Γράφει ο Βασίλης ΧασιώτηςΌποιος έχει κάποια αντίληψη το πώς στον κόσμο των επιχειρήσεων ρυθμίζονται οι καταστάσεις εκείνες όπου το χρέος μιας εταιρίας έχει «εκτροχιασθεί» (για διάφορους λόγους) κι ακόμα περισσότερο στις λεγόμενες «επισφαλείς» απαιτήσεις, εκεί δηλαδή όπου μια επιχείρηση έχει περάσει απ’ τη μεγάλη δυσκολία στην εξυπηρέτηση των χρεών της στην ουσιαστική αδυναμία της εξυπηρέτησης των υποχρεώσεών της, θα γνωρίζει σίγουρα, ότι ένα από τα άμεσα μέτρα που αναζητούνται και στη πράξη συζητούνται, είναι το να επέλθει με τους κυριότερους πιστωτές (συνήθως τις Τράπεζες) μια συμφωνία που κατά βάση θα επαναπροσδιορίζει τόσο τη χρονική διάρκεια του υφιστάμενου χρέους με ένα επιτόκιο ενήμερης πλέον οφειλής (και όχι επιτόκιο υπερημερίας), σε συνδυασμό πάντα με ένα αξιόπιστο business plan που βασικά θα στηρίζεται στα νέα δεδομένα του επαναδιαπραγματευθέντος χρέους. Εφόσον η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους τελεσφορήσει, όχι κατ’ ανάγκην σπάνια, οφειλόμενοι τόκοι υπερημερίας από το παρελθόν επανεκτιμώνται ως τόκοι ενήμερης οφειλής και συνεπώς, υπάρχει και επαναπροσδιορισμός του χρέους.
Αν για οποιοδήποτε λόγο, μια (επιτυχημένη) συμφωνία επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους επέλθει, τότε η επιχείρηση με την .........ανάσα ρευστότητας που επιτυγχάνει, συνεχίζει τη λειτουργία της και κατ΄ ουσίαν οι πιστωτές της εξασφαλίζουν τα ίδια τους τα χρήματα, όχι μόνο τα χρεολύσια μα και τους τόκους.
Ήδη σε προηγούμενα άρθρα μου, μεταξύ άλλων μέτρων αντιμετώπισης του δημόσιου χρέους που πρότεινα, μέτρα που πολλά απ’ αυτά προτάσσονται και από διάφορες άλλες πηγές, ήταν και αυτό της επαναδιαπραγμάτευσης του δημόσιου χρέους μας.
Πολύ απλά, τι λέει αυτή η πρόταση; Λέει τούτο το απλό : Κύριοι σας χρωστάμε τόσο κεφάλαιο και τόσο τόκους. Όπως έχουν έρθει τα πράγματα, για λόγους που κατά ένα μέρος οφείλονται σε δικές μας αμαρτίες, και κατά ένα άλλο μέρος σε δικές σας, υπάρχουν οι εξής δυό εκδοχές : η μία είναι να συνεχίσετε να μας πιέζετε για εδώ και τώρα ανάνηψη της οικονομίας μας, ένα αίτημα ουσιαστικά ανέφικτο, και με βάση αυτή σας την αξίωση να μας δανείζεται με όρους ληστρικούς, με μοναδική ορατή έκβαση, σε σύντομο χρονικό διάστημα να μην είμαστε σε θέση να σας αποπληρώσουμε, με ό,τι αυτό θα συνεπάγεται για μας και για σας. Η άλλη εκδοχή είναι, να επαναδιαπραγματευθούμε το χρέος, και επίσης, συστατικό στοιχείο της επαναδιαπραγμάτευσης είναι και ο επαναπροσδιορισμός του, με την μείωση των τόκων εκείνων που κρίνονται ως ληστρικοί και κερδοσκοπικοί. Με λίγα λόγια : από το σύνολο του χρέους έχετε λαμβάνειν το συνολικό χρεολύσιο, το οποίο όμως θα καταβληθεί σε τόσα χρόνια όσα απαιτούνται ώστε η ελληνική πραγματική οικονομία να μην στραγγαλιστεί αλλ’ ούτε και να αποσυντεθεί ο κοινωνικός ιστός, με ένα επιτόκιο που θα είναι συμβατό προς τα δεδομένα μιας υγιώς λειτουργούσης αγοράς και προς τις δυνατότητες της ελληνικής πραγματικής οικονομίας.
Μ’ αυτό τον τρόπο, και οι πιστωτές θα διασφαλιστούν, και η πραγματική οικονομία δεν θα συνθλιβεί, διότι η όποια ΑΞΙΟΠΙΣΤΗ προοπτική εξυπηρέτησης του χρέους, ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ. Ο λόγος δημοσίου χρέους / ΑΕΠ αποτελεί τον πλέον κρίσιμο δείκτη, περισσότερο βεβαίως, απ’ ό,τι οι απόλυτοι αριθμοί. Όπως ΕΞΕΛΙΣΣΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ, ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΠΩΣ Ο ΔΕΙΚΤΗΣ ΧΡΕΟΣ / ΑΕΠ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΘΕΙ. ΑΝΤΙΘΕΤΑ, ΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΦΙΑΛΤΙΚΑ.
