Γράφει ο Λεωνίδας Ορφανουδάκης Σε πρόσφατο άρθρο μου «Το κεφάλαιο και το Έθνος» είχα διατύπωση την άποψη ότι « ….. Ο Έλληνας ο οποίος σαν λαός και σαν Έθνος είχε αποδείξει ιστορικά πως θα μπορούσε να υψώσει κάποιου είδους ηθικό ανάχωμα απέναντι στην επερχόμενη βαρβαρότητα στοχοποιήθηκε από νωρίς . Με τη βία τη δολοφονία και την άγρια τρομοκρατία τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια αλλά και με τον εκμαυλισμό των συνειδήσεων του ίδιου του λαού αργότερα προσπάθησαν να μας κάνουν ακίνδυνους για το σύστημα , ευνούχους υποτελείς εξουσιαζόμενους κλπ ......» . Η ερώτηση που μου έκανε στους σχολιασμούς κάποιος προφανώς μορφωμένος και προφανέστατα έξυπνος νέος με άφησε άναυδο . Με ρώτησε «Θα ήθελα να ήξερα, πότε ο ελληνικός λαός όρθωσε ηθικό ανάστημα στην επερχόμενη βαρβαρότητα;;;;;;;» και αναρωτήθηκα, πώς είναι δυνατόν, ένας νέος Έλληνας να μην έχει τις ........
προφανείς απαντήσεις σε αυτό ερώτημα ! Σε τι είδους σχολεία φοίτησε και με ποιούς δασκάλους ; Δεν έτυχε να του έχει μιλήσει κανείς στο σχολείο στην οικογένεια ή στο κοινωνικό του περιβάλλον για το Αλβανικό έπος και για το έπος της Εθνικής αντίστασης . Δεν έμαθε για τον ενθουσιασμό με τον οποίο οι Έλληνες έτρεχαν στο πολεμικό μέτωπο πρώτα και στις ομάδες Εθνικής αντίστασης μετά για να κόψουν το δρόμο στο Φασισμό και τον Ναζισμό .
Στα σχόλια του έδωσα μια απάντηση την οποία μεταφέρω εδώ , απαλλαγμένη από τις προσωπικές αιχμές που περιείχε διότι νομίζω πως είναι απαραίτητο να την ξέρει ο κάθε Έλληνας .
….. Με ρώτησες Κωστάκη « - Θα ήθελα να ήξερα, πότε ο ελληνικός λαός όρθωσε ηθικό ανάστημα στην επερχόμενη βαρβαρότητα;;;;;;;»
Ρωτάς Πότε και η απάντηση μου είναι ΤΟΤΕ !! Τότε κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο , που εσύ χωρίς να φταις , δεν ξέρεις τι έκανε αυτός ο μικρός (ΜΕΓΑΛΟΣ) λαός . Στα βουνά της Αλβανίας στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο αρχικά και μετά στην Εθνική αντίσταση σε όλη τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής . Τότε που δεν σου είπε κανείς ότι οι τραυματίες αρνιόταν να εγκαταλείψουν το Αλβανικό μέτωπο και συνέχιζαν να πολεμούν αν και τραυματίες και να σκοτώνονται … Τότε που τα παλικάρια στη διάρκεια της κατοχής , έκαναν μποϊκοτάζ και ανατίναζαν γεφύρια λιμάνια και τρένα και σάλταραν ,παίζοντας τη ζωή τους κορώνα γράμματα , στα γερμανικά καμιόνια για να βουτήξουν τη ρεζέρβα ή για να πετάξουν κουραμάνες στον πεινασμένο λαό . Τότε που οι αγωνιστές άντεχαν σε ασύλληπτης σκληρότητας βασανιστήρια χωρίς να προδίδουν τους συντρόφους τους . Τότε που νέα παιδιά στεκόταν παλικαρίσια μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα και έπεφταν τραγουδώντας τον Εθνικό μας Ύμνο . Τότε ο ελληνικός λαός όρθωσε ηθικό ανάστημα στην επερχόμενη βαρβαρότητα και αν δεν σου το έμαθε κανείς φταίει το μετά γιατί μετά …..
…. Μετά ήλθε οι νίκη και ήλθε και ο συμμαχικός Αγγλικός στρατός με την εντολή του Τσόρτσιλ , «φερθείτε στους Έλληνες όπως σε χώρα υπό κατοχή » Αυτή τη διαταγή έδωσε στον στρατηγό του τον Σκόμπι που βρισκόταν επικεφαλής του Αγγλικού εκστρατευτικού σώματος στην Ελλάδα και έτσι άρχισε η νέα κατοχή . Πότε θα τελειώσει αυτή η δεύτερη κατοχή για να πάψει ο λαός να δρα σαν σαλταδόρος αυτό είναι ένα ζητούμενο που μπορούμε να εξετάσουμε σε κατ ιδίαν συζήτηση … όποτε θέλεις .
Εδώ σταματούσε το σχόλιο μου σαν απάντηση στον σχολιασμό του Κωστάκη αλλά αφού ξανάγγιξα το θέμα δεν μπορώ να μη συμπληρώσω σε μία παράγραφο ένα συγκεκριμένο παραδείγματα σαν μνημόσυνο σε όλους τους ήρωες εκείνης της περιόδου .
Ο νεαρός δάσκαλος, δεν είχε επιστρατευθεί , ήταν προστάτης οικογενείας. Κατετάγει όμως εθελοντής και έφυγε για το μέτωπο . Πολέμησε στα Αλβανικά βουνά και τραυματίστηκε στη μάχη . Ανθυπολοχαγέ γύρισε πίσω του φώναξε ο Λοχαγός του. Αν γυρίζουμε πίσω με τέτοια μικροτραύματα κύριε Λοχαγέ ποίοι θα πάνε μπροστά ; Έπεσε εκείνη τη μέρα στην ίδια μάχη κομμένος στην μέση από μια ριπή πολυβόλου . Τα κόκαλα του βρίσκονται ακόμα κάπου στα βουνά της Αλβανίας , σήμερα κανείς δεν ξέρει που ακριβώς . Τη χήρα μάνα του και τις δύο μικρές αδελφές του συνόδεψε στη ζωή τους μαύρη μοίρα. Μακρινός συγγενής μου ήταν αλλά οι γονείς μου για να τιμήσουν τον ήρωα με βάφτισαν τότε και μου έδωσαν το όνομα του . Λεωνίδα Ορφανουδάκη τον έλεγαν και ήταν Ανθυπολοχαγός Ιππικού . Νομίζω ο πρώτος νεκρός έφεδρος Ανθυπολοχαγός του Αλβανικού μετώπου .Ένας Άγνωστος μέχρι σήμερα και Άγνωστος πάλι από αύριο στρατιώτης .
Να τον θυμάσαι όμως εσύ Κωστάκη !!