Γράφει ο Λυσίας
Μια…..τηλεοπτική σαπουνόπερα, λουσμένη από ροζ προβολείς, με γλαμουράτο σασπένς, μέσα σε χολυγουντιανό περίβλημα, ήρθε να δώσει ανάσα στην κυβέρνηση, αποπροσανατολίζοντας, μεγάλο ( δυστυχώς ) αριθμό πολιτών, από τα καθημερινά προβλήματα της κοινωνίας μας.
Ξεχάστηκαν τα αγροτικά μπλόκα, το ασφαλιστικό, η έλλειψη ρευστού από τα δημόσια ταμεία, η τόση πια….μαυρίλα, με την οποία βάψανε την οικονομία μας, το συνταξιοδοτικό, κι όλα τα άλλα που μας απασχολούν ως κοινωνία….
Και το μόνο που άρχισε πια να απασχολεί τη χώρα, είναι αν τελικά θα….χωρίσει η Μενεγάκη τον Λάτσιο!
Βρε δεν πάμε πια όλοι στην…ευχή του Θεού. Μην πω, που πραγματικά νοιώθω να πώ. Χεστήκαμε αν οι εκατομμυριούχοι, διάττοντες αστέρες της TV, χωρίζουν ή τί κάνουν μέσα στο σπίτι τους, ή μέσα στην κρεβατοκάμαρά τους.
Χάσαμε πια τελείως το μέτρο;
Διαλύσαμε μόνοι μας, τη συνοχή του κοινωνικού μας ιστού;
Παρακολουθώντας την ελεεινή υπηρεσία που ¨ προσφέρουν¨ τα ιδιωτικά κανάλια, με τα πρωινά, μεσημεριανά, και απογευματινά προγράμματά τους. Ενίοτε και τα βραδινά, που και κεί πέφτει ξεκατίνιασμα.
Ντροπή μας ρε. Και φτού μας. Αντί να μας απασχολούν οι στρατιές των ανέργων…. Των νέων .........
επιστημόνων, που με το πτυχίο τους στο χέρι πασχίζουν παρακαλώντας να βρουν δουλειά έστω και ως διανομείς πίτσας, οι στρατιές των αλλοδαπών που καθημερινά αλλοιώνουν την εικόνα της χώρας μας….
Αντί να μας απασχολεί η κάκιστη παιδεία μας, η ανυπόληπτη υγειονομική περίθαλψη, με όλα αυτά τα τραγικά που συμβαίνουν στα νοσοκομεία, οι συντάξεις πείνας των γονιών μας, μας απασχολούν οι…ερωτοτροπίες της Μενεγάκη και του Λάτσιου. Και οι ανακοινώσεις που βγάζουν οι ίδιοι, γύρω από αυτές….
Εξακολουθούμε ως λαός, νοητικά, να βρισκόμαστε, στην δεκαετία του ’60, όπου δημιουργούσαμε ουρές, έξω από τους κινηματογράφους, που έπαιζαν ταινίες της
¨ ΚΛΑΚ ΦΙΛΜΣ ¨ για να κλάψουμε και μεις παρέα με την Μάρθα Βούρτση και τον Νίκο Ξανθόπουλο ¨ζώντας¨ μαζί τους το….δράμα του χαμένου τους ονείρου.
Τίποτα δηλαδή, δεν έχει αλλάξει από τότε;
Πάντα θα σερνόμαστε πίσω από ένα μελό, ντυμένο στα ροζ….σατέν;
Γιατί τότε, εκείνα τα μελό, αντανακλούσαν και την φτώχεια, που πραγματικά υπήρχε στον κοινωνικό μας περίγυρο.
Ενώ σήμερα μπαίνουμε και στη δοκιμασία, να προβληματιστούμε, θέτοντας….σε μεγάλη ταλαιπωρία την ψυχούλα μας και για το πώς θα μοιράσει την αμύθητη περιουσία του, το ζευγάρι. Ο Λάτσιος και η Μενεγάκη.
Να γιατί εκλέγουμε και ξαναεκλέγουμε τους ίδιους και τους ίδιους, αυτούς που τους αποκαλούμε κλέφτες του δημοσίου χρήματος. Και τους καμαρώνουμε πάντα έτοιμους ( και πάντα ατιμώρητους ) για να μας ξαναπαραμυθιάσουν .
Γιατί τελικά είμαστε ένας λαός…μελό.
Έχουμε το μελό, μέσα στο D.N.A. μας.
Γι’ αυτό και κυριαρχούν στη ζωή μας, τα καπρίτσια της Ελενίτσας. Και τα εξωσυζυγικά φλερτάκια της κάθε Ελενίτσας.
Για αυτό και ανθούν τα μεσημερινάδικα στην TV.
Και όλα αυτά που στη ζωή, μας αρωματίζουν με ¨τόλμη και γοητεία¨, με κλειδαρότρυπα, με Τζούλια Αλεξανδράτου, με Έφη Σαρρή, με Σάσα Μπάστα και με όλα αυτά που μας ¨γαργαλάνε¨ αλλά δεν βροντοφωνάζουμε… BASTA!
Ντροπή μας λοιπόν και φτού μας.
ΛΥΣΙΑΣ