Γράφει ο DaemonΚαθώς απομένουν μόλις δέκα ημέρες πριν την ψηφοφορία για την εκλογή νέου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, κι ενώ οι «Ηρακλείς» των δυο στεμμάτων έχουν αφήσει πολύ πίσω τους κάθε όριο πολιτικού πολιτισμού, ευτυχώς οι πολλοί παραμένουμε ψύχραιμοι. Κι αυτό συμβαίνει όχι μόνο διότι δεν εξαρτούμε τη ζωή μας από το αποτέλεσμα της καλπης, αλλά και διότι ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΚΑΛΑ ότι όποιος εκλεγεί, την επαύριο της νίκης του θα υποχρεωθεί από την πραγματικότητα να κάνει πολύ διαφορετικά πράγματα από αυτά που λέει σήμερα δημοσίως.
Άλλωστε, γιατί αυτή η εκλογή να αποτελεί κάτι διαφορετικό από όλες ανεξαιρέτως τις υπόλοιπες εκλογές στην Ελλάδα; Πάρτε παράδειγμα τον Γιώργο Παπανδρέου: Λέει ότι δεν γνώριζε ότι το έλλειμμα έχει φτάσει σε διψήφιο νούμερο και κάνει ό,τι έλεγε ότι θα κάνει προεκλογικά… ο Καραμανλής. Α! Είπα Καραμανλής και θυμήθηκα: Κι αυτός έλεγε τα μύρια όσα πριν το 2004 και μετά, λες και πήρε σφουγγάρι και τα έσβησε από τον πίνακα. Και τι σεμνότητα και ταπεινότητα είχαμε υποστεί σε υπερβολικές δόσεις μέχρις εξαρτήσεως, και τι μεταρρυθμίσεις είχαν γεμίσει τα αυτιά και τη φαντασία μας… Αλλά τι να πρωτοκάνει κι αυτός σε πεντέμιση χρόνια… τι είναι πεντέμιση χρόνια μπροστά στην αιωνιότητα…
Γι αυτό σας λέω, ο κανόνας αυτός δεν έχει εξαιρέσεις. Άλλα λένε οι πολιτικοί πριν τις εκλογές κι άλλα μετά. Κι όποιος παθιάζεται με τον Αντώνη και τη Ντόρα πριν τις εκλογές, ας .........
θυμηθεί το αρχαίο ρητό «αρχή άνδρα δείκνυσι» (αλλά και γυναίκα), δηλαδή η άσκηση της εξουσίας είναι αυτή που καταξιώνει ή όχι το πρόσωπο του ηγέτη. Θυμηθείτε τον Έβερτ: Εξελέγη αρχηγός με τον «αέρα» του πετυχημένου δημάρχου, αλλά δεν τα κατάφερε ως πρόεδρος. Κι ο Ράλλης το ίδιο, κι άλλοι πολλοί…
Ένα είναι βέβαιο: Παθιασμένοι και μη, θα δούμε από τις 30 Νοεμβρίου έναν άλλο Αντώνη, μια άλλη Ντόρα, ανάλογα με τη θέση που θα έχει τάξει τον καθένα τους η κυρίαρχη ψήφος της 29ης Νοεμβρίου. Τότε, δεν θα τους διαμορφώνουν οι εκλογικές τους ανάγκες, αλλά η στυγνή, και πολλές φορές ξεροκέφαλη πραγματικότητα…-
Τα πράγματα