Γράφει ο Τριαντάφυλλος Καρατράντος
Είναι εύκολο να λες ότι ο Έλληνας δεν είναι ορθολογικός ψηφοφόρος, μπορείς όμως να το τεκμηριώσεις;
Ανορθολογική πολιτική συμπεριφορά σημαίνει να έχεις τη δυνατότητα επιλογής μίας ορθολογικής λύσης και εσύ αντ’ αυτής να επιλέγεις μία άλλη πέραν της λογικής. Έχει ο Έλληνας αυτή τη δυνατότητα; Τότε γιατί λίγες μόνο ημέρες μετά την κάθε εκλογική διαδικασία καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι μαζοχιστής, και μάλιστα σε τόσο μεγάλο βαθμό που σκέφτεται για να ηδονιστεί περισσότερο να ακρωτηριάσει τα άνω άκρα του;
Σαν λαός είμαστε μαζοχιστές σε πολλά πράγματα, δεν μπορώ να πω, αλλά εδώ συμβαίνει κάτι άλλο. Πολύ απλά οι πολιτικοί μας άλλα υπόσχονται και άλλα κάνουν. Άλλα λέει το προεκλογικό πρόγραμμα και άλλα δείχνει η κυβερνητική πρακτική. Διχασμένες προσωπικότητες θα σκεφτείς, όχι θα απαντήσεις, απλά ξέρουν να κεντρίζουν την ελπίδα μας, αυτή τη θολή και ψεύτικη ελπίδα, η οποία ακινητοποιεί τη λογική. Βέβαια, σε αυτή την περίπτωση ισχύει απόλυτα η ρήση needs two to tango, οι πολίτες δεν έχουν πέσει σε αυτή την παγίδα μία φορά, αλλά αμέτρητες, άρα έχουμε και εμείς ευθύνες.
Γιατί συνεχίζουμε να τους πιστεύουμε τότε; Πολύ απλά γιατί αρνούμαστε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, προτιμούμε να αναζητήσουμε άλλοθι του τύπου χειρότερα δεν γίνεται, παρά να διεκδικήσουμε κάτι καλύτερο, γιατί αυτό το καλύτερο θέλει και τρόπο και .........
κόπο, και πάνω από όλα θέλει εμάς, απαγκιστρωμένους από κοινωνικούς χαριεντισμούς και πελατειακές υποσχέσεις. Το τολμάμε;
Μόνο αν το αποφασίσουμε, θα σταματήσουμε να ασχολούμαστε με την πολιτική των μετρίων και με τα άλλοθι της καμένης γης. Θα σταματήσουμε να ασχολούμαστε με τη μετεκλογική ανακάλυψη του αυτονόητου, προεκλογικά το θέλουμε για να δούμε αν ο δικός μας νους συμβαδίζει με το δικό σας, και αν ναι, τότε να σας ψηφίσουμε, γιατί μας το παρουσιάζετε μετά; Αυτό το πολιτικό αυτονόητο έχει γίνει το φετίχ μας, ένας ακόμη γνωστός- άγνωστος.
Αν μιλούσαν για το αυτονόητο προεκλογικά τότε θα έβρισκε λίγη παρέα και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, που απολαμβάνει την μοναξιά του «κακού» του πολιτικού μας συστήματος, ο οποίος και τα έκανε, αλλά και τα έλεγε, οι άλλοι όμως που τα κάνουν, αλλά δεν τα λένε;
ΥΓ. Όταν προεκλογικά μιλούσαμε για το διαχωρισμό κράτους- κόμματος, δεν εννοούσαμε και το διαχωρισμό κυβερνητικής πολιτικής- προγραμματικής δέσμευσης