Για μια ακόμα φορά, επαναλαμβάνω τον ισχυρισμό μου, ότι μέτρα άμεσης απόδοσης και αποτελεσματικά, υπάρχουν. (Βλέπε για παράδειγμα το άρθρο μου «ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ» στο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ στις 26/10/2010). Βέβαια, κάποια απ’ αυτά τα μέτρα, απαιτούν πολιτικές σύγκρουσης με τις Βρυξέλες, επίδειξης πολιτικού θάρρους, και εγκατάλειψης κάθε ενδοτικής πολιτικής στάσης. Τα καλά νέα ότι «ο τολμών νικά!», δεν είναι σπάνια. Η Ισλανδία πρόσφατα, με ένα της δημοψήφισμα, αντέταξε ένα θαρραλέο όχι στη Βρετανία και την Ολλανδία, αρνούμενος ο ισλανδικός λαός να πληρώσει κερδοσκοπικά παιχνίδια άλλων. (Πρόκειται για την γνωστή υπόθεση Icesave, της ισλανδικής τράπεζας που πτώχευσε και στην οποία είχαν καταθέσεις Βρετανοί και Ολλανδοί ύψους 5 δις ευρώ περίπου, χρήματα που οι κυβερνήσεις της Βρετανίας και Ολλανδίας πλήρωσαν τους καταθέτες τους και στη συνέχεια έστειλαν το λογαριασμό στο Ρέικιαβικ, δηλαδή στον ισλανδικό λαό, ο οποίος τους τον επέστρεψε απλήρωτο!). ΚΑΙ ΟΥΔΟΛΩΣ –ΕΞ ΟΣΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΟΥΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΥΠΟ- Ο ΙΣΛΑΝΔΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΒΓΗΚΕ ΖΗΜΙΩΜΕΝΟΣ ΑΠ’ ΑΥΤΟ ΤΟ «ΟΧΙ». Είναι χαρακτηριστικό το παρακάτω σημείωμα που υπογράφεται απ΄ τον Γιώργο Δελαστίκ («Οι Βίκινγκ είπαν «Όχι»… με 93%!», εις : www.ethnos.gr) : «…Προσπάθησαν οι ξένοι, οι Άγγλοι και οι Ολλανδοί μαζί με την ΕΕ και το ΔΝΤ, να τρομοκρατήσουν τον ισλανδικό λαό για να σκύψει το κεφάλι και να μην αντιταχθεί στη συμφωνία. Και με τι δεν τον απείλησαν! Ότι θα τους κόψει το ΔΝΤ τα δάνεια σωτηρίας της οικονομίας τους. Ότι θα μπλοκάρει η ΕΕ τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ισλανδία. Ότι θα υποβαθμίσουν ακόμη περισσότερο την πιστοληπτική ικανότητα της Ισλανδίας οι γνωστοί τρεις οίκοι αξιολόγησης, τα γνωστά όργανα της διεθνούς κερδοσκοπίας. Ότι θα καταστραφεί και θα χρεοκοπήσει εντελώς η Ισλανδία, αν ψηφίσουν «Όχι». Μάταιος κόπος! Οι ανυπότακτοι Βίκινγκ τους απάντησαν με το απίστευτο 93,2% του «Όχι»… Ένα κράτος με μόλις 320.000 κατοίκους αψήφησε την κάποτε κυρίαρχο του κόσμου Βρετανία με τα 60.000.000 κατοίκους της και την οικονομικά πανίσχυρη Ολλανδία με τα 15.000.000 κατοίκων! Όσο για τις απειλές τους, είχαν το εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα. Ενώ το 2008, υπό τον πανικό της κατάρρευσης και της χρεοκοπίας, οι φοβισμένοι Ισλανδοί ήταν για πρώτη φορά κατά τις δημοσκοπήσεις έτοιμοι να θυσιάσουν την εθνική τους ανεξαρτησία και να ενταχθούν στην ΕΕ για να σωθούν μέσω ευρώ, οι εκβιασμοί της Κομισιόν, της Αγγλίας και της Ολλανδίας ανέτρεψαν εκ νέου την κατάσταση. Τώρα, άνω του 70% των Ισλανδών τάσσεται εναντίον της ένταξης στην ΕΕ και μάλιστα τάσσεται κατά και το 63% των Ισλανδών επιχειρηματιών! Είναι προφανές ότι οι Βίκινγκ δεν έχουν μάθει να παραδίδονται...» (Επειδή το μέλλον είναι αόρατον, προσωπικά θα έθετα ως εξής την καταληκτική πρόταση στο παραπάνω άρθρο : «Είναι προφανές ότι οι Βίκινγκ δεν έχουν μάθει να δίνουν χωρίς να λαμβάνουν...», κάτι που ισχύει και για άλλους λαούς, π.χ., τους γείτονές μας τους Τούρκους, που είναι γνωστή η διεκδικητικότητά τους, και καλά κάνουν!!)
Αυτά, προς διδαχή των εγχωρίων ημών πολιτικών : ΕΔΩ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΗΣ ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, που τόσο πολύ περιφρονεί το σημερινό πολιτικό κατεστημένο.