Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Συμπληρώθηκαν σήμερα 100 χρόνια από την ημέρα που εκδόθηκε το περίφημο Βιβλίο “Das Finanzkapital “ (Χρηματικό Κεφάλαιο) του αυστριακού οικονομολόγου και μετέπειτα υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας (1923, 1227-28) R. Hilferding. Ηταν η πρώτη σοβαρή δουλειά που έγινε για την υφή και τον χαρακτήρα του χρήματος και μέχρι σήμερα, θεωρείται, από φιλελεύθερους μέχρι και σοσιαλιστές, ως το πιο κλασικό βιβλίο με θέμα το χρήμα. Στο βιβλίο αυτό, ο Hilferding, προβλέπει την διαπλοκή του καπιταλιστικού κράτους και της οικονομίας κάτω από την απόλυτη κυριαρχία του χρηματικού κεφαλαίου. Σύμφωνα πάντα με τον ίδιο, αναπτύσσεται μια διαπλεκόμενη οικονομία βιομηχανικών μονοπωλίων, κράτους και χρήματος κάτω από την ηγεσία μιας χρηματικής ολιγαρχίας, όπου ο ανταγωνισμός υπάρχει μόνο στα χαρτιά. Αυτό το τερατώδες σύμπλεγμα, για να αυξάνει διαρκώς τα κέρδη του, είναι υποχρεωμένο να εξασφαλίζει διαρκή πλεονεκτήματα έναντι των .........
.μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Η συνεχής συγκέντρωση κεφαλαίου και η ανάγκη διαρκούς μεγέθυνσης και επέκτασης είναι απαραίτητη για την επιβίωσή του και αυτή εξασφαλίζεται μόνο επιδιώκοντας ολοένα και περισσότερα κέρδη. Το χρηματικό κεφάλαιο για τον Hilferding, είναι αποταμιευμένη νεκρή εργασία που για να επιβιώσει θα πρέπει διαρκώς να βρίσκει νέο ζεστό αίμα ζωντανής εργασίας. Η ακατάπαυστη δίψα του για νέο αίμα ζωντανής εργασίας που θα την μετατρέψει σε αποταμιευμένη- νεκρή εργασία, η οποία συνθέτει τα κύτταρα της ύπαρξής του, είναι διηνεκής. Όταν δεν θα βρίσκει πλέον νέο αίμα, θα αρχίσει να τρώει ακόμη και τις ίδιες του τις σάρκες.
Σήμερα, εκατό χρόνια μετά, ο Hilferding επιβεβαιώνεται με τον πιο οδυνηρό τρόπο. Η Χιλή, η Αργεντινή και η Ελλάδα είναι τα πρώτα θύματα αυτού του τέρατος που δεν μπορούν να το ελέγξουν πλέον ούτε οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές του εκτός κι αν θελήσουν να αυτοκτονήσουν. Σύντομα θα ακολουθήσουν και άλλα θύματα, μέχρι να προλεταριοποιηθούν οι μεσαίες αστικές τάξεις και ξαναεπιστρέψουμε σε νεοφεουδαρχικές συνθήκες, όπου θα υπάρχουν μόνο δύο τάξεις. Μια ολιγαρχία θησαυριζόντων χρηματιστών δίχως αριστοκρατικούς τίτλους όπως στην παλιά εποχή της φεουδαρχίας και μια πλειοψηφία νεοδουλοπαροίκων. Δεν θα μας αφήσουν να πεθάνουμε, όχι γιατί μας λυπούνται αλλά γιατί χρειάζονται νέο αίμα ζωντανής εργασίας. Αφού πέρασε πλέον ο κομμουνιστικός κίνδυνος, αρχίζουν σιγά-σιγά να επαναφέρουν τις γνωστές θέσεις τους από τον 19ο αιώνα, τις οποίες είχε εκφράσει κυνικά ο απολογητής οικονομολόγος τους Molinari, που έγραφε:
«Από οικονομική άποψη, οι εργαζόμενοι πρέπει να θεωρούνται σαν πραγματικές μηχανές, που προσφέρουν μια ορισμένη ποσότητα παραγωγικών δυνάμεων κι απαιτούν, σαν αντάλλαγμα, ορισμένα έξοδα συντήρησης, για να μπορούν να λειτουργούν με κανονικό και συνεχή ρυθμό»
Στο ερώτημα, πως είναι δυνατό να συμβεί αυτό. Τι κάνουν οι κυβερνήσεις μας; Σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία δίχως μια παγκόσμια κυβέρνηση, το χρηματικό κεφάλαιο είναι το μόνο που πάει παντού και ελέγχει, αποφασίζει και διατάζει. Οι χρηματιστές είναι οι σύγχρονοι θεοί που εξαγοράζουν τα πάντα εκτός απ΄ το συναίσθημα. Ολοι οι πρώην υπουργοί οικονομικών των ΗΠΑ, πολλοί πρώην κυβερνήτες ( Μπους, Κλιντον, Μπλερ, Σρέντερ κ.α.) είναι έμμισθοι υπάλληλοί τους. Το παράδειγμά τους έχει γίνει μόδα και στη χώρα μας. Υπάρχουν πολλοί, που επειδή ακόμη διστάζουν, έχουν βάλει τα παιδιά τους στη θέση τους και αυτοί ασκούν τα καθήκοντά τους εμμέσως. Αν μπορούσαμε να αφουγκραστούμε τις σκέψεις πολλών πολιτικών μας ακόμη και πρωθυπουργών μας, δεν είναι διόλου απίθανο να τους ακούγαμε να λένε στη γυναίκα τους: «Όταν γίνω πρώην, το όνειρό μου είναι να γίνω σύμβουλος σε μια εταιρεία επενδύσεων υψηλού ρίσκου». Για να γίνει όμως αυτό εφικτό, θα πρέπει πρώτα να επιδείξουν προσόντα καλής προϋπηρεσίας όταν διαχειριζόταν δημόσιο χρήμα. Με λίγα λόγια, όλα δείχνουν πως βαδίζουμε σε αυτό που προέβλεψε ο Hilferding. Oι Ομπάμα, Μέρκελ, Σαρκοζί, Μπράουν και σία, μιλούν εδώ και καιρό κατά των κερδοσκόπων, αλλά κατά βάθος τους κλείνουν το μάτι, ετοιμάζοντας την επόμενη καριέρα τους στα μεγάλα αφεντικά. Μέχρι τότε, θα βλέπουμε τις τιμές αξιών στα χρηματιστήρια να ανεβαίνουν, οι μισθοί να κατεβαίνουν και οι άνεργοι να αυξάνονται.
Από εμάς και μόνο από εμάς θα εξαρτηθεί αν θα γίνουμε νέο-δουλοπάροικοι και τα παιδιά μας ισόβιοι δουλοπάροικοι. Οι περισσότεροι κυβερνώντες έχουν αποφασίσει να γίνουν υπηρέτες των νέων θεών.