Γράφει ο Λυσίας
Το ότι ο Μάκης, ο πρώην γελοιογράφος μας και νύν ρεπορταράς, δεν έχει ακόμα «γελοιογραφήσει» με την κρυφή του κάμερα όλες αυτές τις γελοιότητες που κυριαρχούν γύρω μας, αυτό πραγματικά με κάνει και ανησυχώ...
Διότι από την εκπομπή του έχει κατά καιρούς βγάλει μεγάλα σκάνδαλα. Ξεσκεπάζοντας τους πρωταγωνιστές τους. Δικαιώνοντας έτσι εμένα, τον ανώνυμο και ανίσχυρο πολίτη, που με πνίγει τούτο το άδικο. Μα δεν έχω το δικό του βήμα για να μπορέσω να το βροντοφωνάξω. Η δική του φωνή λοιπόν, να με δικαιώσει και να με γεμίσει ελπίδα...
Να θυμίσω κάποια θέματα που μου έρχονται πρόχειρα στο νου; Εκείνο με τον βουλευτή της Αχαϊας, που έπαιζε φρουτάκια. Και ο Μάκης τον έκανε να παίζει το κομποσκοίνι της μοναξιάς του.
Άλλο θέμα. Η σύζυγος του Σεραφείμ Φυντανίδη και οι εργολαβίες της...
Το βρέφος που χάθηκε μετά τον τοκετό του... Ενώ δηλώθηκε νεκρό...
Η εκπομπή στήριξης για το ..άδικα βαλόμενο πρωτοπαλίκαρο της ΕΡΤ, Τζώνυ Καλημέρη. Και τα εκατομμύρια τηε ΕΡΤ, που κανείς τελικά, δεν μάθαμε, ποιός τα έφαγε. Αφού ο ένας ήταν καλός και ο άλλος αθώος...
Πολλά θέματα και ........
καυτά! Που είχαν ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων...
Σκέψου ρε φίλε Μάκη, τι θύελλα θα σήκωνες αδερφέ, και τί δικαίωση για μένα, εάν τώρα που ο Παπακωνσταντίνου, ο Υπουργός Οικονομικών, παίρνει από μένα και απ’ τον καθένα, σαν εμένα, τα σώβρακα, αφήνωντάς μας γυμνούς μέσα στον μπαξέ με τα αγγούρια, να πεθαίνουμε από την πείνα, εάν εσύ αδερφέ Μάκη, ως αντίστηξη, έκανες μια εκπομπή γι αυτούς που χρωστάνε πραγματικά στο ΙΚΑ, στην Εφορία και παντού..
Σκέπτεσαι καλέ μου δημοσιογράφε, Ρομπέν της ψυχούλας μου (και την Καγιέν), τι δικαίωση θα πρόσφερες σε μένα, που τόσα χρόνια σε στηρίζω και σε πιστεύω (εγώ ο μ......ας). Πόσο πιο πολύ σύντροφε Μάκη, θα ανέβαινες στα μάτια μου; Για την τόλμη σου, τον τσαμπουκά σου και την μεγάλη υπηρεσία που θα πρόσφερες στην πατρίδα. Αλλά και στο κοινό αίσθημα...
Κι αν δεν τους ξέρεις, σύντροφε Μάκη, να στους πω εγώ... Πρώτα – πρώτα, ο κουμπάρος σου. Ο EXPRES στη μάσα, Ραφτόπουλος. Χρωστάει στο ΙΚΑ 40 και πλέον εκατομμύρια.
Στο λέω Μάκη μου στο αφτί, σιγά, να μην σε εκθέσω. Μιας και δεν το ξέρεις. Χρωστάει ο Γιάννης Ραφτόπουλος και στην Εφορία. Και δεν τον αγγίζει κανείς. Και γω που δεν χρωστάω, μου τα παίρνουν. Πώς γίνεται αυτό;
Εσύ Μακούλη, θα μου το εξηγήσεις. Μέσα από την εκπομπή σου... Εαν θα κάνεις.
Να σου πω άλλον; Ο Κυριακού. Το αφεντικό σου στο ραδιόφωνο. Χρωστάει κι αυτός Μάκη μου, πολλά εκατομμύρια. Και ο Παπακωνσταντίνου, επιμένει να τα ζητάει από μένα.
Χρωστάει ο Βαρδινογιάννης, χρωστάει ο Μπόμπολας, χρωστάνε όλοι αυτοί Μάκη μου, που δεν τολμάς να τα βάλεις μαζί τους. Γιατί ρε γαμώτο; Να ναι όλοι τους γείτονές σου στην Εκάλη, και σέβεσαι την καλή γειτονιά;
Είναι κάτι αυτό, που ίσως μου δίνει μια απάντηση.
Μα ρε σύντροφε, από τα παλιά, καλέ μου Μάκη, που με την κιθάρα σου κάποτε μας τραγουδούσες στην παρέα, Μάνο Λοϊζο και άλλα επαναστατικά τραγούδια της γενιάς μας... Πού πήγε αυτή η επαναστατικότητα σύντροφε;
Α ρε καταραμένο χρήμα τί κάνεις...
Ξεπουλάς αρχές, ιδέες, ηθική... Όλα τα ξεπουλάς. Ακόμα και συνειδήσεις...
Και καλά αυτοί είναι γείτονες, στη λαϊκή εκείνη γειτονιά που ζεις. Στην.... Εκάλη. Και το σέβομαι. Ο Γιώργος ο Κουρής, που χρωστάει κι αυτός τα μύρια όσα; Κι αυτός γείτονας; Ή για ποιόν άλλο λόγο δεν ασχολείσαι με αυτόν τουλάχιστο. Φοβάσαι μη σταματήσει να σου φέρει απ’ την Κεφαλονιά (από την καταπατημένη έκταση με τα λαθραία κτίσματα) Περγαμόντο;
Θα σου φέρουμε εμείς, ρε Μάκη, περγαμόντο. Εμείς, οι παλιοί σου φίλοι που όλοι μαζί κάποτε, τραγουδούσαμε : «Ο Πέτρος ο Γιόχαν κι ο Φρανς, στη Φάμπρικα δουλεύαν, φτιάχνανε τανκς...».
Ένα από αυτά που έκλεψες εσύ Μάκη από την φάμπρικα του Κατεστημένου. Στρέφωντας το κανόνι του πάνω μας. Για να μην τα χαλάσεις με τις φάμπρικες που σου εξασφαλίζουν την πρόσκαιρη ευμάρεια.
Να σαι καλά ρε Μάκη. Και να κάνεις εκπομπές, όμοιες με αυτές της κυρίας Αγγελικής Νικολούλη... για το παιδάκι που χάθηκε, μετά τον τοκετό. Και όχι για το δικό μου παιδί, που αύριο τελειώνει το λύκειο και δεν θέλει να σπουδάσει, γιατί λέει πώς πίτσες μπορεί να μοιράζει και χωρίς πτυχίο. Να σαι καλά σύντροφε, απ’ της μεταπολίτευσης τα χρόνια. Κι άσε τους Κουρήδες ν’ αλωνίζουν.
ΛΥΣΙΑΣ