«Ο ερχομός του γιου μου ήταν μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή μου. Ωστόσο, δεν με εμπόδισε να συνεχίσω και να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου και φυσικά να κάνω το αυτονόητο: να τελειώσω το σχολείο».
Στα 17 της χρόνια κι ενώ φοιτούσε στη Β΄ τάξη του Λυκείου, η Δώρα Τραγοτσάλου έμεινε έγκυος. «Όταν το διαπίστωσα ήμασταν ήδη στη μέση της σχολικής χρονιάς. Δεν σταμάτησα το σχολείο όμως. Από τον Φεβρουάριο μέχρι και τον Ιούνιο πήγαινα σχολείο, αν και η κοιλιά μου φούσκωνε βδομάδα με τη βδομάδα», λέει στα «ΝΕΑ» η 18χρονη σήμερα κοπέλα. Παντρεύτηκε, γέννησε τον Οκτώβριο ως μαθήτρια, πλέον της Γ΄ Λυκείου και αφού πέρασε από ειδική επιτροπή, η οποία της δικαιολόγησε τις απουσίες, επέστρεψε στα θρανία τον Ιανουάριο. Τον περασμένο Ιούνιο έδωσε Πανελλαδικές εξετάσεις «αλλά πέρασα στο Τμήμα Μηχανολογίας στην Πάτρα. Έχω ήδη αρχίσει φροντιστήριο για να ξαναδώσω, αφού στόχος μου είναι το Παιδαγωγικό».
Μητέρες, εργαζόμενες, σύζυγοι: αρκετές από τις Ελληνίδες αποκτούν άλλη μία ιδιότητα, αυτή της μαθήτριας ή της φοιτήτριας. Κι αυτό γιατί δεν λένε «όχι» στη γνώση, παρά τις αλλαγές που βιώνουν στη ζωή τους και τις πρακτικές δυσκολίες από μία τέτοια απόφαση.
Η οικογένεια δεν είναι εμπόδιο
Το «μότο» τους; «Ο ερχομός ενός παιδιού και η δημιουργία οικογένειας δεν είναι εμπόδιο στη γνώση». Κάποιες από τις νεαρές κοπέλες, τις οποίες «επισκέφθηκε» ο ...........
πελαργός ενώ πήγαιναν ακόμη σχολείο, κάνουν ένα μικρό διάλειμμα λίγων μηνών και επιστρέφουν στα θρανία. Στόχος το απολυτήριο και γιατί όχι η είσοδος σε μία πανεπιστημιακή σχολή. Άλλες πάλι, καθυστερούν λίγο περισσότερο και ξαναπιάνουν τα βιβλία ύστερα από χρόνια, όταν πια έχουν καταφέρει να βάλουν σε μια σειρά τη ζωή τους.
«Δεν μπορούσα να μην τελειώσω το σχολείο. Πρώτα απ΄ όλα για μένα, ήταν απαραίτητο να πάρω το απολυτήριό μου και να προχωρήσω στο Πανεπιστήμιο. Δεν είναι μόνο το θέμα της επαγγελματικής αποκατάστασης αλλά και το γεγονός ότι κάνω κάτι για τον εαυτό μου», λέει η 18χρονη Δώρα. Η απόφαση αυτή βέβαια έχει τις δυσκολίες της. «Τις ώρες που έλειπα στο σχολείο ή τώρα στο φροντιστήριο, και όταν πρέπει να διαβάσω, το μωρό το κρατούν η μητέρα μου αλλά και ο σύζυγός μου. Η στήριξη και η συμπαράστασή τους είναι πολύτιμες για μένα».
Πάντως, είναι ενδεικτικό ότι στη χώρα μας περίπου 3,8 εκατ. άνθρωποι ηλικίας 16 ετών και άνω δεν έχουν καταφέρει να ολοκληρώσουν τη βασική εννιάχρονη εκπαίδευση. Όπως επισημαίνουν ωστόσο οι ειδικοί, είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι γυναίκες και άντρες φαίνεται να ξαναγυρίζουν ύστερα από καιρό στα θρανία. «Λύση» αποτελούν για πολλούς και τα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας της Γενικής Γραμματείας Διά Βίου Μάθησης. Στην Ελλάδα λειτουργούν συνολικά 48 σχολεία και η φοίτηση διαρκεί 18 μήνες. Ο τίτλος που παίρνουν οι ενήλικοι μαθητές ισοδυναμεί με το απολυτήριο του Γυμνασίου.
Για την κ. Μαρία Σιρινίδου, το σχολείο τελείωσε στην τελευταία τάξη του Δημοτικού. Ο γάμος, ο ερχομός τεσσάρων παιδιών και η δουλειά ήταν αυτά που την έκαναν να αναβάλει συνεχώς τη συνέχιση του σχολείου. Το 2000 έχασε τον σύζυγό της, οπότε η ανατροφή των παιδιών της ήταν για την ίδια προτεραιότητα. «Ωστόσο, ήθελα πάντα να τελειώσω το σχολείο, αλλά ο ελεύθερος χρόνος που μπορούσα να αφιερώσω σε μένα ήταν μηδαμινός», λέει η 52χρονη. Το 2002 το πήρε απόφαση. Πήγε σε Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας και σε δύο χρόνια έβγαλε το Γυμνάσιο ενώ τέσσερα χρόνια μετά πήρε με άριστα και το απολυτήριο Λυκείου.
«Το πρόγραμμα ήταν εξαιρετικά δύσκολο. Εργαζόμουν στην αρχή σε εργοστάσιο- κλωστήριο κι έπειτα σε εταιρεία στη Θήβα. Πάντα δούλευα στη νυχτερινή βάρδια». Ξυπνούσε το πρωί, έκανε τις δουλειές του σπιτιού, μαγείρευε, βοηθούσε τα παιδιά της και στις πέντε το απόγευμα έφευγε για το σχολείο. «Το μάθημα τέλειωνε στις 8 και μισή κι έπαιρνα κατευθείαν το πούλμαν για να πάω στη δουλειά. Έπιανα εργασία στις 10 το βράδυ και τελειώνα στις έξι το πρωί. Και πάλι από την αρχή». Σήμερα βρίσκεται στο 3ο έτος σε Επαγγελματικό Λύκειο και στην ειδικότητα της νοσηλευτικής. «Του χρόνου θα προετοιμαστώ καλύτερα και θα προσπαθήσω να περάσω στο ΤΕΙ Αισθητικής».
ΤΑ ΝΕΑ