κατάλληλα εναύσματα, τόσο για προσωπική, όσο και συλλογική ενδοσκόπηση.
Ποιους μπορεί να εκφράζει η Ελλάδα του εαυτουλισμού, της ασυνειδησίας, των ασύδοτων κερδοσκόπων, της ρεμούλας και του οκνού τηλεορασόπληκτου πλήθους;
Πόσοι δε βλέπουν ότι, δίπλα σ΄ αυτή την Ελλάδα ζει μια άλλη Ελλάδα. Η Ελλάδα της δημιουργίας, της αξιοπρέπειας, της εντιμότητας, της αλληλεγγύης, της αυτοπεποίθησης, της μάχης. Η Ελλάδα του οράματος και της ελπίδας. Μόνο, που παραμένει χαμένη -και με δική της ευθύνη- στην Ελλάδα της χρεοκοπίας.
Αυτή την άλλη Ελλάδα έχουμε χρέος να ανακαλύψουμε και να βγάλουμε μπροστά. Με αυτή την Ελλάδα έχουμε κάθε λόγο να προσδοκούμε «ανάστασιν νεκρών και ζωή του μέλλοντος αιώνος».