Γράφει ο Ευγένιος ΑνδρικόπουλοςΠοτέ δεν τον εκφώνησα Νίκο. Νικόλα τον καλούσα γιατί του άξιζε. Όπως ποτέ δεν εκστόμισα το επίθετό του κατά το ληξιαρχικά αποδοθέν του . Κακα-ούνο τον αποκαλούσα και ξεκαρδιζόταν στα γέλια. Γιατί παθιαζόταν με τα πιστεύω του τόσο που συχνά πυκνά μετατρεπόταν σε Ούνο υπεραμυνόμενος αυτών. Η βαριά σκληρή του γλώσσα κατολίσθαινε ως ογκόλιθος επί των στόχων του. Και τους συνέθλιβε. Σε ορισμένες περιπτώσεις και στην βιάση της ερευνητικής πίεσης για την έγκαιρη μεταφορά των αποτελεσμάτων της στο πιεστήριο, αδίκως. Διέθετε ωστόσο την σοφία και τον ανδρισμό να επανορθώσει με μια μεγαλοπρεπώς αποτυπωμένη συγνώμη. Και του την αναγνώριζαν ακόμη και οι εχθροί του. Επειδή για όσους τον γνώριζαν συναισθάνονταν την ειλικρίνειά της αφού δεν διαχώριζε φίλιες ή εχθρικές διαθέσεις κατά τα δημοσιογραφικά πονήματά του. Ήταν ικανός να στείλει στο απόσπασμα και τον πλέον επιστήθιο φίλο του αν είχε συλληφθεί κλέπτων οπώρες του δημοσίου. Δημοκράτης γέννημα θρέμμα. Λάτρης του Ανδρέα Παπανδρέου. Αφιονισμένος οπαδός του. Μια φορά στο επί της οδού Αμερικής Θέατρο με είχε ευχαριστήσει γιατί κατά την διάρκεια της του ειδικού δικαστηρίου περιπέτειάς του και από το ιστορικό Κ29 είχα τον Ανδρέα Παπανδρέου πλησίστια υπερασπιστεί. Υπερασπίστηκες την Ελλάδα μου είχε, ντύνοντας την φράση του στο σμόκιν μιας σοβαρής φωνής, δηλώσει. Τον είχε άρρηκτα συνδέσει με τον τόπο. Αυτός ήταν ο Νικόλας. Εξωστρεφής, εκδηλωτικός, φασαριόζος. Είτε τον αποδεχόσουν είτε τον απέρριπτες. Και μεταξύ μας. Προτιμούσα την υπεραπλούστευτική του δημοσιογραφία από την υποκρισία της σημερινής διαπλοκής. Γιατί όπως και ο ίδιος έλεγε, τον καλό δημοσιογράφο τον θάβει μόνον ο παπάς! Εντάξει Νικόλα. Θα είμαστε κι εμείς εκεί. Αλλά το καλό που σου θέλω πρόσεχε. Επειδή σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες κύκλων του θεού θα σε θέσει υπό αυστηρή επιτήρηση μην τύχει και του κάνεις τον ουρανό γης μαδιάμ. Γαλήνια αιωνιότητα σου εύχομαι αφού το ταξίδι έτσι κι αλλιώς θα είναι σύντομο.
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
eandrik@otenet.gr