Γράφει ο Γιώργος ΛυριστήςΠριν λίγες μέρες ξαναπήγα κι εγώ σινεμά μετά από πολύ καιρό. Πήγα να δω αυτή τη καινούργια ταινία με τον πρώην γόη του Τιτανικού, τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο. Τίτλος της ήταν “Το Νησί των Καταραμένων”. Ομολογώ ότι το παλικάρι, ο πρωταγωνιστής έδωσε ρέστα…Απίστευτη η ερμηνεία του, όπως και όλου του καστ.
Αυτό το θέαμα που είδα λοιπόν μου έδωσε ΤΟ έναυσμα να γράψω τις παρακάτω γραμμές. Φυσικά δεν θα αποκαλύψω τίποτα σχετικά με τη πλοκή αλλά θα πω με δικά μου λόγια κάποια πράγματα που μου βγαίνουν μετά από αρκετή σκέψη εξ’ αιτίας αυτού του έργου που είδα.
.άμα πας να δεις τη ταινία δύο φορές είναι σαν να βλέπεις δύο διαφορετικές ταινίες. Όλο το σενάριο δηλαδή έχει τέτοια πλοκή που σε κάνει να βλέπεις από διαφορετικές οπτικές γωνίες την εξέλιξη. Το ΔΙΚΟ ΜΑΣ σενάριο βέβαια αυτό της μίας φοράς που είδαμε το έργο έχει την ιδιαίτερη δράση του και στο τέλος έρχεται η λύση που προτείνει ο δημιουργός. Όλα διαδραματίζονται σε ένα ΝΗΣΙ. Ένας μεγάλος βράχος μέσα στον ωκεανό είναι εκείνος Ο ΤΟΠΟΣ που περιτριγυρίζεται από άγρια κύματα και λυσσομανιασμένους αέρηδες εξιτάροντας τη φαντασία ΜΑΣ. Όμως όλη αυτή η γοητεία σε κάνει να πιστεύεις πως υπάρχει κάτι περίεργο. Δύσκολα μπορείς να φανταστείς στην αρχή κοιτώντας αυτές τις εικόνες πως θα ΕΧΕΙ η κατάσταση μετά… Σιγά σιγά αρχίζεις να βλέπεις ΚΑΙ την άσχημη πλευρά του ανθρώπινου είδους μέσα από ιστορικά γεγονότα που περιγράφει η ταινία. ΑΥΤΟΣ που επιμελήθηκε της φωτογραφίας έδωσε ρεσιτάλ παίζοντας πραγματικά μπάλα σε ΔΥΟ διαφορετικά ιστορικά ταμπλό. Ομολογώ πως είμαι εξοικειωμένος σε τέτοιου είδους ΣΕΝΑΡΙΑ και πάντα περιμένω την ανατροπή, όμως αυτή η αγωνία του απρόσμενου είναι που σε κάνει να γουστάρεις να απολαύσεις(…??...) ΕΝΑ ακόμα τέτοιο σκηνικό περιπέτειας. Είναι ΦΑΝΕΡΟ λοιπόν πως είμαι από αυτούς ΠΟΥ τους αρέσει να ρίχνουν σταθερές ματιές στη πίσω πλευρά των γεγονότων άσχετα αν τα συμβάντα που ΒΛΕΠΟΥΜΕ είναι πραγματικά ή απλά ένα σενάριο ταινίας. Αnyway ΚΑΘΕ πράγμα στο καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο που λέει ο σοφός λαός. Το θέμα μας τώρα είναι τα παρεπόμενα των σκέψεων μετά από μια ταινία. Την επόμενη ΜΕΡΑ λοιπόν από το σινεμά ανακάλυψα πως τη γενική εποπτεία του σεναρίου την είχε μια Ελληνίδα!! Είδες?? ΚΑΙ εκεί κάποια ομοεθνής μας έβαλε το χεράκι της. Δεν μπορώ λοιπόν παρά να δώσω όσα περισσότερα συγχαρητήρια μπορώ στη Laeta Kalogridis, αυτή η κυρία ευθύνεται στο μερίδιο που της αναλογεί για ότι μυστηριακά όμορφο είδαμε! Είναι ακόμα ΕΝΑ αποδεικτικό στοιχείο πως ο έξω Έλληνας δεν έχει καμία σχέση με τον μέσα.
Εδώ μου επιτρέπετε να πω κάτι για μένα? Κάπου μέσα μου έχω κάτι που με τσιγκλάει, ας το πούμε ένα ΚΡΥΦΟ παράπονο προς τους δικούς μου. Γιατί να φύγουμε από το Σικάγο?? Βέβαια δεν μετανιώνω για κάτι ΠΟΥ αποφάσισαν οι δικοί μου, εκείνοι είναι οι γονείς και ήξεραν καλύτερα από μένα. Ας γυρίσω πάλι στις σκέψεις μου τις φρέσκες. Έχω μια απορία να θέσω. Αλήθεια οι εδώ φωστήρες του θεάματος παντός είδους ΒΛΕΠΟΥΝ άραγε τα κατορθώματα των εκτός Ελλάδας ομοεθνών συναδέλφων τους??? Γιατί αν κάτσω να βάλω στο νου μου ελληνικά σενάρια του κινηματογράφου και της tv των τελευταίων πολλών ετών, το ΜΟΝΟ που θα έχω να κάνω θα είναι να σκάσω στα γέλια. Μήπως όλοι ΑΥΤΟΙ που ασχολούνται με το θέαμα εδώ πρέπει να μπουν σε ένα αεροπλάνο και να πάνε να στρωθούν στη μελέτη??? Βέβαια αν όλοι οι εδώ είναι επαναπαυμένοι στην κάθε Ελεονόρα Μελέτη ΠΟΥ ΕΦΤΙΑΞΑΝ, τότε είναι άξιοι της μοίρας τους… Ο προβληματισμός μου ξεφεύγει από το χώρο του θεάματος και πάει σε πολλούς ακόμα τομείς…..Αλλά δεν θέλω να κουράσω άλλο….Αρκετά για σήμερα! Θα κλείσω περίπου όπως ξεκίνησα. Ναι τελικά το Νησί των Καταραμένων βγήκε στις οθόνες την καταλληλότερη ώρα….Πιστεύω σαν μήνυμα είναι και ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ……!!!!! Υ.Γ: Αναρωτιέσαι μήπως γιατί κάποιες λέξεις στο κείμενο είναι με κεφαλαία και μαύρο χρώμα??? Απλά βάλε όλες αυτές τις λέξεις στη σειρά από πάνω μέχρι κάτω και θα καταλάβεις και το δικό μου δεύτερο σενάριο που κρύβεται πίσω από αυτό το κείμενο…. Τα μουσικά μου σέβη
Γιώργος Λυριστής