Γράφει ο Τριαντάφυλλος Καρατράντος
Ήταν πραγματικά κάτι διαφορετικό, είχε έντονο συμβολισμό, αλλά και πολιτικές προεκτάσεις. Μιλώ για την παρουσία του Συνηγόρου του Πολίτη στο πρώτο Υπουργικό Συμβούλιο της Κυβέρνησης Παπανδρέου.
Αν μπορούσαμε να βάλουμε έναν τίτλο στα όσα είπε ο κύριος Καμίνης αυτός θα ήταν: «δείξτε εμπιστοσύνη στη Δημόσια Διοίκηση». Μεγάλη κουβέντα, αλλά αλήθεια αρκεί μόνο αυτό;
Το μοναδικό πρόβλημα της Δημόσιας Διοίκησης στην Ελλάδα ήταν η είσοδος κομματικών στελεχών στον διοικητικό αρμό; Η διάβρωση της Πολεοδομίας ας πούμε οφείλεται απλά και μόνο στους εξωτερικούς συμβούλους που ευνουχίζουν τη Δημόσια Διοίκηση;
Νομίζω ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μία παγίδα. Το μικρότερο και επιτελικό κράτος δεν σημαίνει αυτόματα περιορισμό στη δημόσια γραφειοκρατία. Δεν εννοώ ότι είπε αυτό ο Συνήγορος του Πολίτη, αρκετοί όμως το ερμήνευσαν με αυτό τον τρόπο. Όποιος νομίζει ότι η μοναδική παθογένεια του Ελληνικού κράτους είναι η κομματικοκρατία και οι πελατειακές σχέσεις κάνει μεγάλο λάθος, η Δημόσια Διοίκηση είναι από μόνη της μία παθογένεια. Αλήθεια η συντριπτική πλειονότητα των Δημοσίων Υπαλλήλων δεν είναι αυτή που αναζητά προαγωγές εξαργυρώνοντας κομματικές υπηρεσίες; Πως μπήκαν σε αυτές τις θέσεις; Αρκεί απλά και μόνο να τους εμπιστευτούμε;
Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι, η πολιτική και η διακυβέρνηση, πέρα από επιστήμη και γραφειοκρατία, είναι και τέχνη, είναι όραμα. Οι σύμβουλοι και οι .........
εξωτερικοί συνεργάτες ήταν επιφορτισμένοι με την παραγωγή πολιτικής, είναι πολύ εύκολο να τους απαξιώσουμε κάνοντας λόγο για κομματικά ρουσφέτια, και είναι επίσης εύκολο να αγιοποιήσουμε τη Δημόσια Διοίκηση.
Οι Υπουργοί, και κυρίως οι νεότεροι, βρίσκονται μπροστά σε μία ατραπό, στο διαχωρισμό του οργανωτικού από το πολιτικό. Τα προβλήματα, όπως είχε γράψει ο Νίκος Κοτζιάς, είναι πολύ μεγάλα για να στριμωχτούν σε γραφειοκρατικές οργανωτικές διαδικασίες.
Η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια της διαχειριστικής μινιμαλιστικής λογικής, άλλωστε ένας καλός manager πρέπει να γνωρίζει ότι αν δεν υπάρχει αντικείμενο δεν μπορεί να υπάρξει και διαχείριση.
Η Δημόσια Διοίκηση στην Ελλάδα έχει εγγενή προβλήματα, εάν απλώς τα μετακυλύουμε σε κομματικούς μηχανισμούς και εξωτερικούς συνεργάτες δεν κάνουμε τίποτε περισσότερο από το να τα θάβουμε κάτω από το χαλί.
Το στοίχημα δεν είναι απλώς η αναθάβμιση της Δημόσιας Διοίκησης, αλλά η παραγωγή πολιτικής, μπορεί στη ζωή να έχουμε την πολυτέλεια να μην λειτουργούμε ως πανεπιστήμονες ή ως νέοι Leonardo Da Vinci, ο Υπουργός όμως δεν έχει αυτή την πολυτέλεια, να διαχωρίσει την τέχνη από την επιστήμη.